Το μνημόνιο 3 έρχεται, και μαζί του νέα μέτρα. Από τα στόματα όλων βγαίνει η εξής ερώτηση: Από που θα κόψουμε αυτή τη φορά; Κανένας όμως, ούτε καν εντός της Βουλής δεν θέτει το πολύ "καυτό" θέμα της αξιοποίησης της ελληνικής ΑΟΖ.
Συγκεκριμένα όπως αναφέρει ο καθηγητης, Θεόδωρος Καρυώτης κανείς δεν σκέφτηκε να βάλει μια παράγραφο στο Μνημόνιο 3 που θα ανέφερε ότι θα υπάρξει μια σημαντική χρηματοδότηση από την ΕΕ για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της ΑΟΖ μας. "Όλοι, Ευρωπαίοι και Έλληνες, μιλούν ότι το κλειδί για την επιβίωση της Ελλάδας είναι η ανάπτυξη, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε ότι η εκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που διαθέτει η Ελλάδα είναι το κλειδί για μια πραγματική και ουσιαστική ανάπτυξη".
Βέβαια υπάρχει και μια άλλη άποψη. Μετά την επισημοποίηση της συμφωνίας, έχουν αρχίσει οι "ψίθυροι" που λένε ότι η Γερμανία έχει βάλει σαν στόχο τα πετρέλαιά μας γι' αυτό δεν γίνεται βήμα προς την αξιοποίησή της ΑΟΖ.
"Τώρα που βρισκόμαστε στο χείλος της ολικής καταστροφής κινδυνεύουμε να χάσουμε και την ΑΟΖ. Η τρόικα θα έρθει πάλι να μας σώσει παίρνοντας μαζί της αυτή τη φορά και τα θαλάσσια οικόπεδά μας, όπως θα έλεγε και ο Γιάνης Βαρουφάκης, for peanuts".
"Πολύ φοβούμαι ότι οι εταίροι μας ξύπνησαν και θέλουν να βάλουν στο χέρι και στους υδρογονάνθρακες μια και εμείς τους έχουμε ξεχάσει για τα καλά. Διάβασα άναυδος το κείμενο του σχεδίου του Σόιμπλε για πενταετή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, που στην παράγραφο 1α αναφέρει:
"Μεταφορά πολύτιμων ελληνικών περιουσιακών στοιχείων αξίας 50 δισ. ευρώ σε ένα εξωτερικό ταμείο όπως το Ινστιτούτο για την Ανάπτυξη (Institution for Growth) στο Λουξεμβούργο, τα οποία θα μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν συναρτήσει του χρόνου και να μειώσουν το χρέος."
"Πολύ φοβούμαι ότι οι εταίροι μας ξύπνησαν και θέλουν να βάλουν στο χέρι και στους υδρογονάνθρακες μια και εμείς τους έχουμε ξεχάσει για τα καλά. Διάβασα άναυδος το κείμενο του σχεδίου του Σόιμπλε για πενταετή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, που στην παράγραφο 1α αναφέρει:
"Μεταφορά πολύτιμων ελληνικών περιουσιακών στοιχείων αξίας 50 δισ. ευρώ σε ένα εξωτερικό ταμείο όπως το Ινστιτούτο για την Ανάπτυξη (Institution for Growth) στο Λουξεμβούργο, τα οποία θα μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν συναρτήσει του χρόνου και να μειώσουν το χρέος."
Παράλληλα ο καθηγητής μίλησε και για την απειρία του Αλέξη Τσίπρα που φαίνεται από τον τρόπο που διαπραγματεύεται αλλά και για το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι ανησυχούν πάρα πολύ γι' αυτά που γίνονται στην Ελλάδα. "Ο νεαρός πρωθυπουργός της Ελλάδας με την απειρία του, που με μεγάλη δυσκολία προσπαθεί να κρύψει, έπρεπε αυτή την ώρα να έρθει στην Άγια Ουάσιγκτον και όχι να πάει στην Άγια Πετρούπολη. Ο πιο καθοριστικός παράγοντας για μας δεν είναι άλλος από τις Ηνωμένες Πολιτείες που αντιλαμβάνονται την γεωπολιτική μας αξία καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.
Έχω περάσει τα τελευταία 45 χρόνια της ζωής μου στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ και δεν έχω ξαναδεί τέτοια κινητικότητα για τα ελληνικά θέματα από τον Λευκό Οίκο, το Υπουργείο Οικονομικών και το Υπουργείο Άμυνας.
Βέβαια, οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να μας έδιναν δανεικά και αγύριστα όπως έκαναν με το Σχέδιο Μάρσαλ πριν 70 χρόνια. Εμείς δεν μπορούμε να τυπώσουμε ευρώ ούτε να τυπώσουμε δραχμές, αλλά οι Αμερικανοί, με λίγη δημιουργική ασάφεια, θα μπορούσαν να τυπώσουν αμέτρητα δολάρια που θα προορίζονταν, αποκλειστικά, για την Αθήνα για να περάσουμε την φουρτούνα που μας έριξε στα βράχια με κύριους υπαίτιους τους εαυτούς μας.
Σε αντάλλαγμα, εμείς θα μπορούσαμε να τους δίναμε τα καλύτερα οικόπεδα της ΑΟΖ μας και θα μοιράζαμε μαζί τους τα κέρδη από τους υδρογονάνθρακες, που όχι μόνο είναι κρίσιμοι για την οικονομική μας ανάπτυξη, αλλά θα έφερναν, ταχύτερα, αποτελέσματα, μια και είναι στους πάντες γνωστόν, ότι η εξόρυξη και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων είναι μια χρονοβόρα διαδικασία".
Βέβαια, οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να μας έδιναν δανεικά και αγύριστα όπως έκαναν με το Σχέδιο Μάρσαλ πριν 70 χρόνια. Εμείς δεν μπορούμε να τυπώσουμε ευρώ ούτε να τυπώσουμε δραχμές, αλλά οι Αμερικανοί, με λίγη δημιουργική ασάφεια, θα μπορούσαν να τυπώσουν αμέτρητα δολάρια που θα προορίζονταν, αποκλειστικά, για την Αθήνα για να περάσουμε την φουρτούνα που μας έριξε στα βράχια με κύριους υπαίτιους τους εαυτούς μας.
Σε αντάλλαγμα, εμείς θα μπορούσαμε να τους δίναμε τα καλύτερα οικόπεδα της ΑΟΖ μας και θα μοιράζαμε μαζί τους τα κέρδη από τους υδρογονάνθρακες, που όχι μόνο είναι κρίσιμοι για την οικονομική μας ανάπτυξη, αλλά θα έφερναν, ταχύτερα, αποτελέσματα, μια και είναι στους πάντες γνωστόν, ότι η εξόρυξη και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων είναι μια χρονοβόρα διαδικασία".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου