Αποκάλυψη-σοκ για την προσφυγή στο ΔΝΤ

Όταν ο πρώην Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν παραδεχόταν ότι οι συζητήσεις για την ένταξη της Ελλάδας στο Μνημόνιο είχαν ξεκινήσει με την κυβέρνηση Παπανδρέου από τα τέλη του 2009, η ελληνική κοινωνία είχε μια πρώτη… υποψία ότι κάτι συνέβαινε.
Σήμερα, τα «Νέα» έρχονται να δημοσιεύσουν αποσπάσματα από έγγραφα του ιστότοπου «Wikileaks», που αποκαλύπτουν ότι η αμερικανική εταιρεία πληροφοριών και στρατηγικών μελετών «Stratfor», από τις 19 Ιουνίου του 2009 κιόλας, προέβλεπε ότι υπήρχε θέμα ένταξης της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης της τρόικας, με κεντρικό φυσικά τον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Σύμφωνα με την έκθεση, «πρέπει να γνωρίζουμε επακριβώς τι συμβαίνει, και αν/πότε η Ελλάδα θα κάνει αίτηση για δάνειο από το ΔΝΤ. Είναι πολύ πιθανό να γίνουμε μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης σε χώρα της ευρωζώνης. Δώστε προσοχή σε οποιαδήποτε σημάδια δημοπράτησης ομολόγων. Η Ελλάδα έχει μεγάλο χρέος, το πώς θα κινηθούν μπορεί να εξαρτάται από το τι θα γίνει με το χρέος τους», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο τηλεγράφημα του «Wikileaks», που φέρνουν σήμερα στη δημοσιότητα τα «Νέα».
Σημειώνεται ότι την περίοδο που συντάχθηκε η παραπάνω έκθεση της «Stratfor», η Νέα Δημοκρατία είχε γνωρίσει βαριά ήττα στις ευρωεκλογές από το ΠΑΣΟΚ, και όλες οι ενδείξεις συνέτειναν στη βεβαιότητα επικράτησης του Γιώργου Παπανδρέου στις πρόωρες εθνικές εκλογές που θα ακολουθούσαν.
Πράγματι, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου άρχισε να μιλάει για «Τιτανικό», ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου είχε παραδεχθεί, στο περιθώριο Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι «κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα».
Ακολούθησε η ανεξήγητη άρνηση της κυβέρνησης Παπανδρέου σε εναλλακτικές οδούς χρηματοδότησης από τη Ρωσία και την Κίνα, για να καταλήξει η χώρα αμαχητί στην «αγκαλιά» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Δυτικές υπηρεσίες και Τουρκία εμπλέκονται στην απόπειρα δολοφονίας του Β.Πούτιν

«Χοντραίνει» η υπόθεση του σχεδίου δολοφονίαςς του Ρώσου πρωθυπουργού κι επικρατέστερου υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές της 4ης Μαρτίου Βλάντιμιρ Πούτιν, με τις πληροφορίες από την ρωσική πρωτεύουσα να αναφέρουν ότι «Υπάρχουν ενδείξεις για εμπλοκή δυτική μυστικής υπηρεσίας στην ομάδα που είχε σταλεί για να.....
δολοφονήσει τον Β.Πούτιν»!

Xωρίς να αποκλείουν και την εμπλοκή ακόμα και της Τουρκίας, η οποία αποτελεί σύνηθες καταφύγιο των ισλαμιστών τρομοκρατών του Καυκάσου. Πρόσφατα, άλλωστε, ηγετικά στελέχη του "Εμιράτου του Καυκάσου" εξοντώθηκαν σε ειδική επιχείρηση, προφανώς των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών έξω από ξενοδοχείο της Κωνσταντινούπολης, όπου διαβούσαν πολυτελώς κια οργάνωναν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Μόσχα.

Όπως αναφέρουν πηγές της ρωσικής πρωτεύουσας η ομάδα στήθηκε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με κεφάλαια των οποίων η προέλευση είναι πολύ πιθανόν να ήταν «δυτική μυστική υπηρεσία η οποία δεν κατονομάζεται. Η οποία χρησιμοποίησε αραβικό κανάλι για να χρηματοδοτήσει τους τρομοκράτες και να τους προωθήσει μέσω Τουρκίας στην Ουκρανία.

Εκεί θα έρχονταν σε επαφή με μία άλλη ομάδα η οποία θα τους εφοδίαζε τα απαραίτητα εκρηκτικά για να δολοφονήσουν με την αποστολή βομβιστή αυτοκτονίας τον Β.Πούτιν, τον οποίο θα πλησίαζαν μετά τις εκλογές της 4ης Μαρτίου σε ανοικτή εκδήλωση, όπου θα ευχαριστούσε τους συμπολίτες του για την επικείμενη εκλογή του στο αξίωμα του προέδρου.

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ελέγχονται πλήρως από τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες και εκεί βρίσκουν συχνά καταφύγιο οι τρομοκράτες Τσετσένοι της οργάνωσης του Ντίκου Ουμάνοφ που έχει ιδρύσει το «εμιράτο του Καυκάσου».

Οι τρεις άνδρες στρατολογήθηκαν στο Καύκασο από «πράκτορες» (χωρίς να προσδιορίζεται η εθνικότητα και η υπηρεσία τους) και εστάλησαν αρχικά μέσω Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στην Τουρκία. Μετά από μία στάση (πιθανόν στην Κωνσταντινούπολη) αναχώρησαν για Οδησσό για το προτελευταίο σκέλος του ταξιδιού τους.

Εκεί, ενώ ετοίμαζαν τα γιλέκα με τα εκρηκτικά, έγινε κάποιο λάθος στην κατασκευή τους, τα γιλέκα εξερράγησαν και σκότωσαν τον έναν τρομοκράτη. Οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες ενεργοποιήθηκαν αμέσως και συνέλαβαν και τους άλλους δύο ισλαμιστές τρομοκράτες, ένας εκ των οποίων ο Ιλβι Πιανζίν, «έσπασε» σχεδόν αμέσως και ομολόγησε ολόκληρο το σχέδιο.

Από την στιγμή που όντως έχουν εμπλακεί δυτικές ή δυτική υπηρεσία πληροφοριών (ή στελέχη τους που λειτουργούν σε εσωτερικό κύκλο αυτών των υπηρεσιών, καθώς η δομή είναι δαιδαλώδης και πολλές φορές ακόμα και οι επικεφαλείς που ελέγχονται από επιτροπές Κοινοβουλίων κλπ αγνοούν τις «μαύρες επιχειρήσεις), τότε βρισκόμαστε μπροστά σε έναν άγνωστο πόλεμο, που μόλις άρχισε.

Ευκολο είναι να φανταστούμε το χάος που θα δημιουργείτο στην ευρασιατική περιφέρεια από μία δολοφονία του Β.Πούτιν και πόσο πίσω θα πήγαινε ο εκσυγχρονισμός της Ρωσίας και ειδικά των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων.

Γιατί το βέβαιο είναι ότι η Μόσχα θα αντιδράσει. Και αν δεν πειστεί ότι «Δεν υπάρχει επίσημη κάλυψη» θα αντιδράσει βίαια. Όπως η Ρωσία έχει μάθει να αντιδρά σε τέτοιες περιπτώσεις…

H Eλληνίδα που φόρεσε τα φτερά αγγέλου της Victoria Secret!

Είναι ελληνικής καταγωγής - ο πατέρας της είναι Έλληνας και η μητέρα της από την Σουηδία - κι έχει κατακτήσει μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα όσα τα περισσότερα κορίτσια που ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν με το modeling, ονειρεύονται.

Η Ζωή Μαντζανάκη δεν είναι ακόμη μία όμορφη κοπέλα που κάνει την προσπάθεια της στο χώρο του διεθνούς μόντελιγκ, είναι η κοπέλα εκείνη που κατάφερε με πείσμα να βρει ατζέντη και να μπει σε ένα από τα σημαντικότερα πρακτορεία, το νούμερο ένα, Elite Models.



Έτσι, ήρθε και η μέγαλη στιγμή να περπατήσει όχι μόνο σε defile μόδας αλλά και ως ένας από τους αγγέλους της Victoria Secret στο πλευρό μεγάλων μοντέλων του κόσμου.



Η ίδια σύμφωνα με την εφημερίδα Real Life έχει πρώτυπο της την Andiana Lima και πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως είναι πολύ πιο όμορφη. Η ελληνικής καταγωγής Ζωή είναι 18 χρονών, έχει ύψος 1,75 μεγάλα σαρκώδη χείλη και κορμί που κόβει την ανάσα. Αν και προσέχει πολύ την διάτροφή της όταν κάνει παρασπονδίες επιλέγει την ελληνική κουζίνα με "αμαρτία" της το παστίτσιο.

Οι Δημοσκοπήσεις θέλουν κατά 60% τον Πούτιν

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν μπορεί να νικήσει από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της 4ης Μαρτίου με αποτέλεσμα σχεδόν 60%. Τη δεύτερη θέση θα καταλάβει ο ηγέτης του ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας Γκενάντι Ζιουγκάνοφ. Σ’ αυτά τα συμπεράσματα κατέληξαν οι ειδικοί του Πανρωσικού Κέντρου Μελέτης της Κοινής Γνώμης (VCIOM).
O επικεφαλής του VCIOM Βαλέρι Φιόντοροφ σχολίασε τα αποτελέσματα: «Η πρόγνωση έγινε στη βάση των δεδομένων πανρωσικής δημοσκόπησης. Βάσει των αποτελεσμάτων της δημοσκόπησης μπορεί να εκτιμηθεί ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν θα συγκεντρώσει 58,6 % των ψήφων στις εκλογές.
Στη δεύτερη θέση θα είναι ο Γκενάντι Ζιουγκάνοφ με αποτέλεσμα 14,8 %, στην τρίτη ο Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι με αποτέλεσμα 9,4 %. Ο Μιχαήλ Πρόχοροφ λαμβάνει 8,7% των ψήφων και ο Σεργκέι Μιρόνοφ το 7,7%». Ο Βαλέρι Φιόντοροφ διευκρίνισε ότι η δημοτικότητα του Βλαντίμιρ Πούτιν τον τελευταίο καιρό αυξάνεται.
«Αυξάνει ρυθμούς» και ο Μιχαήλ Πρόχοροφ: βελτίωσε το Φεβρουάριο τη θέση του από το 4 στο 6 %. Μάλιστα ο επιχειρηματίας μπορεί να ξεπεράσει τον Γκενάντι Ζιουγκάνοφ και να καταλάβει τη δεύτερη θέση στις μεγαλύτερες ρωσικές πόλεις, τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη με αποτελέσματα 17,2 και 16 % αντιστοίχως.
Κρίμα τα λεφτά που ξόδεψαν οι Αμερικάνοι για να ρίξουν την δημοτικότητά του.
Έμπαινε Πούτιν!!!!!!!!!!!!!

Αν ξεσπάσει πόλεμος…

Οι πιο απαισιόδοξοι «αναγνώστες» της σημερινής βαθιάς και εξαιρετικά σύνθετης κρίσης που βιώνουν οι κοινωνίες του πλανήτη, με προλογικό ερέθισμα το ταρακούνημα της παγκόσμιας οικονομίας και των ισορροπιών με βάση τις οποίες διαμορφώθηκε το σύγχρονο διεθνές σκηνικό, σπεύδουν να προσυπογράψουν την εκτίμηση ότι μια στρατιωτική σύρραξη δεν απέχει μακριά από το να γίνει ζώσα πραγματικότητα.
Σε αντίθεση με το παρελθόν, δεν θα προκύψει ως απόρροια της κρίσης, αλλά θα είναι παράπλευρη συνέπειά της. Η ανησυχία της διεθνούς κοινότητας εστιάζεται φυσικά στον γεωγραφικό χώρο από όπου ξεκίνησε κάποτε μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η Περσία βέβαια λέγεται σήμερα Ιράν, και ενοχλεί αφόρητα τη Δύση, με την αχαλίνωτη πολιτική που ακολουθεί το καθεστώς των Φρουρών της Επανάστασης, συνεπικουρούμενο πάντοτε από τον μυστικισμό και τη δύναμη θρησκευτικής παρεμβατικότητας των αγιατολάχ.
Στο Ιράν έχει στρέψει την πολεμική προσοχή του το Ισραήλ, δηλαδή ίσως η πιο μάχιμη στρατιωτική μηχανή του σύγχρονου κόσμου. Το Τελ Αβίβ έχει προειδοποιήσει ποικιλοτρόπως ότι αδειάζει επικίνδυνα η κλεψύδρα της ευκαιρίας που έχουν οι δυνάμεις της Δύσης να χτυπήσουν την Τεχεράνη, πριν το καθεστώς του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ αναπτύξει σε μη αναστρέψιμο σημείο την πυρηνική τεχνολογία του.
Υπό κανονικές γεωπολιτικές συνθήκες, η μόνη δύναμη που μπορεί να τιθασεύσει το Ισραήλ είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μόνο που η συγκυρία της προεκλογικής περιόδου, επιβάλλει στον Μπαράκ Ομπάμα αλλά και τους Ρεπουμπλικανούς να αφοσιώνονται σχεδόν ολοκληρωτικά στον αγώνα αλληλοεξόντωσής τους. Και την ίδια στιγμή να στρέφονται στην υιοθέτηση και τήρηση ευαίσθητων ισορροπιών στη Μέση Ανατολή, αντί να παρέμβουν καταλυτικά.
Η επικείμενη επίσκεψη του Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ουάσινγκτον, αναμένεται να είναι το πλέον καθοριστικό δεδομένο στο μωσαϊκό της κρίσης. Ταυτόχρονα όμως, μεγεθύνει την ανησυχία, καθώς κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός θα διαβεί το κατώφλι του Λευκού Οίκου για να συζητήσει την… αυτοσυγκράτησή του, και όχι το πώς θα απεμπλακεί από έναν πόλεμο τον οποίο θα έχει ήδη προλάβει να ξεκινήσει.
Στη σημερινή μάλιστα συγκυρία, μια ανάφλεξη στη συγκεκριμένη περιοχή, θα οδηγήσει σε αχαρτογράφητα ύδατα τον πλανήτη. Εννοείται και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως, και την Ελλάδα που αγκομαχά.

Τι εννοούσε ο Πούτιν

Η «επιχειρησιακή» απάντηση του επιτελείου του Βλαντιμίρ Πούτιν στις συγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης κατά του Ρώσου ηγέτη, ήταν μάλλον αναμενόμενη, ειδικά από τη στιγμή που απέχουμε ελάχιστα 24ωρα από τις προεδρικές εκλογές της 4^ης Μαρτίου.
Υπό την έννοια αυτή, κανέναν δεν εξέπληξε η χθεσινή ογκώδης συγκέντρωση 130.000 υποστηρικτών του Ρώσου πρωθυπουργού, στο στάδιο στο οποίο φιλοξενήθηκαν το 1980 οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Μόσχας. Η έκπληξη υπάρχει, αλλά έγκειται στην πατριωτική ρητορική στην οποία επέλεξε να επενδύσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν, προκειμένου να τονώσει το φρόνημα των συμπατριωτών του, και να ξαναπιάσει το νήμα με τις περισσότερο φωτεινές μέρες από το παρελθόν της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο σύγχρονος τσάρος αναφέρθηκε στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του ρωσικού έθνους, δεν δίστασε να προχωρήσει σε ιστορική αναδρομή, αναφέρθηκε στις προκλήσεις που φέρνει μαζί του ένα μέλλον το οποίο χαρακτηρίζεται από τη βαθιά παγκόσμια οικονομική κρίση, και έστειλε ένα μήνυμα με… συγκεκριμένους αποδέκτες.
Η αποστροφή του πως δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της Ρωσίας, ακούστηκε ως προειδοποίηση σε όσους, εκτός Ρωσίας, επιχείρησαν τους τελευταίους μήνες να προκαλέσουν χαοτική αναστάτωση. Στα πρότυπα της «Αραβικής Άνοιξης». Με προφανή στόχευση, είτε να πετύχουν την αποτροπή της επανεκλογής Πούτιν στην Προεδρία της Ρωσίας, είτε να καταστήσουν εξαιρετικά δύσκολη τη διαχείριση της εξουσίας την επομένη.
Η καταγγελία Πούτιν για «ξένο δάχτυλο», αποκτά ευρύτερες διαστάσεις, αν τη συνδυάσει κανείς με τις κατά καιρούς δηλώσεις του για την Ελλάδα. Δεν έχει κρύψει άλλωστε την πεποίθησή του ότι η χώρα μας έχασε την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της, στη βάση ενός συγκεκριμένου και πολυετούς σχεδιασμού από την πλευρά των εταίρων και δανειστών.

Η Μέρκελ ζήτησε συγνώμη

Δεν είναι η συγνώμη που θα θέλαμε να ακούσουμε, είναι όμως… μια αρχή. Που δείχνει ότι η Άνγκελα Μέρκελ δεν διστάζει να αναγνωρίσει λάθη, παραλείψεις και ευθύνες, έστω κι αν απαιτείται η παρέλευση ενός πολιτικά εύλογου χρόνου.
Χθες το βράδυ λοιπόν, στο Μέγαρο Μουσικής του Βερολίνου, η Καγκελάριος που συνέδεσε τη θητεία της, περισσότερο από κάθε άλλον προκάτοχό της, με τη διαρκή απειλή της διάλυσης της Ενωμένης Ευρώπης, λόγω της ακατανίκητης επιθυμίας της Γερμανίας να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά, στο πλαίσιο μια σεμνής και συγκινητικής τελετής, ζήτησε δημόσια συγνώμη από τους συγγενείς 10 θυμάτων νεοναζιστικής οργάνωσης, από το 2000 μέχρι το 2007.
Η βαριά κληρονομιά του ναζισμού, την οποία κουβαλάει στο εθνικό dna της η Γερμανία, χωρίς να μπορεί να απαλλαγεί από τις αρνητικές φορτίσεις που τη συνοδεύουν, αποτελεί και το συγκριτικό μειονέκτημα του Βερολίνου, στην προσπάθειά του να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, και να αποτελέσει το ουσιαστικό αντίπαλο δέος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Μέρκελ, η οποία μεγάλωσε στη… λάθος πλευρά του Τείχους του Βερολίνου, διαπιστώνει καθημερινά, στις διεθνείς επαφές της, το συναισθηματικό «κράτημα» των εταίρων της Γερμανίας. Οι οποίοι τη θεωρούν αναγκαίο κακό, λόγω της οικονομικής αυτάρκειάς της, ειδικά σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης σαν τη σημερινή.
Μόνο που στη βαθύτερη ανάλυση του παραπάνω χαρακτηρισμού, η πραγματική σημασία δίνεται στην έννοια του «κακού», και όχι του «αναγκαίου».

Το εθνικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι ο βουλευτής

Πέρασαν σχεδόν τρεις μέρες από τη στιγμή που αποκαλύφτηκε ότι ένας Έλληνας βουλευτής «φυγάδευσε» στο εξωτερικό ποσό ενός εκατομμυρίου ευρώ, τον Μάιο του 2011, δηλαδή στην κορύφωση της εθνικής ανησυχίας για την κρίση χρέους, και της αβεβαιότητας για το κατά πόσο η χώρα θα κατάφερνε να αντέξει, και να αποφύγει τη χρεοκοπία.
Τρεις μέρες, στη διάρκεια των οποίων το όνομα του βουλευτή δεν έχει αποκαλυφθεί, διατυπώνονται ποικίλες αιτιολογίες και νομικά κωλύματα, ο ίδιος ο άμεσα εμπλεκόμενος δεν έχει προβεί στην προσωπική υπέρβαση να αποκαλυφθεί από μόνος του, και η ζωή μας… συνεχίζεται.
Το θέμα είναι προφανώς σημαντικό. Εξηγεί ένα μέρος της παθογένειας που συντροφεύει τον βηματισμό της Ελλάδας στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όσο χρονικό διάστημα δηλαδή η χιλιοτραγουδισμένη Γενιά του Πολυτεχνείου κρατάει στα χέρια της τα ηνία της χώρας. Επιτείνει τη διαπιστωμένη μελαγχολία για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που μας «αντιπροσωπεύει». Ως εκεί όμως.
Η σημερινή Ελλάδα, μια χώρα που «τεχνικά» απέφυγε τη χρεοκοπία, είναι βυθισμένη σε μια πολυεπίπεδη και πολυσύνθετη κρίση, η οποία εκτείνεται πολύ πέραν των μεγεθών της οικονομίας, και έχει μπροστά της περισσότερο δύσκολα χρόνια από όσα ζήσαμε μετά την προσφυγή στο Μνημόνιο Ι, προφανώς και έχει σοβαρότερες έγνοιες να την απασχολούν.
Είναι λοιπόν τουλάχιστον αδόκιμο και συζητήσιμα εξηγήσιμο, να ξεκινούν τα κεντρικά δελτία ειδήσεων με βασικό θέμα το «ποιος είναι ο βουλευτής με το ένα εκατομμύριο ευρώ». Ή, να αφιερώνουν στα σχετικά ρεπορτάζ περίπου το 1/3 της θεματολογίας τους.
Η σημερινή Ελλάδα έχει άλλες προτεραιότητες. Άλλες αγωνίες. Άλλα προβλήματα. Η μονοθεματική επιλογή της υπερ-ανάδειξης του θέματος με τον βουλευτή που… φυγάδευσε τα λεφτά του στο εξωτερικό, κρύβει την εθνική πραγματικότητα που βιώνουμε. Σκορπά πάνω και γύρω της, ομίχλη. Αποπροσανατολίζει. Δείχνει ότι παραμένουμε κατώτεροι των περιστάσεων. Λες και δεν μάθαμε τίποτα από όσα μας συνέβησαν.

Πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας

Μας έχουν βάλει στη μέση και μας χτυπούν αλύπητα, ανάλογα με τα συμφέροντα εκάστης. Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσω με απλά λόγια να εξηγήσω να διαδραματιζόμενα, που αφορούν τη πατρίδα μας. Ως γνωστόν η Γερμανία δεν έχει πετρέλαια και φυσικό αέριο, ως εκ τούτου εισάγει ενέργεια με αγωγούς από τη Ρωσία, και με δεξαμενόπλοια από τις Αραβικές χώρες, και Κεντρική Αμερική. Δηλαδή η Γερμανία όσον αφορά την ενέργεια είναι .............
εξαρτημένη κατά περίπου 50% από τη Ρωσία.

Η Γερμανία στη προσπάθειά της να καταστεί αυτάρκης στην ενέργεια, σκέφτηκε την Ελλάδα, και εδώ αρχίζει το δράμα των Ελλήνων. Η κυρία καγκελάριος Μέρκελ, για τον ίδιο λόγο, επισκέφθηκε και τη Κύπρο, αλλά εκεί «έφαγε πόρτα» κατά το κοινώς λεγόμενο, αφού πρόλαβαν άλλοι. Η Ελλάς σύμφωνα πάντα με δηλώσεις των αρμοδίων κυβερνητικών παραγόντων, αλλά και διεθνών οργανισμών ενεργείας, ξένων κυβερνήσεων, τεχνοκρατών, ΜΜΕ, και άλλων, κυριολεκτικά «κάθεται επάνω στα πετρέλαια και στο φυσικό αέριο». Θα μπορούσε να είναι μια πλούσια χώρα, αλλά λόγω των διεθνών αρπακτικών, και ανικάνων πολιτικών, σήμερα αντιμετωπίζει τρομακτικά προβλήματα στην οικονομία, με άμεσο κίνδυνο να μας χρεοκοπήσουν «φίλοι», «σύμμαχοι» , και «εταίροι».

Τούτου δοθέντος η Γερμανία σκέφτηκε, και είπε, αφού η Ελλάς είναι μέλος της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, ο δικός της ορυκτός πλούτος, είναι
και δικός μας, δηλαδή «Τα σα εμά…,» που λέει ο Λαός, δεδομένου ότι όλοι μαζί τα μέλη αποτελούμε την Ευρωζώνη.


Η αλληλεγγύη μόνο στο πλευρό των Γερμανών…

Όμως με το γνωστό κατακτητικό βάρβαρο πνεύμα των Γερμανών, χωρίς διπλωματία, αντί να προέλθουν σε φιλικό διακανονισμό και συνεργασία με την Ελλάδα, αποφάσισαν με το άγριο, με δικαιολογία τη χρεοκοπία, και όπλα τα διάφορα μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, δάνεια, να αρπάξουν, υποθηκεύσουν, όλο τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος, και με τη διαγωγή τους αυτή να εξαγριώσουν τον Ελληνικό Λαό. Η ευκαιρία για τη Γερμανία δόθηκε με την ανυπαρξία Ελληνικής κυβερνήσεως, και οι όποιοι Έλληνες πολιτικοί υπάρχουν, είναι ανίκανοι να χειρισθούν τέτοια μεγάλα οικονομικά ενεργειακά θέματα.

Κατόπιν αυτού με τα διάφορα μνημόνια που ψήφισαν στη Βουλή, οι πολιτικοί υποθήκευσαν στη τρόικα-δανειστές τον ορυκτό μας πλούτο, έναντι του χρέους και των δανείων, αφού είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι η Ελλάς δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει όλα αυτά τα τεράστια δάνεια, που συνιστούν ένα μη διαχειρίσημο χρέος.
Έπειτα οι «εταίροι μας» στην Ε.Ε. παίζουν το χαρτί της χρεοκοπίας, δυό ημέρες μετά την εθνική ταπείνωση της 12ης Φεβρουαρίου, αφού μετά την Εθνική ταπείνωση μας ζητάνε νέα μέτρα. Τη Γερμανία πίσω από τη χρεοκοπία της Ελλάδος, βλέπει η Βρετανία. Στο ράφι η διάσωση της Ελλάδος παρά τη πλήρη υποταγή στο μνημόνιο. Ύφεση εφιάλτης της οικονομίας μας κατά -7%.

Τα ΜΜΕ λένε δεν είναι σωτηρία το μνημόνιο.

Υπάρχει σχέδιο Β! (Plan B) για την Ελλάδα στην Ε.Ε.

Το σχέδιο αυτό προβλέπει τις κινήσεις των εταίρων μας, μετά τη πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδος. Διαψεύδονται όλα όσα μας είπαν οι πολιτικοί πριν από τη ψήφιση του μνημονίου, όπου κινδυνολογούσαν ασυστόλως. Οι απαιτήσεις με το νέο μνημόνιο είναι επώδυνες για τον Ελληνικό Λαό. Μετά τη καταστροφή στην οικονομία, έρχεται η σειρά των Εθνικών μας θεμάτων. Θράκη, Μακεδονία, Αιγαίο, είναι στο τραπέζι.

Ποίος θα αντιδράσει; Μήπως ο Παπαδήμιος;

Το μνημόνιο Νο: 2 ήταν μια μεθοδευμένη υποθήκευση της Ελλάδος.

Απαιτείται άρση εντολής εκπροσώπησης σε όλους τους βουλευτές, και άμεσο διεξαγωγή εκλογών, αφού η παρούσα σύνθεση της βουλής, έχασε την έξωθεν καλή μαρτυρία, και δεν εκπροσωπεί πλέον το Λαό. Με την άρση εντολής, το ηθικό των Ελλήνων θα αναπτερωθεί. Με αυτή τη σύνθεση της Βουλής και της κυβερνήσεως, η καταστροφή της Ελλάδος είναι δεδομένη.

Οι Γερμανοί για να πετύχουν να πάρουν τον ορυκτό μας πλούτο, είναι ικανοί να μας ρίξουν ακόμη και σε εμφύλιο σπαραγμό. Αποστολή του Παπαδήμιου, είναι να δώσει όλο τον ορυκτό πλούτο στη Γερμανία και στα μεγάλα αφεντικά του, φτάνει η Γερμανία να απεξαρτηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία. Με τη ψήφιση των νέων μέτρων η Ελλάδα περνάει σε νέα φάση, τη φάση του διαμελισμού, ενώ ο λαός στενάζει. Υπενθυμίζω τη προφητεία της κυρίας Μπενάκη προς το πρόεδρο Παπούλια, στη τελετή της ορκωμοσίας αυτού.

Τώρα έχουμε νέους εκβιασμούς από τους Γερμανούς παρά την Εθνική ταπείνωση της Κυριακής. Η Ε.Ε. απειλεί να παγώσει το νέο δάνειο.
Παράλληλα η φοβισμένη και ανίκανη πολιτική ηγεσία με τη διαγωγή της φόβισε το Λαό μας, και κατέστειλε όλες τις λα’ι’κές διαδηλώσεις με τη βοήθεια των κουκουλοφόρων.

Αφού οι Ευρωπαίοι μας εκβιάζουν με τόσο αισχρό τρόπο, τότε και εμείς, εδώ και τώρα να κάνουμε στάση εξωτερικών και μόνο πληρωμών, και να απαιτήσουμε εδώ και τώρα καταβολή των Γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, με άμεσο προσφυγή στη διεθνή Δικαιοσύνη. Έτσι έπραξαν πολλοί μεγάλοι ηγέτες, και έσωσαν το Λαό τους.

Οι Γερμανοί το 1942 πήραν δάνειο από εμάς, και τώρα αρνούνται να το αποπληρώσουν. Δίνουν το καλό παράδειγμα… Από την Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να τεθεί θέμα κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης της χώρας. Υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας, με στόχο την Ελλάδα, με σκοπό να εγκλωβίσουν τη Ρωσία στο Βορρά, και να μας πάρουν τα πετρέλαια τζάμπα, γιαυτό οι εφιάλτες πολιτικοί δεν οριοθετούν την Ελληνική Α.Ο.Ζ.

Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, και η ψήφιση του νέου Μνημονίου, δεν έχουν γίνει αποδεκτές από τις ΗΠΑ, καθώς βλέπουν ότι οι εξελίξεις αυτές καθιστούν την Ελλάδα δορυφόρο και προτεκτοράτο της Γερμανίας, σε βαθμό τέτοιο που θίγονται τα ενεργειακά, γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Μετά τις νέες πολιτικές εξελίξεις και τις αποσχίσεις βουλευτών από τα κόμματά τους, κυκλοφορούν φήμες, ότι αυτοί εντάσσονται σε νέα πολιτικά σχήματα και κόμματα, Αμερικανικό και Γερμανικό. Ίδωμεν…

Σε άρθρο των New York Times, εξαπολύθηκε επίθεση στη Γερμανία για τη συμπεριφορά της έναντι της Ελλάδος, ειδικότερα για τις προβλέψεις του Μνημονίου, που οι ΗΠΑ θεωρούν αδύνατον να εκπληρωθούν από την Ελλάδα και μάλιστα σε συνθήκες βαθιάς ύφεσης.

Όλες οι «δεξαμενές σκέψεως» «Think Tanks» των ΗΠΑ θεωρούν ότι ο πλήρης έλεγχος της Ελληνικής οικονομίας, (συμπεριλαμβανομένων των πετρελαίων και Φυσικού Αερίου), θα περιέλθουν στη Γερμανία, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα συμφέροντα της Ελλάδος, και των Αμερικανικών εταιριών πετρελαίου, (ΕΧΧΟΝ, ΤΕΧΑCΟ, ΜΟΒΙL) κλπ.

Ο Ελληνικός ορυκτός πλούτος υποθηκεύτηκε κανονικά με τη ψήφιση του μνημονίου Νο:2 και δεσμεύτηκαν προκαταβολικά όλα τα έσοδα της Ελλάδος, αφού η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να αποπληρώσει τα νέα δάνεια, κάτι που είναι παραπάνω από βέβαιο. Και οι N.Y. Times συνεχίζουν λέγοντας, έχουμε ένα ερώτημα προς Γερμανία και Γαλλία, που συνεχίζουν να επιμένουν ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι τα μέτρα δεν είναι αρκετά αυστηρά , αφού:

1.- Το ΑΕΠ της Ελλάδος έχει πέσει στο -7%

2.- Από το 2009 με κυβέρνηση Jeffrey, το ένα τέταρτο των Ελληνικών επιχειρήσεων, έχει χρεοκοπήσει.

3.-Οι μισές από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις λένε πως δεν μπορούν να πληρώσουν τους υπαλλήλους.

4.- Η ανεργία υπερέβη το 20%

5.- Το βιοτικό επίπεδο του Λαού, έπεσε σε επίπεδα φτώχειας.

6.- Οι μισθοί και συντάξεις έπεσαν σε επίπεδα των άλλων Βαλκανικών κρατών.

7.-Οι τιμές όλων των αγαθών και προϊόντων παραμένουν σε επίπεδα Γερμανίας, και άλλων Βορείων χωρών της Ε.Ε.

8.-Ο αριθμός των αυτοκτονιών αυξήθηκε κατά 40%

9.- Οι νέοι μεταναστεύουν για επιβίωση, και όσοι παραμένουν βρίσκονται στην ανεργία.

Και οι New York Times κλείνουν με το ερώτημα, «Με άλλα λόγια η Ελληνική οικονομία καταρρέει με όλη τη σημασία της λέξεως. Γιατί η Γερμανία επιμένει σε τέτοια μέτρα;; Μήπως για να διαλύσει ότι έχει απομείνει;;;».

Πέρα από τον ορυκτό πλούτο, και ειδικότερα τα πετρέλαια που ενδιαφέρουν άμεσα τις ΗΠΑ, (αφού για τις ΗΠΑ τα κοιτάσματα φυσικού αερίου είναι πολύ σημαντικά για την απεξάρτηση της Ευρώπης από το Φυσικό αέριο της Ρωσίας), η γενικότερη ανάληψη του πλήρους οικονομικού ελέγχου της Ελλάδος από τη Γερμανία, θα είχε εξαιρετικά αρνητικό αντίκτυπο για την οικονομία των ΗΠΑ.

Εδώ ισχύει η παροιμία που λέει ο Λαός, «Δυό παλαβοί μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα.»

Οι Αμερικανοί λέγουν ότι όλα αυτά που κάνει η Γερμανία στην Ελλάδα είναι πρωτοφανείς μέθοδοι, ακόμα και για τύποις ανεξάρτητα κράτη, (αποικίες), όπως τώρα τα γεγονότα εξελίσσονται στην Ελλάδα.

Εμείς διερωτώμεθα, μήπως τελευταία έπιασε ο πόνος τους Αμερικανούς για την Ελλάδα;;; όχι βέβαια, απλώς βλέπουν τους Γερμανούς να τους παίρνουν «τη μπουκιά από το στόμα». Η «μπουκιά» λέγεται Ελληνικοί υδρογονάνθρακες.

Οι Αμερικανοί «καίγονται» για τη γεωστρατηγική και γεωπολιτική της Γεωγραφικής αυτής περιοχής, εν όψει μάλιστα του επερχόμενου πολέμου με τη Συρία και το Ιράν, την αντιπαλότητα με Ρωσία-Κίνα, η οποία ενδέχεται να εξελιχθεί σε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, έτσι δε θέλουν να διακινδυνεύσουν τα σχέδια της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας, τα οποία οι Αμερικανοί εντέλλονται να εκτελέσουν.

Εν όψει αυτής της καταστάσεως ευρισκόμενοι, ειδοποιούμε τη Ρωσία να προλάβει να κατέβει κάτω με όλες τις δυνάμεις της, διότι απειλούνται άμεσα τα γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά, και ενεργειακά συμφέροντά της.

Εάν η Γερμανία αποκτήσει πρόσβαση στο φυσικό αέριο της Ελλάδος, «πάει περίπατο» η αγορά της Ρωσίας. Έτσι οι Δυτικοί στραγγαλίζουν τη Ρωσία στρατηγικά και οικονομικά…

Εάν διαμελίσουν την Ελλάδα, τότε τίθεται σε άμεσο κίνδυνο η ασφάλεια της Ρωσίας, αφού θα την εγκλωβίσουν στο Βορρά για πάντα. Τέλος πιά η διστακτικότητα της Ρωσίας, αφού απειλείται άμεσα η Εθνική της ασφάλεια, και οφείλει να αντιδράσει.

Οι καταπιεσμένοι λαοί του Νότου, θα τη βοηθήσουμε. Ελλάς-Ρωσία βίοι παράλληλοι, κινδυνεύουμε και οι δύο…
Αρκούδα αφυπνίσου, βγές από τη χειμερία νάρκη. Η παγκόσμια Δικτατορία προχωρεί ακάθεκτη.

Οι Γερμανοί προτείνουν… ευρω-δραχμή

Ένα κράτος που έχει δομηθεί με τη σιδηρά πειθαρχία, την ιεραρχία και τις πολυσύνθετες διακλαδώσεις της σύγχρονης Γερμανίας, εκπέμπει μηνύματα για τις πραγματικές εθνικές προτεραιότητες και προθέσεις, όχι μόνο σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, αλλά κυρίως πραγματικής οικονομίας.
Γι’ αυτό και αποκτά πρόσθετη σημασία η πρόταση την οποία διατύπωσε ο επικεφαλής της γερμανικής ένωσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων, Μάριο Όχοφεν για την κυκλοφορία στην Ελλάδα εθνικού νομίσματος, παράλληλα με το κοινό νόμισμα του ευρώ. Μια… ευρώ-δραχμή.
Τη σχετική αποκάλυψη κάνει η πάντοτε καλά πληροφορημένη γερμανική εφημερίδα «Die Welt», και έχει το εξής περιεχόμενο: Η Ελλάδα θα επαναφέρει προσωρινά τη δραχμή, εκ παραλλήλου με το ευρώ, σε μια προσπάθεια να μειωθούν δραστικά τα ελλείμματα, ώστε να υπάρξει ουσιαστική και μετρήσιμη βελτίωση στους δείκτες ανάπτυξης, καθώς και στην εκστρατεία πάταξης της φοροδιαφυγής.
Η πρόταση Όχοφεν προβλέπει ότι η εσωτερική οικονομία, δηλαδή η πληρωμή μισθών, συντάξεων και η καταβολή ενοικίων, θα «τρέχει» με νόμισμα δραχμής, ενώ οι συναλλαγές της Ελλάδας με τους διεθνείς εταίρους της, θα πραγματοποιούνται σε ευρώ. Οι καταθέσεις, εφόσον δηλώνονται στο υπουργείο Οικονομικών, θα εξακολουθήσουν να είναι σε ευρώ, ενώ η ισοτιμία των δυο νομισμάτων θα ήταν απόλυτα σταθερή, για μια μεταβατική περίοδο δυο μηνών, με πρόθεση να οδηγηθούμε σε υποτίμηση της δραχμής, σε ποσοστό 2% ανά μήνα.

Η “D-Day” του 2012

Η συντονισμένη προσπάθεια… της Δύσης να ψαλιδίσει τις προοπτικές επανεκλογής του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Προεδρία της Ρωσίας, ή έστω να υπονομεύσει το μετεκλογικό σκηνικό στην αναδυόμενη πολιτική και οικονομική συν-υπερδύναμη, μοιάζει να πετάει λευκή πετσέτα.
Η τελευταία δημοσκόπηση που διενεργήθηκε στη Ρωσία δείχνει τα ποσοστά του «τσάρου» εξαιρετικά ανεβασμένα, και προβλέπει την εκλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Προεδρία από τον πρώτο κιόλας γύρο, με ένα ποσοστό το οποίο θα κυμανθεί στα επίπεδα του 58,6%.
Ο Γκενάντι Ζιουγκάνοφ συγκεντρώνει 14,8%, ο Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι 9,4% και ο Μιχαήλ Προχόροφ 8,7%, βλέποντας τα ποσοστά προσωπικής δημοφιλίας του να είναι τα μόνα που καταγράφουν ουσιαστική και μετρήσιμη άνοδο, σε σχέση με τους άλλους ηγέτες της αντιπολίτευσης.
Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων επιβεβαιώνουν την ορθότητα της στρατηγικής που ακολούθησε το τελευταίο διάστημα ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Απ’ τη μια προέταξε το προσωπικό πολιτικό κεφάλαιό του, σε σύγκριση με τις ελλειμματικές προσωπικότητες που επιχειρούν να εκφράσουν τον πολυδιασπασμένο χώρο της αντιπολίτευσης. Απ’ την άλλη, καλλιέργησε το αίσθημα της εθνικής ενότητας απέναντι στον κοινό εχθρό, με λελογισμένες δόσεις υποσχέσεων για μεταρρυθμίσεις.
Η επανεκλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Προεδρία της Ρωσίας, που προφανώς θεωρείται αυτονόητη, αναμένεται να είναι η πλέον κομβική πολιτική εξέλιξη στον πλανήτη, εντός του 2012. Πιο σημαντική και από τη σχεδόν βέβαιη επανεκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Γιατί ο Πούτιν… έχει τον τρόπο του να παρεμβαίνει στις διεθνείς εξελίξεις, κατά τρόπο που θυμίζει ότι πριν από την περεστρόικα του Γκορμπατσόφ και τη διακυβέρνηση… ζητιανιάς του Γέλτσιν, υπήρχε μια κραταιά χώρα. Υπερδύναμη, έστω και κάτω από τον επικίνδυνο ζυγό του Κομμουνισμού.

Οι δημοσκοπήσεις λένε την αλήθεια

Η μεθοδολογία αλλά και η χρηστική στόχευση των δημοσκοπήσεων στην Ελλάδα, έχουν… διαβεί τον Ρουβίκωνα τα τελευταία χρόνια. Και ενώ στο εξωτερικό, τις πραγματικά προηγμένες χώρες, χρησιμοποιούνται ως εργαλείο μεθοδολογικής ανάλυσης της πολιτικής πραγματικότητας, όπως αποτυπώνεται αυτή σε δεδομένη χρονική συγκυρία, στη χώρα μας ουσιαστικά… υποκατέστησαν την πραγματικότητα αυτή. Ενίοτε τη διαμορφώνουν κιόλας.
Φυσικά, για την κατάσταση αυτή δεν ευθύνονται οι δημοσκόποι, αλλά η κοινωνία στην οποία απευθύνονται. Μια κοινωνία με έμφυτη ροπή στο πρόσκαιρο, το επιφανειακό, τις διαπιστώσεις… fast food. Κάπως έτσι ξεκίνησε η συγκεκριμένη διελκυστίνδα στα χρόνια του ψευδεπίγραφου «εκσυγχρονισμού», και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.
Οι δημοσκοπήσεις ωστόσο, τις περισσότερες φορές λένε πράγματι την αλήθεια. Αρκεί να μπορεί κανείς να τις διαβάσει σωστά, και όχι από την οπτική που τον διευκολύνει. Να μην σταματάει στα στοιχεία που φαίνονται, αλλά να ψάχνει και λίγο παραπέρα. Να συγκρίνει, να θυμάται, να προβλέπει. Να προσπαθεί να κατανοήσει.
Η πρόσφατη δημοσκόπηση της GPO για την εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη «Ανατροπή» στο Mega, περιέχει επαρκή δόση αλήθειας, ως προς την πραγματικότητα που διαμορφώνεται σήμερα στην Ελλάδα.
Ο δικομματισμός, που παραδοσιακά αμφισβητείται στο μεσοδιάστημα των εκλογών, αλλά την ώρα της κάλπης… βρίσκει το δρόμο προς την επιβεβαίωσή του, δέχεται σοβαρά πλήγματα. Μια κοινωνία που δεν αντέχει στη θέα των επαχθών μέτρων του Μνημονίου ΙΙ, και καταδίκασε εδώ και πολλούς μήνες το ΠΑΣΟΚ, «κοντοστέκεται» μετά την εθνικά υπεύθυνη στάση της Νέας Δημοκρατίας να ψηφίσει το Μνημόνιο ΙΙ.
Δημοσκοπικά, η στάση αυτή αναμένεται να έχει προσωρινά χαρακτηριστικά. Όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές, και η επιλογή θα είναι και πάλι διλημματικά διπολική, εκείνοι που θα προσέλθουν στην κάλπη με πρόθεση να ψηφίσουν κυβέρνηση και όχι κόμμα διαμαρτυρίας, θα βρεθούν μπροστά στον μονόδρομο υπερψήφισης της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Με την ελπίδα μιας καλύτερης διαπραγμάτευσης, σε αντίθεση με τη… μη διαπραγμάτευση των τελευταίων δυο ετών.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση άλλωστε παραμένει η μόνη σχετικά ανέπαφη πολιτική σταθερά στο παραδοσιακό σύστημα εξουσίας, με το ΠΑΣΟΚ εξαϋλωμένο, και το… κάτι σαν ΠΑΣΟΚ, που θυμίζει η Δημοκρατική Αριστερά, να μην πείθει ότι θα καταφέρει να μετατρέψει τη δημοσκοπική συμπάθεια σε εκλογική προτίμηση.
Το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να ανακάμψει, ακόμη και στα… παρασκήνια της προετοιμασίας αλλαγής ηγεσίας. Η επικείμενη διαδοχή του Γιώργου Παπανδρέου από το δίδυμο Βενιζέλου-Λοβέρδου, αναμένεται να εμφυσήσει άνεμο ανανέωσης, πολύ δύσκολα όμως θα του επιτρέψει να ανακτήσει την επαφή με κοινωνικά στρώματα που απομακρύνθηκαν λόγω των Μνημονίων Ι και ΙΙ. Ειδικά από τη στιγμή που ο σημερινός Υπουργός Οικονομικών πήρε ουσιαστικά τη σκυτάλη από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, στην υπεράσπιση της δανειακής σύμβασης.
Πέραν αυτού, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει εκ των πραγμάτων άλλα δυνητικά ακροατήρια, από τη στιγμή που οι μετριοπαθείς ψηφοφόροι οι οποίοι ενδεχομένως θα αποτιμούσαν θετικά τη στάση του, δεν δείχνουν καμία διάθεση να επιλέξουν εκλογική συμπεριφορά διαφορετική από εκείνη της μαζικής και εκκωφαντικής αποχής από τις κάλπες.
Η Αριστερά, στην… τριφασική εκδοχή της Δημοκρατικής Αριστεράς, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει κάμψη στις εντυπωσιακές εισροές των προηγούμενων μηνών, σε ένα σαφές δείγμα της κόπωσης του εκλογικού σώματος από μια ρητορική την οποία ξεπερνούν οι εξελίξεις. Η πραγματική παγίωση της ενίσχυσης της Αριστεράς θα μπορούσε να σημειωθεί μονάχα αν τα τρία κόμματα του όμορου πολιτικού χώρου, κατάφερναν να… κουβαλήσουν μέχρι την κάλπη απογοητευμένους ψηφοφόρους, οι οποίοι προσανατολίζονται στη λύση της αποχής.
Ειδικά η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, που εξελίχτηκε σε προνομιακό χώρο… παρκαρίσματος απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, με τη στρατηγική να συγκεντρώσει στις τάσεις της αναγνωρίσιμα αλλά ετερόκλητα στελέχη, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν πολιτική αναφορά στην εποχή Σημίτη, μάλλον τσαλακώνει τις προοπτικές της, παρά τις ενισχύει.
Ενδιαφέρον έχει και η ετυμηγορία της κυβέρνησης για τη μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου, και τον ίδιο τον σημερινό πρωθυπουργό. Τα διαρκώς καθοδικά ποσοστά αποδοχής, που τείνουν να αγγίξουν τα αντίστοιχα της τελευταίας κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, δείχνουν ότι οι πολιτικές ανοχές της κοινωνίας εξαντλούνται γρήγορα.
Γι’ αυτό άλλωστε ποσοστό άνω του 60% των πολιτών ζητά μετ΄ επιτάσεως εκλογές για τον Απρίλιο. Την ώρα που ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό απαντά ότι η νέα δανειακή σύμβαση είναι τόσο επώδυνη για τη χώρα και την κοινωνική συνοχή, όχι επειδή η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας είναι τόσο δραματική, αλλά επειδή η κυβέρνηση δεν τη διαπραγματεύτηκε αποτελεσματικά.

Και ο "πόλεμος" συνεχίζεται."Μόνη ελπίδα σας η έξοδος από το ευρώ",επιμένει ο Ρουμπινί από την Αθήνα

Ούτε 24 ώρες μετά από την απόφαση του Eurogroup η συζήτηση για το αν πρέπει να μείνει ή να φύγει από το ευρώ η Ελλάδα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και μάλιστα εδώ στην Αθήνα.

«Η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπήσει και να φύγει από το ευρώ;» ήταν το θέμα δημόσιας συζήτησης που διεξήχθη στην Αθήνα με ομιλητές, υπέρ της πρότασης, τους καθηγητές και οικονομολόγους Νούριελ Ρουμπίνι και.....
Κώστα Λαπαβίτσα και κατά της πρότασης τον Βρετανό βουλευτή και πρώην υπουργό Ντένις ΜακΣέιν και τη Μιράντα Ξαφά, πρώην μέλος του ΔΣ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.



Τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλουν τα πακέτα διάσωσης στην Ελλάδα, οδηγούν σε μεγαλύτερη ύφεση, ενώ η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη και ανάκτηση της ανταγωνιστικότητάς της, δήλωσε ο κ. Ρουμπίνι, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και γνωστός ως "Κασάνδρα" της διεθνούς οικονομίας, έχοντας προβλέψει την κρίση του 2008.



Για να βγει η Ελλάδα από την κρίση, είπε, χρειάζεται υποτίμηση του ευρώ, κάτι που δεν προβλέπεται, μεταρρυθμίσεις, που παίρνουν χρόνο, άρα μένει η λύση της εξόδου από το ευρώ και επιστροφής στη δραχμή.



Υποστήριξε ότι μια τέτοια επιλογή δεν θα είναι εύκολη αλλά μπορεί να είναι διαχειρίσιμη.



Υπέρ της χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ τάχθηκε και ο κ. Λαπαβίτσας, καθηγητής στο τμήμα Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του πανεπιστημίου του Λονδίνου, γνωστός για τις «αιρετικές» του απόψεις.



Δέχθηκε ότι η αποχώρηση από το ευρώ δεν θα είναι χωρίς κραδασμούς, βραχυπρόθεσμα, κυρίως στις τράπεζες και το εμπόριο, αλλά με την κατάλληλη προετοιμασία μπορούν να αντιμετωπιστούν.



Κατά της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ επιχειρηματολόγησε ο κ. ΜακΣέιν. Ο Βρετανός βουλευτής και υπουργός για τα ευρωπαϊκά θέματα στην κυβέρνηση του Τόνι Μπλερ, είπε ότι η υποτίμηση μέσω της δραχμής δεν είναι λύση, φέρνοντας το παράδειγμα της υποτίμησης της βρετανικής λίρας τα τελευταία τρία χρόνια, που όμως δεν επέφερε θεαματική αύξηση ούτε των εξαγωγών, ούτε του τουρισμού, ούτε συνολικά βοήθησε το εξωτερικό ισοζύγιο.



Χρειάζεται αλλαγή της οικονομικής πολιτικής και όχι του νομίσματος, υποστήριξε ο κ. ΜακΣέιν, τονίζοντας παράλληλα ότι η ευρωπαϊκή ηγεσία σήμερα δεν έχει όραμα.



Χρειάζεται και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, είπε, υπογραμμίζοντας πως η ΕΕ είναι για τους δύσκολους καιρούς.



Μίλησε με θερμό συναισθηματικό λόγο υπέρ της Ελλάδας και έκλεισε την ομιλία του, λέγοντας στα ελληνικά «όχι» στη δραχμή «ναι» στο ευρώ.



Το νέο πρόγραμμα της Ελλάδας φέρνει πολλή λιτότητα αλλά «επιτρέπει την ομαλή προσγείωση», είπε η κ. Ξαφά, η οποία αναρωτήθηκε «πώς μπορεί να υποτιμηθεί μια μετα-σοβιετική οικονομία, όπως η ελληνική».



Μίλησε για τις καταστροφικές συνέπειες μιας εξόδου από το ευρώ, κυρίως στην τροφοδοσία της χώρας από το εξωτερικό σε είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα και τόνισε ότι «με ή χωρίς ευρώ η ύφεση είναι αναπόφευκτη».



Μάλιστα αρνήθηκε κάθε σύγκριση με την Αργεντινή, της οποίας το νόμισμα υποτιμήθηκε, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για μια χώρα με τις μεγαλύτερες εξαγωγές προϊόντων στον κόσμο, ενώ δεν είναι αυτή η περίπτωση της Ελλάδας.



Η Ελλάδα πέτυχε το καλύτερο δυνατό

Δεν χρειάζονται μισόλογα και υποσημειώσεις. Η Ελλάδα πέτυχε το καλύτερο δυνατόν τηρουμένων των συνθηκών στις οποίες είχε περιέλθει. Η συμφωνία είναι ένα στοίχημα για το μέλλον, αλλά δεν θα έχει καμία σημασία εφόσον δεν γίνει αντιληπτό από όλους ότι δεν κερδίσαμε τίποτα παρά μόνο χρόνο. Απαραίτητο μεν για να ξαναφτιάξουμε το κράτος, αλλά και αγώνα δρόμου με τα χρόνια που έρχονται ώστε να πετύχουμε ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη. Τώρα πλέον κάθε ματιά πίσω, στο παρελθόν, θα είναι κι ένα εμπόδιο για το μέλλον. Αναγκαστικά, είτε μας αρέσει είτε όχι, πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά. Να δούμε τις θετικές πλευρές της συμφωνίας αναλογιζόμενοι ότι μας δίδεται μια και μοναδική-ίσως- ευκαιρία να μετατρέψουμε το βαρύ τίμημα που τη συνοδεύει, σε όραμα και ελπίδα για τα παιδιά μας. Τα επτά χρόνια που ακολουθούν θα χρειασθεί να τα δώσουμε όλα προκειμένου να πάρουμε πίσω τη τιμή και την αξιοπρέπεια της Ελλάδας. Θα τα καταφέρουμε!

Ο Βενιζέλος φεύγει απ’ την κυβέρνηση

Την πρόθεσή του να παραιτηθεί από την κυβέρνηση αμέσως μετά την ολοκλήρωση του PSI, προκειμένου να ασχοληθεί με τη μάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να έχει γνωστοποιήσει στον Λουκά Παπαδήμο ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Οι σχετικές δημοσιογραφικές πληροφορίες, που αποτυπώνονται και σε ρεπορτάζ στον σημερινό κυριακάτικο Τύπο, αναφέρουν ότι ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από την κυβέρνηση την προηγούμενη εβδομάδα, και με δεδομένο ότι η συνεδρίαση του Eurogroup της Τετάρτης θα οδηγούσε σε τελεσίδικο, θετικό αποτέλεσμα για την Ελλάδα.
Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, και έτσι ο επικρατέστερος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ παρέμεινε στο πόστο του για μερικές ακόμη μέρες. Από τη στιγμή ωστόσο που το αυριανό Eurogroup θα ανάψει το «πράσινο φως» για τη συνέχιση της οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, θεωρείται βέβαιο ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα υποβάλλει την παραίτησή του από την κυβέρνηση, και θα αφοσιωθεί πλέον ολοκληρωτικά στο ΠΑΣΟΚ.
Μετά άλλωστε και από την παρουσίαση του μανιφέστου Λοβέρδου για τις αλλαγές στη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ, είναι εμφανές ότι η ομάδα Βενιζέλου-Λοβέρδου επιταχύνει τους ρυθμούς της για «να τελειώνει» με το θέμα της διαδοχής, και να αφοσιωθεί στη συνέχεια στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του Κινήματος, ενόψει των εκλογών του Απριλίου.

Αυτοδυναμία ή ακυβερνησία

Η εικόνα που εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις οι οποίες δημοσιεύονται στον κυριακάτικο Τύπο, αποτυπώνει τη βεβαιότητα της άνετης επικράτησης της Νέας Δημοκρατίας στις επερχόμενες εκλογές του Απριλίου, την πολιτική καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ, την ενίσχυση των δυνάμεων της Αριστεράς, τη μεγάλη αποχή, και τη νεφελώδη προοπτική αυτοδυναμίας.
Η απόφαση εθνικής ευθύνης του Αντώνη Σαμαρά να ψηφίσει το Μνημόνιο ΙΙ, προκειμένου να αποφύγει η Ελλάδα την κατάρρευση, έχει επιπτώσεις στα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, που σημειώνουν μικρή κάμψη, εκτιμάται ωστόσο ότι σε μια πολωτική προεκλογική αναμέτρηση, οι απώλειες θα καλυφθούν, μιας και θα προβάλει στον ορίζοντα ο εφιάλτης της ακυβερνησίας.
Σε μια χώρα με παντελή έλλειψη κουλτούρας συνεργασιών, και με ένα πολιτικό σύστημα έντονα αμφισβητούμενο από την κοινωνία, είναι οξύμωρο να περιμένει κανείς ότι η συγκρότηση μιας κυβέρνησης συνεργασίας θα μπορούσε να «περπατήσει». Το δε παράδειγμα της κυβέρνησης Παπαδήμου λειτουργεί αποτρεπτικά, καθώς σε όλες τις δημοσκοπήσεις αποτυπώνεται η εκτίμηση της κοινωνίας για την αποτυχία του εγχειρήματος.
Το δίλημμα με το οποίο θα προσέλθει η Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εκλογές λοιπόν, είναι προφανές και βαθιά πολιτικό: Αυτοδυναμία της γαλάζιας παράταξης, με ισχυρό πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά, ή ακυβερνησία, μέσα από κυβερνήσεις ισορροπιών και συμβιβασμών, όπου ο καθένας θα αναζητεί χώρο και τρόπους, για να επιρρίψει στον έτερο κυβερνητικό σύμμαχο τις ευθύνες για τα κακώς κείμενα.

O Γιάννης Γαλάτης στην εκπομπή του ιντερνέτ "Ο ΚΟΣΜΟΣ" του Δημοσιογράφου Τσιριγώτη Γιάννη

Ο Ράιχενμπαχ επικρατέστερος για “Επίτροπος”

Μια… περίεργη φήμη αρχίζει να κυκλοφορεί και πάλι γύρω από το φλέγον για την Ευρώπη ελληνικό ζήτημα, επαναφέροντας στο προσκήνιο το ενδεχόμενο ορισμού «Επιτρόπου», ο οποίος θα έχει αυξημένες ελεγκτικές αρμοδιότητες, αναφορικά με την εκτέλεση των μέτρων του Μνημονίου ΙΙ.
Ενόψει της συνεδρίασης του Eurogroup τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου, καθώς και της συνεδρίασης της γερμανικής Βουλής μια εβδομάδα αργότερα, στις 27 Φεβρουαρίου, το ζήτημα της αυστηρότερης εποπτείας υλοποίησης του δημοσιονομικού προγράμματος για την Ελλάδα, επανέρχεται στο επίκεντρο των συζητήσεων και των ζυμώσεων.
Το είπε εμμέσως χθες ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, όταν μίλησε για μεγαλύτερη εποπτεία, χωρίς ωστόσο να προσδιορίσει τη μεθοδολογία. Οι Βρυξέλλες διαρρέουν ότι υπάρχει και το εναλλακτικό σενάριο μιας τρόικας σαν τη σημερινή, με αυξημένες αρμοδιότητες, η Γερμανία ωστόσο φαίνεται να επιθυμεί ενός ανδρός… φωνή.
Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός ο «Επίτροπος»; Με δεδομένη την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στην Αθήνα, και το τεταμένο κλίμα γύρω από την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, οι Ευρωπαίοι στρέφονται σε ένα πρόσωπο που θεωρούν ότι έχει γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, χωρίς να έχει ενοχλήσει μέχρι σήμερα με τις θέσεις τις οποίες έχει δημόσια διατυπώσει.
Ο λόγος για τον Χορστ Ράιχενμπαχ, τον Γερμανό επικεφαλής της Task Force, που στα μάτια του Βερολίνου φαίνεται να φαντάζει ως η ιδανική επιλογή. Το γεγονός μάλιστα ότι ο κ. Ράιχενμπαχ είναι ένας από τους λίγους που έχουν μιλήσει με τόση ένταση και επιμονή για την αναγκαιότητα αναπτυξιακών «αντίμετρων» στην Ελλάδα, δίπλα στα μέτρα λιτότητας τα οποία προβλέπει και το Μνημόνιο ΙΙ, θεωρείται ότι τον οπλίζει με απόθεμα… ανοχής.

Μια γαλαζοαίματη, μόνη

Η συναισθηματική ανάγκη της βρετανικής κοινωνίας να αναζητήσει και να βρει τη διάδοχο της πριγκίπισσας Νταϊάνα στις καρδιές των πολιτών, κατέληξε… προ πολλού, στην Κέιτ Μίντλετον. Την κοινή θνητή που έγινε δούκισσα του Κέμπριτζ, μετά τον γάμο της με τον διάδοχο του βρετανικού θρόνου πρίγκιπα Γουίλιαμ, και είναι βασίλισσα… εν αναμονή.

Η Κέιτ Μίντλετον επιχειρεί με αργά αλλά σταθερά βήματα, να ανταποκριθεί στις μεγάλες προσδοκίες που έχουν εναποτεθεί πάνω της. Δεν δίστασε λοιπόν να πραγματοποιήσει την πρώτη δημόσια εμφάνισή της σε εκδήλωση, μόνη, χωρίς τον πρίγκιπα Γουίλιαμ, ο οποίος έχει πάρει μετάθεση για τα… Φόκλαντς. Εκεί όπου δοκιμάζονται και πάλι οι σχέσεις της Αγγλίας με την Αργεντινή, μερικές δεκαετίες μετά την πολεμική σύρραξη των δυο χωρών.
Η δούκισσα του Κέμπριτζ επέλεξε για την παρθενική αυτή εμφάνισή της την Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, ενώ άνθρωποι του περιβάλλοντός της υποστηρίζουν ότι σχεδιάζει να προχωρήσει και σε άλλες, αντίστοιχες πρωτοβουλίες στο εγγύς μέλλον.
Στόχος της Κέιτ Μίντλετον είναι να ξεκινήσει έναν μαραθώνιο παρουσιών σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, και να στρέψει το ενδιαφέρον της βρετανικής κοινωνίας σε ευαίσθητες ομάδες, που βρίσκονται σήμερα σε δύσκολη θέση λόγω της κρίσης, και έχουν περισσότερο από ποτέ, την ανάγκη του κράτους, και όσων συμπολιτών τους μπορούν.

Η έκθεση της γερμανικής πρεσβείας που τρόμαξε το Βερολίνο και άλλαξε τα δεδομένα

Για όποιον απορεί γιατί ξαφνικά οι Γερμανοί και η τρόϊκα θέλουν πρόσθετες εγγυήσεις και δεν τους αρκεί πλέον ούτε η δήλωση νομιμοφροσύνης του Α.Σαμαρά (την οποία αντίθετα με το Νοέμβριο τώρα ο πρόεδρος της ΝΔ την έδωσε προθυμότατα εντυπωσιάζοντας εχθρούς και φίλους), αλλά και γιατί ο Β.Σόϊμπλε σε μία πρωτοφανή ενέργεια επενέβη χονδροειδώς στα εσωτερικά μιας ξένης χώρας (αν το έκαναν αυτό πχ. οι Αμερικανοί τι θα λέγαμε;) για να μην γίνουν εκλογές, τα πράγματα έχουν ............
συγκεκριμένη εξήγηση:
Μία αναφορά της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα προς το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών την περασμένη Δευτέρα, όπου περιγραφόταν το κύμα των διαφωνούντων βουλευτών ως «σημαντική έκπληξη που μπορεί να έχει καθοριστικές επιπτώσεις στην ελληνική πολιτική» και βέβαια τέθηκε άμεσα υπ’όψιν του Β.Σόϊμπλε.
Και ειδικά «ταρακούνησε» το Βερολίνο ο αριθμός και η «ποιότητα» των «επαναστατών» της ΝΔ, ενός κόμματος που μέχρι την Κυριακή υποτίθεται ότι ήταν στο «κατώφλι» της εξουσίας και παρ’όλα αυτά βρέθηκε 21 βουλευτές και ένα στέλεχος ανεξάρτητος βουλευτής, ο Π.Καμμένος και αδιαφορώντας αν θα τους διαγράψει είπαν ΟΧΙ στη Μνημόνιο.
Και μέσα σε αυτούς πρωτοκλασσάτα στελέχη, όπως οι δύο κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, ο Κώστας Μαρκόπουλος και ο Μανώλης Κεφαλογιάννης.
Η «επανάσταση» αυτή κλόνισε όλους αυτούς που πίστευαν ότι αρκούσε να «κλειδώσουν» τον Α.Σαμαρά για να έχουν εξασφαλισμένες τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Η κίνηση των «22» πρακτικά ακύρωσε ή εν πάση περιπτώσει «πετσόκοψε» την εικόνα του Α.Σαμαρά στην Γερμανία και έγινε πλέον αντιληπτό ότι η ΝΔ πιθανότατα δεν θα είναι κυβέρνηση, ούτε καν επικεφαλής συνασπισμού ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ (όπως υπολόγιζαν) μετά τις επόμενες εκλογές.
Στην ίδια έκθεση γίνεται αναφορά και στις ανάλογες, αν και περισσότερο αναμενόμενες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ που πάντως ποσοστιαία δεν έχασε τόσους βουλευτές όσους η ΝΔ. Η περίφημη «αλλαγή αρχηγού», πλέον δεν έχει καμία σημασία για το ΠΑΣΟΚ: Ο Ε.Βενιζέλος, το πουλέν των Γερμανών, θα παραλάβει ένα κόμμα της τάξεως του 8-10% με προσωπική δημοφιλία που κυμαίνεται στο 18% επί του συνόλου των ψηφοφόρων στην δημοσκόπηση της VPRC. Το 82% απλά δεν του έχει εμπιστοσύνη! Και θα έχει να αντιμετωπίσει στις κάλπες μια αντιμνημονιακή "σφήνα" των διαγραμμένων που θα κάνουν ένα "fast track" κόμμα!
Στο Βερολίνο ήρθαν κάπως απότομα αντιμέτωποι με μία πολιτική πραγματικότητα που οι αναλυτές τους δεν την είχαν προβλέψει: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θα καταλάβουν αθροιστικά στις επόμενες εκλογές το πολύ 32%! Και ότι αντίθετα με ότι προσπαθεί να τους πείσει ο Ε.Βενιζέλος ότι στην ελληνική πολιτική σκηνή «Υπάρχει μόνο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ» η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Για την ακρίβεια το ΠΑΣΟΚ απλά υπάρχει μόνο στο μυαλό όσων νομίζουν ότι θέλουν να υπάρχει και η περίπτωση της ΝΔ θα διδάσκεται στα τμήματα πολιτικών επιστημών των Πανεπιστημίων για το πώς ένα κόμμα έχασε την εξουσία, ευρισκόμενο μονίμως στην … αντιπολίτευση!
Η δημοσκόπηση της VPRC, με αναγωγή των αναποφάσιστων, που δημοσιεύεται σήμερα στο περιοδικό «Επίκαιρα», είναι αρκούντως διαφωτιστική: Ολοκληρώθηκε ΠΡΙΝ από την ψηφοφορία της Κυριακής στη Βουλή για το Μνημόνιο (αυτό έχει μεγάλη σημασία γιατί οι κυλιόμενες τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις που έγιναν μετά την Κυριακή δείχνουν πολύ χειρότερα ποσοστά για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όπως γνωρίζει άριστα το defencenet.gr) και δείχνει την εξής εικόνα: ΠΑΣΟΚ 11% , Νέα Δημοκρατία 27,5%, Δημοκρατική Αριστερά 16%, το ΚΚΕ στο 14%, ΣΥΡΙΖΑ στο 13,5%, ΛΑΟΣ 4,5% (για όποιον απορεί με την οβιδιακή μεταμόρφωση του Γ.Καρατζαφέρη κατά του Μνημονίου) με μάλιστα με πτώτικες τάσεις, Οικολόγοι-Πράσινοι 3,5%, Χρυσή Αυγή 2,5%, Δημοκρατική Συμμαχία 2%, Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών 2%, ενώ η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. επανεμφανίζεται με ποσοστό 1%.
Οι πρώτοι υπολογισμοί με δύο καινούρια κόμματα ένα από τους διαγραμμένους της ΝΔ και ένα από αυτούς του ΠΑΣΟΚ με σαφή αντιμνημονιακή κατεύθυνση θα σημάνει περαιτέρω περικοπή της εκλογικής επιρροής της ΝΔ που θα την περιορίσει περί το 20-22%, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και για πρώτη φορά και της Δημοκρατικής Αριστεράς του Φ.Κουβέλη, αφού αρκετοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ θα προσεγγίσουν την αντιμνημονιακή έκδοση του ΠΑΣΟΚ των διαγραμμένων.
Τι σημαίνουν όλα αυτά: Ότι μετά τις επόμενες εκλογές η τρόϊκα και η Γερμανία θα βρεθεί με έναν τόμο ενός νόμου που η αξία του θα είναι μικρότερη από το βάρος του, καθώς θα έχει καταργηθεί την βραδιά των εκλογών. Γιατί αυτοί που την Κυριακή το ψήφισαν, δεν θα υπάρχουν ή θα έχουν "καεί" από την φλόγα των Ελλήνων πολιτών, που απλά βαρέθηκαν να είναι υποζύγια…

Ο Ρασμούσεν στο Πεντάγωνο

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, συναντήθηκε σήμερα στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, κ. Anders Rasmussen, ο οποίος πραγματοποιεί επίσκεψη στη χώρα μας. Μετά το πέρας της συνάντησης, οι δύο άνδρες προχώρησαν σε δηλώσεις σχετικά με το περιεχόμενο των συνομιλιών τους, αναφερόμενοι και στο άριστο επίπεδο συνεργασίας που υπάρχει στα πλαίσια της Συμμαχίας.

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δήλωσε τα εξής:
«Με ιδιαίτερη χαρά καλωσορίζω σήμερα εδώ στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, τον κ. Rasmussen στην Ελλάδα, επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης 60 χρόνων ενεργού συμμετοχής της χώρας μας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Η άφιξή σας στην Ελλάδα συμπίπτει με μια δύσκολη στιγμή με μεγάλα, σοβαρά οικονομικά και δημοσιονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Θέλω όμως, να σας γνωρίσω και να σας διαβεβαιώσω, ότι η κατάσταση αυτή δεν έχει επ’ ουδενί διασαλέψει το αμυντικό σύστημα της χώρας μας, η οποία παραμένει και θα συνεχίσει να είναι ένας σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή για την ασφάλεια, την συνεργασία και την συνεννόηση ανάμεσα σε όλους τους λαούς.
Με τον κ. Rasmussen συζητήσαμε μια σειρά θεμάτων που αφορούν στην ελληνική παρουσία και την συμβολή της χώρας μας στη Συμμαχία, καθώς επίσης και το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ, όπως αυτός διαμορφώνεται ενόψει και της Συνόδου Κορυφής στο Σικάγο, τον Μάιο του 2012.
Συζητήσαμε για την συμμετοχή της Ελλάδας σε αποστολές του ΝΑΤΟ, μέσα και έξω από την Ευρώπη, καθώς επίσης και την πρόταση βελτιστοποίησης των αμυντικών δυνατοτήτων των χωρών-μελών της συμμαχίας σε μία περίοδο σοβαρών οικονομικών περικοπών στους εθνικούς προϋπολογισμούς.
Συζητήσαμε βέβαια, τα θέματα που αφορούν στις σχέσεις της Ελλάδας με τις χώρες της ευρύτερης περιοχής μας και την Τουρκία, η οποία επίσης κλείνει 60 χρόνια συμμετοχής στη Συμμαχία και βέβαια, θέματα όπως το Κυπριακό.
Συζητήσαμε επίσης και άλλα θέματα με το Γενικό Γραμματέα, όπως η αντιπυραυλική ασπίδα και οι σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας, που η χώρα μας στηρίζει, στο πλαίσιο των αρχών της στρατηγικής εταιρικής σχέσης.
Σας ευχαριστώ και πάλι για την παρουσία σας εδώ και σας καλωσορίζω στη χώρα μας».
Με την σειρά του, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ κ. Rasmussen έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Υπουργέ, κ. Αβραμόπουλε, σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
Είμαι ευτυχής που βρίσκομαι σήμερα στην Αθήνα για τον εορτασμό της 60^ης επετείου συμμετοχής της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Πρόκειται για ένα σημαντικό ορόσημο για τη Συμμαχία μας.
Η Ελλάδα είναι ένας από τους μακροβιότερους Συμμάχους μας, καθώς επίσης ένας από τους πυλώνες της συλλογικής ασφάλειας. Μαζί με την Ελλάδα διαφυλάξαμε τα νότια σύνορα της Ευρώπης κατά τον Ψυχρό Πόλεμο και ξεπεράσαμε τις εντάσεις που ακολούθησαν έπειτα από τη διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης.
Η Ελλάδα έχει συνεισφέρει σημαντικά στις επιχειρήσεις μας, για την προστασία του άμαχου πληθυσμού στη Λιβύη, και την επίτευξη της σταθερότητας, στο Αφγανιστάν και στο Κόσσοβο.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, βιώνουμε δύσκολες οικονομικές συνθήκες και πρέπει να κάνουμε δύσκολες επιλογές. Ωστόσο, το ΝΑΤΟ είναι μια οικογένεια. Μια οικογένεια στην οποία βοηθάμε ο ένας τον άλλο, και ενισχύουμε ο ένας τον άλλο.
Εγώ βρίσκομαι εδώ επί τη ευκαιρία του εορτασμού της συμμετοχής σας, για να σας ευχαριστήσω για τη σημαντική συνεισφορά σας αυτά τα 60 χρόνια. Και είμαι σίγουρος, ότι μαζί θα βγούμε δυνατότεροι μέσα από αυτήν την κρίση. Αυτό θα το καταστήσουμε σαφές στην επόμενη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Σικάγο τον Μάιο.
Προσβλέπουμε στο μέλλον. Στη Σύνοδο θα πρέπει να διαμορφώσουμε μια Συμμαχία η οποία θα είναι σε θέση να ξεπεράσει τις προκλήσεις, οι οποίες προκύπτουν από τη σύγχρονη αυστηρή οικονομική κατάσταση, εξασφαλίζοντας παράλληλα την ασφάλεια για το μέλλον. Από την οικονομική κρίση ως τον βίαιο εξτρεμισμό, από την πειρατεία στην σταθεροποίηση του Αφγανιστάν, όλοι αντιμετωπίζουμε τις ίδιες απειλές για την ασφάλειά μας. Και καμία χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη αυτές τις προκλήσεις.
Τώρα λοιπόν είναι η στιγμή να ανανεώσουμε τη δέσμευσή μας στον ζωτικό υπερ-Ατλαντικό δεσμό. Ο δεσμός αυτός είναι η καλύτερη επένδυση που έχουμε κάνει ποτέ στον τομέα της ασφάλειας. Έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου εδώ και εξήντα χρόνια. Και χάρη σε αυτόν, το ΝΑΤΟ συνεχίζει να αποφέρει πραγματικά αποτελέσματα, σε όλους τους Συμμάχους. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πραγματική συνάφεια μεταξύ παρεχόμενων υπηρεσιών και κόστους για την ασφάλεια.
Ευχαριστούμε πολύ την Ελλάδα για τη δέσμευσή της στην Συμμαχία».

Γιατί ο Σόιμπλε φοβάται την Ελλάδα

Πριν από περίπου έναν χρόνο, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε αφήσει να εννοηθεί η πρόθεσή του να αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική. Έχοντας άλλωστε γεννηθεί το 1942, κλείνει φέτος τα 70 χρόνια ζωής. Διαψεύδοντας εκείνους που δεν περίμεναν ότι θα ξεπερνούσε το (ψυχολογικό πέραν του σωματικού) τραύμα από την απόπειρα δολοφονίας του, το 1990, που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι.
Σαρξ εκ της σαρκός του βαθέως συστήματος εξουσίας της Γερμανίας, ο Σόιμπλε θεωρείται μέχρι και σήμερα περισσότερο «πολιτικός» σε σχέση με την Άνγκελα Μέρκελ. Και σίγουρα, περισσότερο ευρωπαϊστής. Γι’ αυτό και στο ξεκίνημα της ελληνικής κρίσης ήταν ο «καλός», που διακήρυττε σε όλους τους τόνους την αναγκαιότητα διάσωσης της Ελλάδας. Με την Άνγκελα Μέρκελ να έχει από τότε εξασφαλίσει για τον εαυτό της, τον ρόλο της «κακής».
Σήμερα, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει εξελιχθεί στον σταυροφόρο της παραδειγματικής τιμωρίας της Ελλάδας, σε σημείο που να υποχρεωθεί η Αθήνα σε… εθελούσια έξοδο από την ευρωζώνη, από τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει κοινοτική, γραφειοκρατική διαδικασία για κάτι τέτοιο.
Η ξαφνική μεταστροφή της… αύρας του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, εξηγείται πλήρως από το βιογραφικό του. Πρόκειται για τον κατεξοχήν προνομιακό συνομιλητή της οικονομικής ελίτ της χώρας του. Εκείνον εμπιστεύεται το «κεφάλαιο», και όχι την Άνγκελα Μέρκελ. Ο παραπάνω σφιχτός εναγκαλισμός άλλωστε, οδήγησε στο να κατηγορηθεί και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εκτός από τον Χέλμουτ Κολ, για το σκάνδαλο των «μαύρων ταμείων» του CDU, με αποτέλεσμα να εκπέσει από την ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος.
Ποιος τον διαδέχτηκε; Μα, η Άνγκελα Μέρκελ φυσικά, η οποία ωστόσο λίγο καιρό μετά «υποχρεώθηκε» να υποδεχτεί ξανά δίπλα της τον πολιτικό που είχε η ίδια «εκτελέσει». Και από τότε, οι δυο τους συμπορεύονται, στην ηγεσία πλέον της Ευρώπης και όχι μονάχα της Γερμανίας. Με τον Σόιμπλε να ασκεί ένα είδος «επιτροπείας» επί της Άνγκελα Μέρκελ.
Το γεγονός λοιπόν ότι ο Σόιμπλε είναι εκείνος που κουνάει σήμερα το δάχτυλο κατά της Ελλάδας, εξηγείται στη βάση δυο επιχειρημάτων: Ενός πολιτικού, και ενός αμιγώς οικονομικού. Το πολιτικό επιχείρημα εδράζεται στο συμπέρασμα, που είναι πλέον και δημοσκοπικό, ότι η γερμανική κοινωνία απαιτεί την παραδειγματική τιμωρία, αν όχι τη θυσία της Ελλάδας. Το οικονομικό επιχείρημα, αφορά τα συμφέροντα της ελίτ που εκπροσωπεί διαχρονικά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Και η οποία, δεν θέλει φυσικά την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, βλέπει ωστόσο ότι όσο διάστημα διαρκεί αυτή η αβεβαιότητα για τη συνοχή και το μέλλον του κοινού νομίσματος, οι… γερμανικές εξαγωγές σημειώνουν κέρδη-ρεκόρ. Και η παράταση της αβεβαιότητας εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά από την τύχη της Ελλάδας.
Υπάρχει βέβαια και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Και δεν ήταν άλλη από την απροσχημάτιστη παρέμβαση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Με την… ενόχληση για τη Νέα Δημοκρατία και τον Αντώνη Σαμαρά. Την προτροπή αποφυγής των εκλογών, και την απόπειρα ιταλοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου, με το παράδειγμα της κυβέρνησης τεχνοκρατών του Μάριο Μόντι.
Η έλλειψη σεβασμού, ή μάλλον η… διαφορετική ανάγνωση των δημοκρατικών διαδικασιών από έναν Γερμανό πολιτικό, δεν συνιστά έκπληξη. Η Δημοκρατία άλλωστε γεννήθηκε στην Αθήνα. Και η… μετάφραση της έννοιας και του περιεχομένου της, από τα ελληνικά στα γερμανικά, απαιτεί χρόνο, υπομονή και αντοχές. Για να μην χαθούμε στη μετάφραση.
Εκείνο που ξενίζει είναι η απόσταση που φαίνεται να χωρίζει ίσως τον πιο έμπειρο Γερμανό πολιτικό της εποχής μας, με την εθνική πραγματικότητα της Ελλάδας. Η χώρα μας δεν μπορεί να γίνει… Ιταλία, με κατακερματισμό του πολιτικού σκηνικού, ώστε να είναι περισσότερο εύκολη η χειραγώγηση της εξουσίας. Απουσιάζει από το εθνικό dna η κουλτούρα της συνεννόησης. Και όχι φυσικά της πολιτικής, που υπό συνθήκες μπορεί να ενταχθεί στο κάδρο της εθνικής καθημερινότητας. Αλλά η κοινωνική συναίνεση. Χωρίς την οποία, καμία πολιτική συνεργασία δεν μπορεί να περπατήσει. Πόσο μάλλον, να έχει μέλλον.
Στην πραγματικότητα, η σπουδή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να… τιθασσεύσει τη Νέα Δημοκρατία, αποσκοπεί στο να περιοριστεί ο κίνδυνος γενικότερης ευρωπαϊκής ανάφλεξης. Με το κλίμα σε επίπεδο ευρωπαϊκών κοινωνιών να «γυρίζει» υπέρ της Ελλάδας, τη Γερμανία να είναι η μόνη χώρα που δεν πλήττεται από την κρίση, και τις κοινωνίες να δοκιμάζονται, υποψιαζόμενες ότι, μετά την Αθήνα έρχεται η δική τους σειρά, μια αμφισβήτηση του προγράμματος οικονομικής σταθερότητας που το Βερολίνο εκπόνησε και εποπτεύει, μπορεί να λάβει εύκολα διαστάσεις.
Και να ανατρέψει έτσι το σημερινό status quo, το οποίο διευκολύνει απεριόριστα την πολιτική ηγεσία της Γερμανίας. Και, κυρίως, τους… χορηγούς της.

Η άρνηση της γερμανικής ηγεμονίας

«Η Γερμανία φαίνεται ότι παίρνει την εξουσία στην Ευρώπη και κανείς δε μπορεί να την κατηγορήσει γι’ αυτό. Κάνει ό,τι μπορεί για το συμφέρον της».
Αυτό υπογραμμίζει ο Ζάκ Ατταλί, διαπρεπής Γάλλος οικονομολόγος, συγγραφέας, και άλλοτε πολιτικός σύμβουλος και στενός συνεργάτης του προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, σε πρόσφατο άρθρο του στο έγκυρο γαλλικό περιοδικό «το Εξπρές».
Βασίζει τη διαπίστωσή του ο κ. Ατταλί, μεταξύ πολλών άλλων και σε τέσσερα πρόσφατα, και μόνο εκ πρώτης όψεως άσχετα μεταξύ τους, δεδομένα:
α) Η Κίνα έγινε ο πρώτος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας και 5.000 γερμανικές επιχειρήσεις λειτουργούν ήδη σ’ αυτή την απέραντη χώρα (έναντι 900 γαλλικών).
β) Οι 12 μεγαλύτερες Γερμανικές βιομηχανίες στους τομείς των χημικών, της σιδηρουργίας, του αυτοκινήτου και των ηλεκτρονικών, δημιούργησαν μια κοινή επιχείρηση (που ονόμασαν «Συμμαχία»), με στόχο να ελέγξουν παγκοσμίως, όσο το δυνατό αποτελεσματικότερα, την πρόσβαση σ’ εκείνες τις πολύτιμες πρώτες ύλες που κατ’ εξοχήν ενδιαφέρουν τους αντίστοιχους βιομηχανικούς κλάδους.
γ) Ο πρόεδρος της μεγαλύτερης Γερμανικής Τράπεζας δήλωσε ότι καθόλου δε χρειάζεται και δεν θα λάβει την ενίσχυση που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρόκειται να χορηγήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές Τράπεζες, τέλη Φεβρουαρίου.
δ) Ο Γερμανός υπουργός των οικονομικών κ. Σόιμπλε κάλεσε πρόσφατα στο Βερολίνο, δύο φορές μέσα σε τρις εβδομάδες τους υπουργούς των οικονομικών μερικών μόνο (3-4) χωρών της Ευρωζώνης για διαβουλεύσεις σχετικά με την κρίση του Ευρώ, χωρίς καν τον υπουργό της Γαλλίας. Εκείνον τον κάλεσε στο Βερολίνο, αρκετές μέρες αργότερα, για να τον… «ενημερώσει» σχετικώς! Και το απίστευτο: Επήγε!
Και υπογραμμίζει ο κ. Ατταλί: «Έτσι η Γερμανία, για πρώτη φορά στη σύντομη δημοκρατική περίοδο της Ιστορίας της, κυριαρχεί της Ευρώπης… Όμως η Γερμανική ηγεμονία πάνω στην Ευρώπη δεν είναι καλή ούτε για την Ευρώπη ούτε για τη Γερμανία».
Το περίεργο είναι ότι ούτε οι άλλες χώρες μέλη της Ένωσης ή έστω της Ευρωζώνης, ούτε καν το άλλο σκέλος του Γαλλογερμανικού άξονα, η Γαλλία, αλλά ούτε κάποιο από τα Θεσμικά Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντέδρασε σ’ αυτόν τον πλήρη παραμερισμό, που πρακτικά ισοδυναμεί σχεδόν με κατάργηση.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν, ο κ. Μπαρόζο, έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί. Οι άλλοι Επίτροποι έχουν πέσει στην πλήρη αφάνεια. Λειτουργούν περίπου ως υποδιευθυντές υπηρεσιών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο κ. Φαν Ρομπάι αναμένει εναγωνίως τι θα γίνει μετά τη λήξη της θητείας του, τέλος Μαϊου. Ο κ. Γιούνκερ προσπαθεί να τον διαδεχθεί στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Γίνεται τώρα «γερμανικότερος» των Γερμανών για να τον διορίσει η Κα Μέρκελ στη θέση.
Η επί των Εξωτερικών Λαίδη Άστον έχει περιπέσει στην απόλυτη λήθη. Ο Δανός προεδρεύων του Συμβουλίου των Υπουργών μάλλον έχει ξεχάσει πως είναι η σειρά του να προεδρεύει του Οργάνου, που ούτως ή άλλως, υπολειτουργεί. Μόνο το Eurogroup υπερλειτουργεί μονοθεματικά, ως θάλαμος βασανιστηρίων των Ελλήνων με προϊστάμενο τον Γιούνκερ.
Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι, αυτή την περίοδο, ο σοσιαλδημοκράτης μεν, Γερμανός δε, κ. Σούλτς. Αυτό είναι ίσως ατύχημα στην πορεία της Ένωσης. Γιατί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ο μόνος χώρος μέσα στον οποίο μπορεί να δημιουργηθεί μια ισχυρή, (μειοψηφική, ενδεχομένως, σε πρώτη φάση) «μη υποταγμένη» όμως –και γι’ αυτό ισχυρή- Ομάδα ευρωβουλευτών.
Μόνο μια τέτοια ισχυρή διακομματική κοινοβουλευτική Ομάδα θα μπορούσε να απαιτήσει δυναμικά και ενδεχομένως να επιβάλει, την επανεκκίνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αξιοποιώντας τα διαδικαστικά εργαλεία που διαθέτει το Κοινοβούλιο.
Η πρώτη επιδίωξη οφείλει να είναι η κατηγορηματική και ασυμβίβαστη άρνηση της Γερμανικής ηγεμονίας, και η αποκατάσταση της κανονικής λειτουργίας όλων των θεσμών της Ένωσης.
Τώρα πλέον που οι άλλοι Θεσμοί έχουν λοβοτομηθεί σε γερμανικό χειρουργείο, η τελευταία ελπίδα είναι η αφύπνιση των κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων των λαών της Ευρώπης.
Είναι επείγον να δράσει το Κοινοβούλιο προς αυτή την κατεύθυνση, πριν η κυνική και αλαζονική μέθη δύναμης της Γερμανίας, έχει οδηγήσει όλη την Ήπειρο σε σκοτεινούς δρόμους, χωρίς επιστροφή. Ο πρώην Καγγελάριος Χέλμουτ Σμίτ, ξέρει πολύ καλά τι λέει όταν χαρακτηρίζει την κα Μέρκελ και τους δικούς της « κοντόφθαλμους και επικίνδυνους» και τους στέλνει στο διάβολο.
Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα ιδρύθηκε ακριβώς για να αποτρέψει την επανάληψη του δράματος. Για να κάνει αδύνατη την αναβίωση του ακατονόμαστου «κακού».
Όσο όμως η (θεσμική) δύναμή της Ένωσης μειώνεται, τόσο οι δυνάμεις του «κακού» βρίσκουν διόδους για να παραβιάσουν τα Τείχη της και να ανοίξουν τις πύλες της κολάσεως. Τώρα που έχει μπει στο παιχνίδι και το πανίσχυρο Τραπεζο-βιομηχανικό κατεστημένο της Γερμανίας (με όλη τη σχετική ιστορική εμπειρία του) ο κίνδυνος να ανοίξουν αυτές οι πύλες, διαρκώς μεγαλώνει.Ο καιρός που απομένει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να δράσει είναι ακόμη πιο λίγος και από τη διορία που θέτουν στην Ελλάδα οι δανειστές της για να «συμμορφωθεί» στις καταχρηστικές (ατελέσφορες, άλλωστε, όπως ήδη απεδείχθη και καταστροφικές) απαιτήσεις τους. Τα ίδια θα κάνουν και με τους επόμενους «εταίρους».
Κατά καιρούς, χώρες μικρές και μεγάλες, Τράπεζες, βιομηχανίες και φυσικά πρόσωπα έχουν χρεωθεί, υπερχρεωθεί και πολλές φορές (με πρώτη τη Γερμανία) πτωχεύσει.
Σε όλες όμως τις περιπτώσεις, οι δανειστές συμπεριφέρονται με σκληρότητα, σίγουρα, αλλά και με ένα μίνιμουμ ανθρωπιάς. Γι’ αυτό και ο όρος, «συγχωρούν» το χρέος. Σέβονται δηλαδή την αξιοπρέπεια του οφειλέτη που αστόχησε, συνυπολογίζουν και την ενδεχόμενη δική τους ευθύνη και πάντως σκέπτονται το μέλλον! Γιατί η εξουθένωση και η καταστροφή του οφειλέτη, όπως επιχειρείται ανοήτως στην περίπτωση της Ελλάδος, καθόλου δεν ωφελεί καθόλου δε συμφέρει το δανειστή!
Μόνο οργανωμένες συμμορίες αδίστακτων τοκογλύφων συμπεριφέρονται πέρα και από τα συναλλακτικά ήθη, πέρα και από το «δίκαιο του (οικονομικού) πολέμου» .
Είναι γελοίοι και ουσιαστικά ανύπαρκτοι οι λόγοι για τους οποίους υποτίθεται ότι ανέβαλαν κύριοι Σόιμπλε και Γιούνκερ την προγραμματισμένη συνεδρίαση του Eurogroup. Θέλουν να γονατίσουν τον Ελληνικό λαό, με το άλλοθι της «τιμωρίας», για να λεηλατήσουν τη χώρα. Αυτός ο οικονομικός πόλεμος που μας εκήρυξαν οι Γερμανοί είναι το ίδιο αδυσώπητος και καταστροφικός με τον άλλο πόλεμο, αυτόν που ξέρουμε! Μόνο η σκηνοθεσία διαφέρει!
Εκδηλώθηκαν χθες από όλες τις πτέρυγες του Ε.Κ. οι πρώτες τόσο έντονες, σοβαρές και θεμελιωμένες αντιδράσεις απέναντι στο Γερμανο-Ολλανδικό έγκλημα εις βάρος του Ελληνικού λαού, που σημαίνει και εις βάρος της Ευρώπης.
Η αντίδραση αυτή δεν πρέπει να σταματήσει πριν οι δυνάμεις της «τελικής λύσης» έχουν οριστικά υποχωρήσει. Είναι πολύ επικίνδυνες για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Εθελοτυφλούν όσοι το αγνοούν ή προσποιούνται ότι το αγνοούν.
Η άμεση αποκατάσταση της θεσμικής λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι υπόθεση Δημοκρατίας για όλες τις χώρες και τους λαούς της Ευρώπης και βασική προϋπόθεση για τη διατήρηση της Ειρήνης.
Η ευθύνη των Ευρωβουλευτών για την αποκατάσταση της Ευρωπαϊκής νομιμότητας, της δημοκρατικής λειτουργίας των Θεσμών και της Αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών, είναι τώρα Ιστορική και μεγάλη. Δε μπορούν, δεν πρέπει και είναι βέβαιο ότι δεν θα την αποποιηθούν.

Το πρόβλημα είναι… η Νέα Δημοκρατία

«Η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Αυτό είναι ένα πρόβλημα».
Με αυτήν την φράση ξεκίνησαν οι δηλώσεις του κυρίου Σόϊμπλε.
Θα περίμενε κανείς την συντηρητική παράταξη της Χώρας πού επί 50 χρόνια κατηγορείται για παράδοση στα ξένα και ντόπια κεφάλαια να μην είναι το πρόβλημα. Δυστυχώς για τους ψευτοσοσιαλδημοκράτες και τους δυνάστες των λαών η κυρίαρχη αντίσταση και διαπραγμάτευση προέρχεται από αυτήν την παράταξη πού πάντα στήριξε την Χώρα και τον πολίτη.
Η σθεναρή στάση εξώθησε τους γιάπηδες σε αντιφατικές δηλώσεις, η ουσιαστική συμμετοχή σε διαπραγματεύσεις ωρών , αποκάλυψε τις πραγματικές τους προθέσεις. Δεν διαθέτουν ούτε έκθεση βιωσιμότητας του χρέους αλλά ζητούν επιστολές δέσμευσης.
Προβάλλουν κάθε βλακώδες επιχείρημα για να τσαλακώσουν την εικόνα της Νέας Δημοκρατίας.
Γιατί το μοναδικό τους πρόβλημα είναι η Νέα Δημοκρατία.
Η παράταξη πού ποτέ δεν δίστασε να πει ΟΧΙ.
Η παράταξη πού όταν ενίσχυε την παραγωγή της Χώρας δεχόταν την καθολική επίθεση των «εμποράκων».
Η παράταξη πού όταν ενίσχυε τις κινεζικές επενδύσεις στον ΟΛΠ δεχόταν την επίθεση ΟΛΩΝ των ψευτο-αριστερών και σοσιαλδημοκρατών με καταλήψεις και δηλώσεις τις μορφής ΟΧΙ στο ξεπούλημα.
Η συντηρητική παράταξη της Χώρας πράττει το καθήκον της και δεν παραδίδεται στις εύκολες λύσεις με ανταλλάγματα , όπως δεν παραδόθηκε ποτέ.
Άλλοι παρέδωσαν τον παραγωγικό ιστό της Χώρας στα γνωστά μονοπώλια και ολιγοπώλια με την κάλυψη του σοσιαλιστικού μανδύα.
Ναι εμείς το γνωρίζουμε ότι η γνήσια συντηρητική παράταξη δεν λέει ναι σε όλα, όπως δεν το είπε και την πενταετία 2004 – 2009. Το πλήρωσε σαν παράταξη και σαν Ηγεσία αλλά κράτησε την αξιοπρέπεια ενός λαού.
Εμείς λοιπόν δεν χρειαζόμαστε την επιβεβαίωση του κυρίου Σόϊμπλε.

Τι λέει ο Κυριάκος για τις διαγραφές

Η διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη στα δυο χρόνια ηγεσίας του Αντώνη Σαμαρά, είναι από τις πλέον… ενδιαφέρουσες στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Ο βουλευτής της Β’ Αθηνών και πολιτικός επίγονος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, διαφοροποιήθηκε πλήρως και εγκαίρως από την αδελφή του, Ντόρα Μπακογιάννη.
Όχι μόνο δεν την ακολούθησε στο αυτόνομο εγχείρημα της Δημοκρατικής Συμμαχίας, αλλά ενίσχυσε τη θέση του στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, στο πλευρό του Αντώνη Σαμαρά, με τον οποίο άλλωστε διατηρούν προσωπική σχέση εμπιστοσύνης, επί σειρά ετών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μαζί με μικρή μερίδα βουλευτών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, άρθρωναν συχνά έναν πολιτικό λόγο που ορισμένες φορές δεν κινείτο σε κατεύθυνση πλήρους ταύτισης με την επίσημη γραμμή, παλαιότερα της Ρηγίλλης και σήμερα της Συγγρού. Βρέθηκε ωστόσο με συνέπεια δίπλα στον Αντώνη Σαμαρά, και ήταν από τους πρώτους που υπερασπίστηκαν τη στάση εθνικής ευθύνης στην ψηφοφορία για το Μνημόνιο.
Με δηλώσεις του σε ραδιοφωνικά μέσα, κατά τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας, αλλά και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις του με άλλους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, έδειξε να έχει ξεκάθαρη θέση για το θέμα των διαγραφέντων, και του μέλλοντός τους, το κατά πόσο δηλαδή θα πρέπει να επανενταχθούν ενόψει των εκλογών στα ψηφοδέλτια της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, μια τέτοια προοπτική θα πρέπει να αποκλείεται, καθώς, κατά την άποψή του δεν θα ήταν δίκαιο για τους βουλευτές που στήριξαν τη θέση του Αντώνη Σαμαρά στην ψηφοφορία για το Μνημόνιο ΙΙ, επιλέγοντας το αντιδημοφιλές «ναι».

Το Μνημόνιο ΙΙ πέρασε με 199 “ναι”

Παρά τις πολλές διαρροές από τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, η Βουλή ενέκρινε το πακέτο μέτρων της τρόικας, με 199 ψήφους υπέρ επί της αρχής, 74 όχι και 5 παρών, επί συνόλου 278 ψηφισάντων.
Το άρθρο 1 ψηφίστηκε με 190 υπέρ, 83 όχι και 5 παρών. Το άρθρο με 201 υπέρ, 74 όχι και 3 παρών. Το άρθρο 3 με 199 υπέρ, 74 όχι και 5 παρών. Το άρθρο 4 με 202 υπέρ, 74 όχι και 2 παρών.
Αμέσως μετά την ανάγνωση του αποτελέσματος, ο Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος ανακοίνωσε την απόφαση του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου να διαγράψει τους βουλευτές που ψήφισαν “όχι’ ή “παρών”, και την αντίστοιχη απόφαση του προέδρου του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού Γιώργου Καρατζαφέρη, να διαγράψει τον Μάκη Βορίδη και τον Άδωνη Γεωργιάδη.

Ο Καρατζαφέρης διέγραψε το “δίδυμο”

Παρά τις φήμες που κυκλοφορούσαν από νωρίς το απόγευμα στο εντευκτήριο της Βουλής, περί πρόθεσης του Μάκη Βορίδη και του Άδωνη Γεωργιάδη να παραιτηθούν από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, ο Γιώργος Καρατζαφέρης… τους πρόλαβε.

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας για το Μνημόνιο ΙΙ, που κατέληξε στο αποτέλεσμα των 199 «ναι», ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο, τον οποίο και ενημέρωνε για την απόφασή του να διαγράψει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΛΑ.Ο.Σ. τον Μάκη Βορίδη και τον Άδωνη Γεωργιάδη.
Το πολιτικό ρήγμα που προκύπτει στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό είναι πλέον εξαιρετικά βαθύ, καθώς Βορίδης και Γεωργιάδης ήταν δυο από τα κορυφαία και πλέον προβεβλημένα στελέχη του Κινήματος, που συμμετείχαν μάλιστα στη μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου.

Εκτός ΝΔ οι ”21”

Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν εξαρχής ρητός και κατηγορηματικός. Είχε ξεκαθαρίσει ότι η ψηφοφορία για το Μνημόνιο ΙΙ συνοδεύεται από κομματική πειθαρχία για την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, και είχε σπεύσει να προειδοποιήσει όσους θα διαφοροποιούνταν, με διαγραφή από την Κ.Ο. και έξοδο από τα ψηφοδέλτια των επόμενων εθνικών εκλογών.

Και έτσι ακριβώς έκανε. Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος από τον Πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο, που σηματοδότησε την υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης από 199 βουλευτές, με 21 διαρροές από τη Νέα Δημοκρατία, ο Αντώνης Σαμαράς προχώρησε στη διαγραφή των «ανταρτών».
Πιο συγκεκριμένα, εκτός Νέας Δημοκρατίας τέθηκαν οι Έλενα Κουντουρά, Ελίζα Βόζεμπεργκ, Δημήτρης Σταμάτης, Κωνσταντίνος Παπασιώζος, Γιώργος Βλάχος, Μιχάλης Γιαννάκης, Μαργαρίτης Τζήμας, Τσαμπίκα Ιατρίδη, Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος, Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, Μανώλης Κεφαλογιάννης, Κωνσταντίνος Γκιουλέκας, Ζήσης Τζηκαλάγιας, Χρήστος Ζώης, Σπύρος Γαληνός, Παναγιώτης Μελάς, Γιώργος Καρασμάνης, Θεόφιλος Λεονταρίδης, Αναστάσιος Καρυπίδης, Μαρία Κόλλια-Τσαρούχα και Γιώργος Βαγιωνάς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ των «21» βρίσκονται κορυφαία στελέχη όπως οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι Κώστας Μαρκόπουλος και Μανώλης Κεφαλογιάννης, ο Κώστας Γκιουλέκας και ο Χρήστος Ζώης.
Παράλληλα, ο Αντώνης Σαμαράς παραπέμπει τα 21 στελέχη, μαζί με τον ήδη ανεξάρτητο βουλευτή Πάνο Καμμένο στο Πειθαρχικό της Νέας Δημοκρατίας, με το ερώτημα της οριστικής διαγραφής από το κόμμα.

Εκλογές, αλλιώς…

Γράφει: ο Τσιριγώτης Γιάννης

Τα σοβαρά επεισόδια που σημειώθηκαν χθες στο κέντρο της Αθήνας, ήρθαν να αποπροσανατολίσουν και πάλι την ατζέντα της επικαιρότητας. Την εθνική… ταμπακιέρα, που μεταφέρθηκε από το δίλημμα του πως θα πορευτεί η χώρα στο μέλλον της, μετά την αποφυγή της χρεοκοπίας, στη σφοδρή καταδίκη των επεισοδίων που, για άλλη μια φορά προκάλεσαν ακραία και… ύποπτα στοιχεία.

Τέτοια επεισόδια έχουμε ξαναζήσει. Τέτοιο εθνικό δίλημμα όχι. Επειδή ποτέ στο παρελθόν, δεν ακυρώθηκε τότε δραματικά και εκκωφαντικά μια ολόκληρη γενιά, και το αποτύπωμα της δράσης της στον εθνικό ιστό. Η Γενιά του Πολυτεχνείου ολοκλήρωσε τον κύκλο της, με τα δυο Μνημόνια, που το ένα προκάλεσε το δεύτερο, με κοινή συνισταμένη την εμβάθυνση της κρίσης και την καταδίκη της ελληνικής κοινωνίας σε παρατεταμένη μελαγχολία και απόγνωση. Σε «εφεδρεία» από τη δρώσα πραγματικότητα.
Πρόκειται φυσικά για τη Γενιά που σταμάτησε την πρόοδο στην Ελλάδα. Και πλέον, υπάρχει και το σχετικό… πιστοποιητικό που αποδεικνύει του λόγου το αληθές, ώστε να μην κουραστεί ιδιαίτερα ο ιστορικός του μέλλοντος να ψάχνει.
Μετά τη χθεσινή ψηφοφορία, και την αποφυγή της χρεοκοπίας, η Ελλάδα χρειάζεται να κάνει… restart. Και αυτή η επανεκκίνηση μπορεί να προκύψει μονάχα από εκλογές, στις οποίες θα αποτυπωθεί στην κάλπη η συνειδησιακή ετυμηγορία μιας κοινωνίας η οποία δεν αντέχει άλλο να εμπαίζεται.
Τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας «έκρυψαν» την αυθόρμητη έκρηξη αγανάκτησης δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, που περικύκλωσαν τη Βουλή με στόχο να διαδηλώσουν ειρηνικά. Το γεγονός ότι αυτό το δικαίωμα τους αφαιρέθηκε, εντείνει την οργή τους. Για να εκτονωθεί λοιπόν η κοινωνία, επιβάλλεται η δρομολόγηση της μόνης δημοκρατικά ανεκτής διεξόδου: Των εκλογών. Χωρίς υποσημειώσεις, καθυστερήσεις και προφάσεις.
Μια κοινωνία στα πρόθυρα της έκρηξης, δεν ξεγελιέται από όμορφα και στρογγυλεμένα λόγια. Απαιτεί να εκφραστεί. Όχι δι’ αντιπροσώπων. Απευθείας. Απεχθάνεται τον… καθωσπρεπισμό. Διψά να δώσει την απάντηση σε όσους διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας τα τελευταία δυο χρόνια. Και «κατάφερναν» κάθε φορά να μας ζητούν οι άλλοτε εταίροι και νυν δανειστές, περισσότερα από όσα μπορούσαμε να δώσουμε.
Οι ίδιοι άλλωστε, δεν έχασαν μέχρι σήμερα πολλά. Η Ελλάδα όμως στερείται το δικαίωμά της στο μέλλον. Και επειδή μιλάμε για τη χώρα στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία, είναι εξοργιστικό να συνεχίζουν ορισμένοι να ακρωτηριάζουν την κοινή λογική.

Η Ευρώπη “ξεθωριάζει” στα μάτια των Ελλήνων

Με βάση την τελευταία δημοσκόπηση της Public Issue για λογαριασμό της τηλεόρασης του ΣΚΑΙ και της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, οι Έλληνες δείχνουν όλο και πιο δυσαρεστημένοι για την στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης αλλά και για τον τρόπο που η τελευταία διαχειρίζεται την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα στην γηραιά ήπειρο. Μέσα σε έναν μόλις μήνα, μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου, οι αρνητικές γνώμες των Ελλήνων για την Ε.Ε. αυξήθηκαν από 41 στις 54! Διαφορά 13 μονάδων. Και την ίδια στιγμή οι θετικές γνώμες έπεσαν από 51 σε 44. Διαφορά 7 μονάδων. Με άλλα λόγια, οι αρνητικές γνώμες είναι πλέον περισσότερες από τις θετικές, με ιδιαίτερα αυξητικό ρυθμό.

Η παραπάνω δημοσκοπική αποτύπωση σκιαγραφεί την γενικότερη απογοήτευση των Ελλήνων πολιτών απέναντι στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. αλλά και απέναντι στους ευρωπαίους ηγέτες για την σκληρή στάση που πιστά ακολουθούν αναφορικά με το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα. Διαχρονικά, οι Έλληνες κρατούσαν μια μορφή δυσπιστίας απέναντι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, και φρόντιζαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να την εκφράζουν. Από την άλλη όμως, σε ζητήματα όπως η περαιτέρω νομισματική και οικονομική ενοποίηση, οι Έλληνες ήταν από τους πιο ένθερμους του εγχειρήματος. Όπως ήταν και οι πιο ένθερμοι και στην περαιτέρω διεύρυνση και εμβάθυνσης της Ε.Ε. και της ένταξης νέων μελών στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν έχει συμβεί όμως ποτέ στην χώρα μας, μέσα σε έναν μόλις μήνα να αυξηθούν τόσο πολύ οι αρνητικές γνώμες για την Ε.Ε., σε βαθμό που να υπερτερούν αρκετά έναντι των θετικών.
Είναι υπαρκτός πλέον ο φόβος, μέσα σε αυτό το εκρηκτικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε, η Ευρώπη να μετεξελιχθεί για τον Έλληνα από ιδέα οραματική σε ιδέα καταστρεπτική για την κοινωνική συνοχή του τόπου. Η καλή Ευρώπη της δικαιοσύνης, της προόδου, της ανάπτυξης και του προτύπου στο οποίο θα θέλαμε να μοιάσει η χώρα μας, ίσως μετεξελιχθεί σε Ευρώπη της καταπίεσης, της ψευδεπίγραφης αλληλεγγύης, του καιροσκοπισμού, και του παραδείγματος προς αποφυγήν στα μάτια των Ελλήνων πολιτών.
Ως ένα βαθμό δικαιολογείται αυτή η μεταστροφή. Οι συχνά υπερβολικές αντιδράσεις των ευρωπαίων ηγετών απέναντι στις καθυστερήσεις και στις προσπάθειες της Ελλάδας για δημοσιονομική πειθαρχία, τα διάφορα εκβιαστικά τελεσίγραφα, αλλά και οι προκλητικές δηλώσεις που συχνά «δοκιμάζουν» την κοινή γνώμη με την ωμότητα και την σκληρότητα τους, όλα αυτά έκαναν την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να ξανασκέφτονται την ιδέα της Ευρώπης. Μέχρι και ακραιφνείς φιλελεύθεροι ή ευρωπαϊστές αρχίζουν να ασκούν έντονη κριτική στον άγαρμπο τρόπο που η Ε.Ε. διαχειρίστηκε μια χώρα-μέλος της. Προτείνουν με την σειρά τους μέτρα μεταστροφής της Ευρώπης από την πολιτική της λιτότητας και της σκληρής επιτήρησης που μπορεί να έχει άσχημο κοινωνικό αντίκτυπο, σε πολιτικές πιο φιλικές προς τον απλό πολίτη, λιγότερο βάναυσες και περισσότερο ευαίσθητες στις κοινωνικές ιδιαιτερότητες κάθε χώρας που αντιμετωπίζει πρόβλημα.
Η Ελληνική κοινωνία δεν θα πρέπει να μετατραπεί σε μια αμιγώς αντιευρωπαϊκή κοινωνία που αντί να θέλει περισσότερη Ευρώπη να φοβάται την συνεργασία μαζί της, ή πολύ χειρότερα να την απεύχεται. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι μια μιμητική υιοθέτηση πολιτικών και πρακτικών της Ευρώπης είναι το αιτούμενο για την πρόοδο. Απεναντίας μάλιστα. Αλλά μια Ελλάδα έξω από την ευρωπαϊκή νοοτροπία της συνεργασίας και των μεταρρυθμίσεων θα ήταν πραγματικά μια κατάσταση μη διαχειρίσημη…
Βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο τόσο για το μέλλον της χώρας μας όσο και για το μέλλον του ίδιου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Δημοσκοπήσεις όπως οι παραπάνω συνιστούν «καμπανάκια» στα αυτιά όσων θα πρέπει άμεσα και αποτελεσματικά να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια στις σχέσεις Ελλάδας-Ε.Ε. Συνιστά απαραίτητο και επιτακτικό αιτούμενο της εξωτερικής μας πολιτικής αυτή η γενικευμένη απογοήτευση των πολιτών να μην πάρει στέρεα χαρακτηριστικά και να αποτελέσει πρόσκαιρη παρέκκλιση και όχι μόνιμο πρόβλημα. Είναι προς το συμφέρον και των δυο πλευρών αυτή η μέχρι τώρα κοινωνική σύμπνοια να μην διαρραγεί οριστικά.