Η τιμή του χρυσού έχει μειωθεί σχεδόν κατά το ήμισυ από όταν έφτασε σχεδόν τα 2000 δολάρια ανά ουγγιά πριν από τέσσερα χρόνια –αύξηση εξαπλάσια σε σχέση με το 1999. Μόνο το προηγούμενο έτος, το πολύτιμο μέταλλο υποχώρησε κατά περισσότερο από 15%. Αλλά υπάρχει σοβαρός λόγος που το γεγονός αυτό αφήνει παγερά αδιάφορο τον Tim Price, ο οποίος διαχειρίζεται το κίτρινο μέταλλο για λογαριασμό των πελατών του στο PFP Asset Management στο Λονδίνο.
Οι κεντρικοί τραπεζίτες ισχυρίζονται ότι δεν ενδιαφέρονται πλέον για το χρυσό. Σε μια ακρόαση ενώπιον του Κογκρέσου το 2011, ο τότε πρόεδρος της Federal Reserve, Ben Bernanke απέρριψε την πρακτική των κεντρικών τραπεζών να κατέχουν χρυσό ως "μακροπρόθεσμη παράδοση". Για να πει μετά από δύο χρόνια το εξής:
Κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά τις τιμές του χρυσού και ούτε και εγώ προσποιούμαι ότι τις καταλαβαίνω.
Στα χρόνια που ακολούθησαν από όταν ο οικονομολόγος και επενδυτής John Maynard Keynes απέρριψε την πρόσδεση των νομισμάτων στο πάγιο ως ένα "βάρβαρο απομεινάρι", τα επιχειρήματα ενάντια στο χρυσό πλήθαιναν: δεν πληρώνει τόκο (αν και μπορεί να αποφέρει απόδοση μέσω του δανεισμού του έναντι προμήθειας), δεν έχει σχεδόν καμία βιομηχανική χρήση στον πραγματικό κόσμο που να δικαιολογεί την εξόρυξή του, ενώ τα σκαμπανεβάσματα του φαίνεται να εξαρτώνται περισσότερο από τις ιδιοτροπίες της μόδας και το σχεδιασμό κοσμημάτων από ό,τι από οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να μοντελοποιηθεί από έναν trader ή να προβλεφθεί με αλγόριθμο.
Το τελευταίο χαρακτηριστικό, ωστόσο, πιάνει ακριβώς το νόημα. Ιδού πως ο Price της PFP εξηγεί τη σχέση του με το χρυσό:
Εμείς οι ίδιοι θεωρούμε το χρυσό ως ένα νομισματικό μέταλλο, ένα εναλλακτικό νόμισμα και ένα μέσο αποθήκευσης αξίας - κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που περιγράφεται καλύτερα με τον όσο "μεσοπρόθεσμα". Δεν αποτελεί επένδυση, αλλά μια συνειδητή απόφαση να απέχεις από τις επενδύσεις. Ο χρυσός, με άλλα λόγια, είναι το τμήμα του χαρτοφυλακίου που δεν βρίσκεται, ας πούμε, "στην αγορά".
Σε έναν επενδυτικό κόσμο όπου οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων έχουν να κάνουν περισσότερο με τους χειρισμούς των κεντρικών τραπεζών από την υποκείμενη οικονομία, ο χρυσός έχει έναν ρόλο να παίξει. Οι κινήσεις του μπορεί να είναι απρόβλεπτες, αλλά τουλάχιστον η αξία του φαίνεται να κινείται ελεύθερα, ανάλογα με τις ιδιοτροπίες των αγοραστών και των πωλητών, αντί για τις παρεμβάσεις των υπεύθυνων χάραξης πολιτικής.
Για να δούμε πώς έχει καταστραφεί το συστατικό "τιμή-πληροφορία" στις αγορές, αρκεί να παρατηρήσουμε την πρόσφατη εμπειρία των αρνητικών αποδόσεων στο ευρωπαϊκό χρέος. Η προοπτική πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αγόραζε 60 δισ. ευρώ τίτλων κάθε μήνα, σήμαινε πως οι επενδυτές ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν για να αποθηκεύσουν τα χρήματά τους σε κρατικά ομόλογα. Ακόμη πιο πρόσφατα, οι κινεζικές τιμές των μετοχών έπεσαν κατακόρυφα, καθώς οι αρχές προσπαθούσαν να στηρίξουν την αγορά.
Ο χρυσός έχει κάτι κοινό με το Bitcoin. Οι υποστηρικτές των ψηφιακών νομισμάτων και της τεχνολογίας blockchain που τα στηρίζει δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για το αν το Bitcoin διαπραγματεύεται στα 100 δολάρια (όπως έκανε πριν από ένα χρόνο) ή στα 50 δολάρια (όπως συμβαίνει σήμερα). Όπως στο χρυσό μετρά η αξία και όχι η τιμή, έτσι και τα ψηφιακά νομίσματα θα πρέπει να έχουν να κάνουν με το τι μπορεί να κάνει η τεχνολογία για να αναβαθμίσει τον κόσμο της οικονομίας και όχι να θεωρηθούν ως ένας τρόπος για να κερδίσεις (ή να χάσεις) γρήγορο χρήμα.
Για το χρυσό, τα χειρότερα μπορεί να μην έχουν παρέλθει. Για την ώρα διαπραγματεύεται κάτω από τα 1.100 δολάρια ανά ουγγιά και αναμένεται να υποχωρήσει στα 984 δολάριο πριν από τον Ιανουάριο, σύμφωνα με τη μέση εκτίμηση 16 αναλυτών που συμμετείχαν σε έρευνα του Bloomberg News. Αλλά για κάποιον που εκτιμά το ρόλο που ο χρυσός, σε μπάρες και κέρματα, μπορεί να παίξει σε ένα επενδυτικό χαρτοφυλάκιο, αυτό δεν θα έπρεπε να έχει σημασία.
Οι κεντρικοί τραπεζίτες ισχυρίζονται ότι δεν ενδιαφέρονται πλέον για το χρυσό. Σε μια ακρόαση ενώπιον του Κογκρέσου το 2011, ο τότε πρόεδρος της Federal Reserve, Ben Bernanke απέρριψε την πρακτική των κεντρικών τραπεζών να κατέχουν χρυσό ως "μακροπρόθεσμη παράδοση". Για να πει μετά από δύο χρόνια το εξής:
Κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά τις τιμές του χρυσού και ούτε και εγώ προσποιούμαι ότι τις καταλαβαίνω.
Στα χρόνια που ακολούθησαν από όταν ο οικονομολόγος και επενδυτής John Maynard Keynes απέρριψε την πρόσδεση των νομισμάτων στο πάγιο ως ένα "βάρβαρο απομεινάρι", τα επιχειρήματα ενάντια στο χρυσό πλήθαιναν: δεν πληρώνει τόκο (αν και μπορεί να αποφέρει απόδοση μέσω του δανεισμού του έναντι προμήθειας), δεν έχει σχεδόν καμία βιομηχανική χρήση στον πραγματικό κόσμο που να δικαιολογεί την εξόρυξή του, ενώ τα σκαμπανεβάσματα του φαίνεται να εξαρτώνται περισσότερο από τις ιδιοτροπίες της μόδας και το σχεδιασμό κοσμημάτων από ό,τι από οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να μοντελοποιηθεί από έναν trader ή να προβλεφθεί με αλγόριθμο.
Το τελευταίο χαρακτηριστικό, ωστόσο, πιάνει ακριβώς το νόημα. Ιδού πως ο Price της PFP εξηγεί τη σχέση του με το χρυσό:
Εμείς οι ίδιοι θεωρούμε το χρυσό ως ένα νομισματικό μέταλλο, ένα εναλλακτικό νόμισμα και ένα μέσο αποθήκευσης αξίας - κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που περιγράφεται καλύτερα με τον όσο "μεσοπρόθεσμα". Δεν αποτελεί επένδυση, αλλά μια συνειδητή απόφαση να απέχεις από τις επενδύσεις. Ο χρυσός, με άλλα λόγια, είναι το τμήμα του χαρτοφυλακίου που δεν βρίσκεται, ας πούμε, "στην αγορά".
Σε έναν επενδυτικό κόσμο όπου οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων έχουν να κάνουν περισσότερο με τους χειρισμούς των κεντρικών τραπεζών από την υποκείμενη οικονομία, ο χρυσός έχει έναν ρόλο να παίξει. Οι κινήσεις του μπορεί να είναι απρόβλεπτες, αλλά τουλάχιστον η αξία του φαίνεται να κινείται ελεύθερα, ανάλογα με τις ιδιοτροπίες των αγοραστών και των πωλητών, αντί για τις παρεμβάσεις των υπεύθυνων χάραξης πολιτικής.
Για να δούμε πώς έχει καταστραφεί το συστατικό "τιμή-πληροφορία" στις αγορές, αρκεί να παρατηρήσουμε την πρόσφατη εμπειρία των αρνητικών αποδόσεων στο ευρωπαϊκό χρέος. Η προοπτική πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αγόραζε 60 δισ. ευρώ τίτλων κάθε μήνα, σήμαινε πως οι επενδυτές ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν για να αποθηκεύσουν τα χρήματά τους σε κρατικά ομόλογα. Ακόμη πιο πρόσφατα, οι κινεζικές τιμές των μετοχών έπεσαν κατακόρυφα, καθώς οι αρχές προσπαθούσαν να στηρίξουν την αγορά.
Ο χρυσός έχει κάτι κοινό με το Bitcoin. Οι υποστηρικτές των ψηφιακών νομισμάτων και της τεχνολογίας blockchain που τα στηρίζει δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για το αν το Bitcoin διαπραγματεύεται στα 100 δολάρια (όπως έκανε πριν από ένα χρόνο) ή στα 50 δολάρια (όπως συμβαίνει σήμερα). Όπως στο χρυσό μετρά η αξία και όχι η τιμή, έτσι και τα ψηφιακά νομίσματα θα πρέπει να έχουν να κάνουν με το τι μπορεί να κάνει η τεχνολογία για να αναβαθμίσει τον κόσμο της οικονομίας και όχι να θεωρηθούν ως ένας τρόπος για να κερδίσεις (ή να χάσεις) γρήγορο χρήμα.
Για το χρυσό, τα χειρότερα μπορεί να μην έχουν παρέλθει. Για την ώρα διαπραγματεύεται κάτω από τα 1.100 δολάρια ανά ουγγιά και αναμένεται να υποχωρήσει στα 984 δολάριο πριν από τον Ιανουάριο, σύμφωνα με τη μέση εκτίμηση 16 αναλυτών που συμμετείχαν σε έρευνα του Bloomberg News. Αλλά για κάποιον που εκτιμά το ρόλο που ο χρυσός, σε μπάρες και κέρματα, μπορεί να παίξει σε ένα επενδυτικό χαρτοφυλάκιο, αυτό δεν θα έπρεπε να έχει σημασία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΙΓΩΤΗΣ:
(ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ-ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ-ΕΚΔΟΤΗΣ "THE YELLOW JOURNAL"-LIQUIDATOR (M&A'S BUSINESS EXPERT)-ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΣ ΠΟΛΥΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ-ΜΕΓΑΛΟΜΕΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΑ ΟΡΥΧΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ -BARRICK GOLD CORPORATION- (WWW.BARRICK.COM)-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ (FREE LANCER JOURNALIST) ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΑ
ΔΙΕΘΝΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΜΕ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου