Βερολίνο: Μια σύγχρονη μητρόπολη του κόσμου

Μπορεί να είναι η πρωτεύουσα της Γερμανίας, σε καμιά περίπτωση όμως τα χαρακτηριστικά της, ο τρόπος ζωής των κατοίκων της και η σύνθεση του πληθυσμού δεν θυμίζουν μια τυπική Γερμανική πόλη…
Ο λόγος για το Βερολίνο, μια πόλη των αντιθέσεων, μια πόλη όπου το νέο συναντά το παλαιό, όπου τα επιβλητικά κτίρια από γυαλί ξεφυτρώνουν δίπλα στις αναπαλαιωμένες κατοικίες προηγούμενων δεκαετιών, που τα ενδιαφέροντα μουσεία είναι τόσα που ένα απλό ταξίδι δεν αρκεί ούτε να τα επισκεφθεί κάποιος έστω και χωρίς να μπει στο εσωτερικό τους, μια πόλη όπου οι κουζίνες όλων των κρατών σμίγουν σε μια και μόνο οδό… Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το τεράστιο μωσαϊκό των εθνικοτήτων που κάνουν την απογευματινή τους βόλτα στα μπαρόκ καφέ και στις διάφορες εκθέσεις τότε το Βερολίνο μπορεί να θεωρηθεί όχι μόνο μια σύγχρονη μητρόπολη, αλλά μια μοναδική πόλη στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Ωστόσο, το ερώτημα που απασχολεί τον κάθε επισκέπτη όταν βρεθεί στο Βερολίνο, είναι ποιο είναι το Δυτικό Βερολίνο και ποιο το πρώην ανατολικό…

Ακόμα και ίδιοι οι Γερμανοί που έρχονται από άλλες περιοχές της Γερμανίας, μπερδεύονται να αναγνωρίσουν το Δυτικό ή πρώην Ανατολικό, ενώ δεν παραλείπουν να αναφερθούν στις τεράστιες επενδύσεις της Γερμανικής κυβέρνησης που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, αφήνοντας, με μια δόση παραπόνου όπως μας εξήγησαν το πρώην δυτικό σε ό,τι είχε αποκτήσει τα προηγούμενα χρόνια. Για εκείνο που θα μείνει άφωνος ο επισκέπτης είναι η αρχιτεκτονική της πόλης, η οποία από περισσότερους του είδους θεωρείται πως είναι μακράν η εντυπωσιακότερη ανάμεσα σε αυτές των άλλων ευρωπαϊκών πόλεων.
Αστραφτερό οικοδόμημα από ατσάλι…
To Κέντρο Σόνι, είναι το συναρπαστικότερο νέο αρχιτεκτονικό συγκρότημα του Βερολίνου. Πρόκειται για ένα αστραφτερό οικοδόμημα από ατσάλι και γυαλί το οποίο χτίστηκε μεταξύ 1996-2000. Η πλατεία στην καρδιά του Κέντρου έχει εξελιχθεί σε δημοφιλές αξιοθέατο του Βερολίνου. Στο εσωτερικό εκτός από τα γραφεία της Σόνι στην Ευρώπη αλλά και συγκροτήματα διαμερισμάτων, βρίσκονται πολλά εστιατόρια, καφετέριες και καταστήματα. Υπάρχει επίσης το Cinestar , ένας κινηματογράφος με οκτώ αίθουσες, καθώς και το Κινηματογραφικό Μουσείο του Βερολίνου.
Στο πίσω μέρος θα δείτε το γαλάζιο θόλο του κινηματογράφου ΙΜΑΧ όπου προβάλλονται επιστημονικές ταινίες και ντοκιμαντέρ για τη φύση σε επιβλητικές οθόνες 360 μοιρών. Στη φημισμένη Aλεξάντερπλατς, που αποτελούσε το κέντρο του ανατολικού τμήματος της πόλης βρίσκεται ο Πύργος της Τηλεόρασης την οποία αποκαλούν και οδοντογλυφίδα, είναι το ψηλότερο κτήριο της πόλης, μια και φθάνει τα 365 μέτρα. Είναι, επίσης το δεύτερο ψηλότερο κτήριο της Ευρώπης. Επίσης εντυπωσιακή είναι η θέα από το γυάλινο θόλο του ανακατασκευασμένου Ράιχσταγκ (της γερμανικής Βουλής), που αποτελεί εξαιρετικό δείγμα σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Τοπογραφία του Τρόμου…
Την εποχή του Τρίτου Ράιχ, n Πρίντς-Αλμπρεχτ-Στράσε ήταν πιθανόν η διεύθυνση του Βερολίνου, που προκαλούσε μόνο τρόμο… Το 1934, στο οικοδομικό τετράγωνο βρισκόταν τρία από τα πιο τρομακτικά υπουργεία των Ναζί. Το νεοκλασικό ανάκτορο Πριντς-Αλμπρεχτ, ήταν το αρχηγείο του Ρίχαρτ Χάιντριχτ και των υπηρεσιών ασφαλείας του Τρίτου Ράιχ. Η σχολή εφαρμοσμένων τεχνών, είχε καταληφθεί από τον επικεφαλής της Γκεστάπο, τον Χάινριχ Μίλερ, ενώ το γειτονικό ξενοδοχείο Πριντς Αλμπρεχτ, ήταν η έδρα των Σούτσσταφελ (Ες-Ες), που είχαν διοικητή τον Χάινριχ Χίμλερ.

Απ’ αυτά τα κτήρια δόθηκε η εντολή για τον εκγερμανισμό των κατεχόμενων εδαφών και καταστρώθηκαν τα σχέδια για την γενοκτονία των Εβραίων. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα κτήρια κατεδαφίστηκαν.   Σήμερα κατά μήκος ενός τμήματος του τείχους λειτουργεί μια υπαίθρια φωτογραφική έκθεση με ηχητικά ντοκουμέντα που δείχνει τα εγκλήματα των Ναζί. Αν κάποιος επισκεφθεί το Βερολίνο θα πρέπει να περάσει οπωσδήποτε από την τοπογραφία του τρόμου…
Η συνοριακή διάβαση
Επίσης η επίσκεψη στο Τσέκποϊντ Τσάρλι που ήταν η μόνη συνοριακή διάβαση για τους ξένους μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού Βερολίνου, θεωρείται απαραίτητη… Σήμερα σε εκείνο το σημείο δεν υπάρχουν πύλες και συρματοπλέγματα, αλλά ένα από τα παρατηρητήρια στο γειτονικό μουσείο -το Σπίτι στο Τοεκπόιντ Τσάρλι, όπου στην πλούσια συλλογή του μουσείου γίνεται μνεία στα συνοριακά επεισόδια της εποχής Ψυχρού Πολέμου και στην κατασκευή του Τείχους του Βερολίνου. Όσον αφορά το τείχος το μεγαλύτερο σωζόμενο κομμάτι τείχους, είναι μήκους περίπου 1,5 χιλιομέτρου, το οποίο είναι καλυμμένο από γκράφιτι αλλά με διάφορα έργα.
Η πόλη των Μουσείων
Όπως προαναφέραμε η πόλη του Βερολίνου είναι η πόλη των Μουσείων…
Το Μουσείο του Βερολίνου, παρουσιάζει την ιστορία της πόλης από τότε που ήταν ένας τοπικός συνοικισμός έως την περίοδο κατά την οποία υπήρξε πρωτεύουσα του Γερμανικού Ράιχ (1876-1945). Το κτηρίου του Μουσείου του Βερολίνου, έργο του Φίλιπ Γκέρλαχ, ήταν ένα από τα πρώτα στο νέο τομέα της διευρυμένης Φρίντριχσταντ. Η μπαρόκ πρόσοψη χρονολογείται από την εποχή του βασιλιά Φρειδερίκου Γουλιέλμου Α’ (1713-40). Το Μουσείο του Βερολίνου ήταν το πρώτο διοικητήριο στο Βερολίνο, που σχεδιάστηκε για να στεγάσει τα τμήματα και τα γραφεία της διοίκησης τα οποία είχαν μεταφερθεί εκτός του ανακτόρου της πόλης. Από τις αρχές του 19ου αι. και μέχρι το 1913, το κτήριο ήταν το αρχηγείο του ανώτατου δικαστηρίου. Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε το διάσημο σε όλο τον κόσμο Μουσείο της Περγάμου, την Πύλη του Βραδεμβούργου, αιώνιο σύμβολο της ένωσης Δυτικού-Ανατολικού Βερολίνου, το θαύμα έμπνευσης και αρχιτεκτονικής Μνημείο του Εβραικού Ολοκαυτώματος, το Άγαλμα της Νίκης, ενώ αναγκαίος θεωρείται ο περίπατος στην Unter den Linten.