Δύο κατηγορίες πολιτών – δύο κατηγορίες νομοθετημάτων

Γράφει: ο Εκδότης - Δημοσιογράφος Τσιριγώτης Γιάννης της YELLOW JOURNAL

 

Αν στην επικεφαλίδα κάθε νομοσχεδίου, ο νομοθέτης ήταν υποχρεωμένος να αναγράφει βάσει ποίας ενιαίας αρχής του συντάγματος το συνέταξε, ή δε αντιπολίτευση έκανε πραγματικό πολιτικό έλεγχο, επισημαίνοντας ποιες αρχές του συντάγματος ενδεχομένως πλήττονται από την εφαρμογή του, τότε σίγουρα η νομοθετική εξουσία δεν θα τολμούσε να υποβάλλει τα περισσότερα εξ αυτών.

Μόνο τρία παραδείγματα:
1/ Βάσει ποίας αρχής ή αξίας θα πρέπει να διορίζονται αυτοδικαίως στο δημόσιο χωρίς την προβλεπόμενη αξιολόγηση, όσοι προσέφεραν υπηρεσίες επί διετία στα πολιτικά γραφεία;
2/ Βάσει ποίας αρχής ή αξίας θα πρέπει να συνταξιοδοτούνται πολιτευτές, ειδικές κατηγορίες κρατικών λειτουργών, διοικητές δημοσίων οργανισμών, με προνομιακά ελάχιστο χρόνο θητείας;
3/ Βάσει ποίας αρχής ή αξίας εξομοιώνεται ως προς την ευθύνη ο δωροδοκών τον δημόσιο λειτουργό με τον δωροδοκούμενο; αν όχι για την συγκάλυψη της διαφθοράς στο δημόσιο με την σκόπιμη σύγχυση των εννοιών;