Πιο αργά από ό,τι είχε εκτιμηθεί περιστρέφεται ο πυρήνας της Γης

Ο σιδερένιος πυρήνας της Γης περιστρέφεται πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη, όχι όμως τόσο γρήγορα όσο είχε εκτιμηθεί, υποδεικνύουν νέοι υπολογισμοί στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
Περισσότερο από πέντε χιλιόμετρα κάτω από τα πόδια μας, ο πυρήνας του πλανήτη αποτελείται από δύο στρώματα: τον στερεό εσώτερο πυρήνα, με ακτίνα περίπου 1.200 χιλιόμετρα, και τον εξώτερο πυρήνα που εκτείνεται για ακόμα 2.200 χιλιόμετρα.

Και τα δύο στρώματα αποτελούνται κυρίως από σίδηρο και νικέλιο, βαριά στοιχεία που βυθίστηκαν στο κέντρο, καθώς ο πλανήτης στερεοποιούνταν σταδιακά στα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια από τη γέννησή του.

Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι ο πυρήνας της Γης περιστρέφεται λίγο πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη -μισή έως μία μοίρα περισσότερο από τον φλοιό κάθε χρόνο.

Τώρα, γεωλόγοι του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ δίνουν μια νέα, αρκετά διαφορετική εκτίμηση: μόλις μία μοίρα πιο μπροστά από τον υπόλοιπο πλανήτη κάθε ένα εκατομμύριο χρόνια.

Η εκτίμηση αφορά τα πρώτα 90 χιλιόμετρα του εσώτερου πυρήνα, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Nature Geoscience.

Η νέα εκτίμηση «αποτελεί την πρώτη παρατήρηση του χαμηλού ρυθμού περιστροφής του εσώτερου πυρήνα» σχολιάζει η Λόρεν Ουάζεκ, υποψήφια διδάκτορας και πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης.

Για να εκτιμήσουν την ταχύτητα περιστροφής, οι ερευνητές μέτρησαν το χρόνο που χρειάζονται σεισμικά κύματα για να διαπεράσουν τον εσώτερο πυρήνα και να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια του πλανήτη. Ο χρόνος αυτός συγκρίθηκε στη συνέχεια με τον αντίστοιχο χρόνο διέλευσης για σεισμικά κύματα διαφορετικού μήκους κύματος, τα οποία ανακλώνται στον εσώτερο πυρήνα αντί να τον διασχίζουν.

Η μελέτη, ελπίζει η ερευνητική ομάδα, θα μπορούσε να βοηθήσει στην κατανόηση του μαγνητικού πεδίου της Γης, το οποίο προστατεύει τον πλανήτη από την κοσμική ακτινοβολία και τα ηλιακά σωματίδια.

Χωρίς αυτή την προστατευτική ασπίδα, ο πλανήτης θα έχανε την ατμόσφαιρά του και θα απονεκρωνόταν, όπως συνέβη στο γειτονικό Άρη.

Το μαγνητικό πεδίο δημιουργείται από αλληλεπίδραση του εσώτερου και του εξώτερου πυρήνα: το εξωτερικό στρώμα σταδιακά στερεοποιείται, επικάθεται στο εσωτερικό στρώμα και απελευθερώνει μεγάλα ποσά θερμότητας.

Η θερμότητα αυτή δημιουργεί ανοδικά ρεύματα υγρού σιδήρου μέσα στον εσώτερο πυρήνα. Δεδομένου ότι ο σίδηρος είναι μεταλλικό, αγώγιμο υλικό, η κίνησή του δημιουργεί ηλεκτρικά ρεύματα, από τα οποία προκύπτει τελικά το μαγνητικό πεδίο.