Γιατί και πως οι κερδοσκόποι κερδίζουν πάντα τους πολιτικούς.

Οι πολιτικοί μας, στα κατά καιρούς πόθεν έσχες, εμφανίζουν μεγάλες ποσότητες μετοχών, κυρίως στα λεγόμενα blue chips, σε τράπεζες δηλαδή και μεγάλες εταιρίες του 20άρη. Οι μετοχές αυτές έχουν αγοραστεί σε καιρούς παχιών αγελάδων (βλέπε 1999 ή 2007) που το χρήμα έρεε άφθονο και...
 δεν είχαν τι να το κάνουν (για αγορές μετοχών μέχρι πρόσφατα δεν ίσχυε ούτε καν πόθεν έσχες, οι πληρωμές γίνονταν ακόμη και σε βαλίτσες) ή σε ενδιάμεσες (καλές) εποχές, πολύ σπάνια όμως σε δύσκολους καιρούς, όπως το 2003 ή αυτόν που περνάμε σήμερα. 

Γενικώς υπάρχει η κιτς νοοτροπία της μακροπρόθεσμης επένδυσης, θεωρία που έχει στείλει αρκετούς ''επενδυτές'' πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Μαντέψτε τώρα ποιοι είναι οι πωλητές αυτών των μετοχών: Μα φυσικά οι κερδοσκόποι, που μυρίζονται το εύκολο χρήμα όπως ο καρχαρίας το ναυάγιο. Και πέρα από τις πραγματικές μετοχές τους πουλάνε και μετοχές ''αέρα'' με την τεχνική των ανοιχτών πωλήσεων (υποτιμητική κερδοσκοπία) που οι πολιτικοί έχουν προνοήσει και θεσμοθετήσει, ανεβάζοντας τα κέρδη τους σε αστρονομικά ύψη.

Τώρα τι μένει στους πατέρες του έθνους; Να σας φέρω ένα παράδειγμα, αυτό της Εθνικής που κοσμεί αρκετά ''πολιτικά'' χαρτοφυλάκια. Η μετοχή το 2007 είχε 35 ευρώ. Σήμερα είναι κοντά στα 7. Δηλαδή για κάθε 1.000 ευρώ επένδυσης του '07 κάποιος έχει σήμερα 200, το 1/5 του κεφαλαίου του! Αυτή είναι η εκδίκηση των κερδοσκόπων στον εύκολο πλουτισμό ανθρώπων που δεν μπορούσαν να τον δικαιολογήσουν. Ίσως είναι η εκδίκηση της φύσης τελικά που πάντα βρίσκει τρόπο να ισορροπεί τα πράγματα. Τώρα ποιος θα πάρει τα λεφτά από τους κερδοσκόπους για να τα επιστρέψει στους φυσικούς κατόχους τους, το λαό; Αυτοί οι πολιτικοί-επενδυτές πάντως αποκλείεται!