Οι Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις δεν ήταν πάντα τόσο άσχημες όσο είναι σήμερα, καθώς η Τουρκία δεν κατατασσόταν ως άμεση απειλή για την Ελλάδα αφού και οι δυο χώρες αποτελούσαν μέρος της Δύσης και του ΝΑΤΟ. Αυτό άλλαξε μέχρι το 1974 με την εισβολή της Κύπρου, ένα χρόνο αργότερα από την πετρελαϊκή κρίση του 1973.
Τον Οκτώβριο του 1973 οι Άραβες σταμάτησαν τις εξαγωγές πετρελαίου στην Δύση και ΗΠΑ σε αντίποινα για την βοήθεια που οι τελευταίες παρείχαν στο Ισραήλ το οποίο πολεμούσε εναντίον των Αράβων στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.
Μπορεί η πετρελαϊκή κρίση να έλαβε τέλος το 1974 αλλά, μετέδωσε ένα ισχυρό μήνυμα στη Δύση, κάνοντας την να καταλάβει πως δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να βασίζεται στον αραβικό κόσμο όσων αφορά την ενεργειακή της επάρκεια. Αυτή η αφύπνιση με τη σειρά της, έδωσε το έναυσμα για μια σειρά από γεγονότα, τα οποία τρέχουν μέχρι και σήμερα.
Πρώτο κομμάτι στο ντόμινο των εξελίξεων αποτέλεσε η ενεργή ανάμιξη του συνόλου της Δύσης, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, στις πολιτικές εξελίξεις της Αραβίας, η οποία έφερε τα γνωστά σε όλους, αιματηρά αποτελέσματα σε Λιβύη, Συρία, Ισλαμικό Κράτος και Ιράκ.
Στη συνέχεια έπρεπε να πραγματοποιηθεί η εξασφάλιση των αποθεμάτων της ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή των κοιτασμάτων του Αιγαίου, του Λιβυκού πελάγους νότια της Κρήτης και της θάλασσας του Λεβάντε (παράλια Συρίας -Λιβάνου-Ισραήλ-λωρίδας Γάζας-Αιγύπτου), κίνηση η οποία παρασκηνιακά δημιούργησε τις σύγχρονες τριβές ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, καθώς και την κυπριακή εισβολή.
Με τα κοιτάσματα πετρελαίου στη Σαουδική Αραβία να πιάνουν σιγά σιγά πάτο, έρχονται στο προσκήνιο τα κοιτάσματα έκτακτης ανάγκης της Μεσογείου. Ο προσανατολισμός των γεγονότων πρόκειται να βάλει Ελλάδα και Τουρκία στο ίδιο καζάνι, καθώς φαίνεται πως πρόκειται να πάρουν τη θέση των αραβικών χωρών στα νέα ενεργειακά παιχνίδια.
Επειδή και η Ελλάδα και η Τουρκία είναι αυτοδύναμα κράτη δεν μπορούν απλά οι δυνάμεις της Δύσης, να έρθουν και να εξορύξουν πρώτες ύλες από τις ελληνοτουρκικές θάλασσες. Δεν είναι τυχαίο που και οι δυο γειτονικές χώρες βρίσκονται ταυτόχρονα σε παρόμοιες, οικονομικές και πολιτικές δυσχέρειες, οι οποίες οδηγούν με σταθερά βήματα στη διάσπασή τους.
Σχετικά με την πολιτική και Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονται σε πλήρη αποσταθεροποίηση, με τις δύο χώρες να οδηγούνται σε παράλληλες πρόωρες εκλογές, χωρίς να υπάρχει κάποιος ουσιαστικός πολιτικός ηγέτης.
Από οικονομικής απόψεως και οι δύο χώρες βουλιάζουν οικονομικά, με την Ελλάδα από την μία να δέχεται τις εκβιαστικές πιέσεις τις Ευρώπης και της Γερμανίας, ενώ η Τουρκία από την άλλη φαίνεται να δέχεται μεγάλες οικονομικές ενισχύσεις από το Κατάρ τις οποίες χρησιμοποιεί για την μαζική ενδυνάμωση του στρατού της.
Με τα πιόνια να έχουν στηθεί ήδη στη διεθνή σκακιέρα, είναι πλέον θέμα χρόνου μέχρι να ξεκινήσουν οι διεθνείς εξελίξεις να επικεντρώνονται στη Μεσόγειο, με Ελλάδα και Τουρκία να παίζουν σημαντικό ρόλο.
Οι Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις δεν ήταν πάντα τόσο άσχημες όσο είναι σήμερα, καθώς η Τουρκία δεν κατατασσόταν ως άμεση απειλή για την Ελλάδα αφού και οι δυο χώρες αποτελούσαν μέρος της Δύσης και του ΝΑΤΟ. Αυτό άλλαξε μέχρι το 1974 με την εισβολή της Κύπρου, ένα χρόνο αργότερα από την πετρελαϊκή κρίση του 1973.
Τον Οκτώβριο του 1973 οι Άραβες σταμάτησαν τις εξαγωγές πετρελαίου στην Δύση και ΗΠΑ σε αντίποινα για την βοήθεια που οι τελευταίες παρείχαν στο Ισραήλ το οποίο πολεμούσε εναντίον των Αράβων στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.
Μπορεί η πετρελαϊκή κρίση να έλαβε τέλος το 1974 αλλά, μετέδωσε ένα ισχυρό μήνυμα στη Δύση, κάνοντας την να καταλάβει πως δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να βασίζεται στον αραβικό κόσμο όσων αφορά την ενεργειακή της επάρκεια. Αυτή η αφύπνιση με τη σειρά της, έδωσε το έναυσμα για μια σειρά από γεγονότα, τα οποία τρέχουν μέχρι και σήμερα.
Πρώτο κομμάτι στο ντόμινο των εξελίξεων αποτέλεσε η ενεργή ανάμιξη του συνόλου της Δύσης, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, στις πολιτικές εξελίξεις της Αραβίας, η οποία έφερε τα γνωστά σε όλους, αιματηρά αποτελέσματα σε Λιβύη, Συρία, Ισλαμικό Κράτος και Ιράκ.
Στη συνέχεια έπρεπε να πραγματοποιηθεί η εξασφάλιση των αποθεμάτων της ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή των κοιτασμάτων του Αιγαίου, του Λιβυκού πελάγους νότια της Κρήτης και της θάλασσας του Λεβάντε (παράλια Συρίας -Λιβάνου-Ισραήλ-λωρίδας Γάζας-Αιγύπτου), κίνηση η οποία παρασκηνιακά δημιούργησε τις σύγχρονες τριβές ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, καθώς και την κυπριακή εισβολή.
Με τα κοιτάσματα πετρελαίου στη Σαουδική Αραβία να πιάνουν σιγά σιγά πάτο, έρχονται στο προσκήνιο τα κοιτάσματα έκτακτης ανάγκης της Μεσογείου. Ο προσανατολισμός των γεγονότων πρόκειται να βάλει Ελλάδα και Τουρκία στο ίδιο καζάνι, καθώς φαίνεται πως πρόκειται να πάρουν τη θέση των αραβικών χωρών στα νέα ενεργειακά παιχνίδια.
Επειδή και η Ελλάδα και η Τουρκία είναι αυτοδύναμα κράτη δεν μπορούν απλά οι δυνάμεις της Δύσης, να έρθουν και να εξορύξουν πρώτες ύλες από τις ελληνοτουρκικές θάλασσες. Δεν είναι τυχαίο που και οι δυο γειτονικές χώρες βρίσκονται ταυτόχρονα σε παρόμοιες, οικονομικές και πολιτικές δυσχέρειες, οι οποίες οδηγούν με σταθερά βήματα στη διάσπασή τους.
Σχετικά με την πολιτική και Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονται σε πλήρη αποσταθεροποίηση, με τις δύο χώρες να οδηγούνται σε παράλληλες πρόωρες εκλογές, χωρίς να υπάρχει κάποιος ουσιαστικός πολιτικός ηγέτης.
Από οικονομικής απόψεως και οι δύο χώρες βουλιάζουν οικονομικά, με την Ελλάδα από την μία να δέχεται τις εκβιαστικές πιέσεις τις Ευρώπης και της Γερμανίας, ενώ η Τουρκία από την άλλη φαίνεται να δέχεται μεγάλες οικονομικές ενισχύσεις από το Κατάρ τις οποίες χρησιμοποιεί για την μαζική ενδυνάμωση του στρατού της.
Με τα πιόνια να έχουν στηθεί ήδη στη διεθνή σκακιέρα, είναι πλέον θέμα χρόνου μέχρι να ξεκινήσουν οι διεθνείς εξελίξεις να επικεντρώνονται στη Μεσόγειο, με Ελλάδα και Τουρκία να παίζουν σημαντικό ρόλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου