Ο Σαμαράς «έφαγε» την μπλόφα της Μέρκελ…

Ο Σαμαράς «έφαγε» την μπλόφα της Μέρκελ…

Η πολιτική είναι «άθλημα» για γερούς παίχτες. Οι αδύναμοι παίχτες δεν μπορούν να επιφέρουν ουσιαστικές ιστορικές μεταβολές και ακολουθούν τα κελεύσματα των ισχυρών.. Οι Έλληνες πολιτικοί δυστυχώς είναι της σχολής ότι «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Δεν θα μπορούσε εξάλλου να ισχύσει κάτι άλλο αφού το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι κλειστό και οικογενειοκρατικό και επομένως κάθε αποτυχημένη κίνηση πέρα από τα όρια του θεωρούμενου ως πολιτικά εφικτού, θα δημιουργούσε συνθήκες διάρρηξης του κελύφους του συστήματος, με απρόβλεπτες για τα μέλη του συνέπειες.

Η κ. Μέρκελ ως ισχυρή παίχτρια, μέσα σε ένα ισχυρό πολιτικό σύστημα που σέβεται και ακολουθεί… την εθνική και κοινωνική αποστολή του, όπως είναι το γερμανικό, έπαιξε με μαεστρία την πολιτική της μπλόφα και κατατρόπωσε το φοβικό και κλεισμένο στον εαυτό του ελληνικό πολιτικό σύστημα, που βλέπει την κοινωνία ως εχθρό για τα κεκτημένα του. Με την απειλή της για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αφενός κέρδισε σημαντικούς πόντους στο εσωτερικό της Γερμανίας για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, αφετέρου κατατρόμαξε τον ψοφοδεές ελληνικό πολιτικό σύστημα και πέρασε τις απόψεις της, οι οποίες συνεπάγονται εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας και κέρδη για την γερμανική.

Τώρα, μετά την δήλωση νομιμοφροσύνης που προσωπικά κατέθεσε ο κ. Σαμαράς, αλλά και την ταυτόχρονη υπογραφή της συμφωνίας για την υπόθεση της SIEMENS και τα θανατηφόρα οικονομικά μέτρα που επιβάλει στην ελληνική κοινωνία ο ίδιος εκτελώντας εντολές, η κ. Μέρκελ κάνει δηλώσεις του τύπου: «πονάει η ψυχή της» κ.λ.π., ενώ ταυτόχρονα σε συγχορδία, όλα τα γερμανικά ΜΜΕ (τα δικά μας απλά ακολουθούν για το ξεροκόμματο) και όλο το γερμανικό πολιτικό σύστημα, άρχισαν ξαφνικά να διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα δεν θα βγει από το ευρώ και να ομολογούν ότι τυχόν έξοδος της Ελλάδας, θα κατέστρεφε πρώτα την ίδια την Γερμανία. Ταυτόχρονα άρχισαν να ανακαλύπτουν τον «ικανό» πολιτικό Σαμαρά και να τον θεωρούν περίπου, όπως θεωρούσαν στην αρχή και τον κ. Παπανδρέου, ως «Τον άνθρωπό τους στην Αθήνα».

Με την νέα της στάση η κ. Μέρκελ, αφενός ρίχνει γέφυρες φιλίας και εκτόνωσης προς το προτεκτοράτο «Ελλάδα», αφετέρου απευθύνεται και πάλι στο εσωτερικό της Γερμανίας και προσπαθεί να αλλάξει την γερμανική Κοινή Γνώμη που ήθελε έξοδο της Ελλάδας, περνώντας ένα μήνυμα γερμανικής νίκης και ταυτόχρονα δυστυχίας για την Ελλάδα. Ο Γκάιμπελς που κατέλαβε την Πολωνία, χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα, με την προπαγανδιστική μέθοδο του «φόβου και της εκτόνωσης» άφησε τις παρακαταθήκες του.

Αν όμως το ελληνικό πολιτικό σύστημα είχε κάνει την κίνηση ΜΑΤ το 2010 με πραγματική απειλή εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, όπως είχαμε πει τότε Καλύτερα βρε Έλληνες να πτωχεύσουμε τώρα, σήμερα θα ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Ακόμα όμως και τώρα, ποτέ δεν είναι αργά. Εξάλλου το ομολογούν τώρα πια και οι Γερμανοί.

Δυστυχώς η θεσιλαγνεία και η έπαρση της πολιτικής ισοβιότητας, δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος σε ένα πολιτικό σύστημα. Και αυτό είναι το γνώρισμα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Όμως τι φταίει η Ελλάδα, τι φταίμε εμείς, να πληρώνουμε τις υπαρξιακές πολιτικές ανησυχίες του καθενός καριερίστα πολιτικού;