Το φετινό καλοκαίρι, το διάστημα 29 Αυγούστου έως και 7 Σεπτεμβρίου μια 6μελήςελληνική ορειβατική αποστολή ταξίδεψε στο Αζερμπαϊτζάν με στόχο τα βουνά του ανατολικού Καυκάσου, στα σύνορα με το Dagestan (Ντάγκεσταν) της Ρωσίας. Αυτή ήταν η πρώτη ελληνική ορειβατική ομάδα που ανέβηκε στα βουνά του Αζερμπαϊτζάν, αφού δεν υπάρχουν αναφορές για παλιότερες αποστολές.
Στην ομάδα συμμετείχαν οι ορειβάτες Νίκος Κρούπης (Ελάτη, Τρικάλων), Ηλίας Τσίκας (Αγχίαλο, Μαγνησίας), Γιάννης Ψύρρας (Ελάτη, Τρικάλων), Πέτρος Τόλιας (Οξυά, Καρδίτσας), Θανάσης Κολέτσιος (Κοτρώνι, Τρικάλων) και Μαρία Ρουπακιά (Χαλκίδα). Η ομάδα έφτασε αεροπορικώς στην πρωτεύουσα της χώρα Baku (Μπακού) τα ξημερώματα της Παρασκευής 30/8/2013.
Από το Μπακού ξεκίνησε αμέσως το ταξίδι προς τα βόρεια της χώρας, με προορισμό την πόλη Quba (Κούμπα), όπου αφού η ομάδα προμηθεύτηκε τρόφιμα και διάφορα υλικά για τις κατασκηνώσεις στο βουνό. Την ίδια μέρα αναχώρησε με τζιπ για το χωριό Xinaliq (Χίναλικ) που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.200 μέτρα και θεωρείται ο υψηλότερος ορεινός οικισμός στην Ευρώπη.
Η διαδρομή προς το χωριό περνάει μέσα από εντυπωσιακό στενό φαράγγι με πολλά νερά που σχηματίζει ο ποταμός Qudyal Çay και όπου υπάρχει πυκνή βλάστηση από δάσος οξιάς. Καθώς αυξάνεται το υψόμετρο το δάσος ελαττώνονταν και τα δέντρα έδιναν τη θέση τους σε καταπράσινα αλπικά λιβάδια όπου βόσκουν ατελείωτα κοπάδια προβάτων κάτω από τις χιονισμένες κορφές, ακόμα και στο τέλος του καλοκαιριού.
Ο αρχικώς στόχος της ομάδας ήταν το βουνό Bazarduzu στα 4.466μ. που είναι το ψηλότερο της χώρας. Αυτός ο στόχος δεν κατέστη δυνατόν να επιτευχθεί καθώς είναι απαραίτητη ειδική άδεια, λόγω στρατιωτικής περιοχής και συνόρων με την Ρωσία. Η άδεια εκδίδεται στο Μπακού και δεν υπήρχε καμιά αναφορά ούτε στο internet, ούτε από την πρεσβεία του Αζερμπαϊτζάν, που να ενημερώνει γι’ αυτό, έτσι η ομάδα δεν κατόρθωσε να την εξασφαλίσει. Είναι αδιανόητο να υπάρχει στην περιοχή το εθνικό πάρκο Shahdag και να μην υπάρχει δυνατότητα έκδοσης άδειας εισόδου στο βουνό στην είσοδο του πάρκου. Γενικά, η χώρα είναι πολύ «κλειστή» προς του ξένους, ακόμα και οι βίζες της ορειβατικής ομάδας έκαναν να εκδοθούν 2 μήνες. Στο χωρίο δεν υπήρχε κάνεις που να μιλάει αγγλικά, έτσι ήταν πολύ δύσκολη η συνεννόηση με τους ντόπιους. Αφού δεν ήταν εφικτός ο αρχικός στόχος, η ομάδα επέλεξε την κορυφή Qizil Qaya (Κιζίλ Καγια) 3.726μ, η οποία βρίσκεται εκτός την παραμεθορίου και δεν απαιτούνταν άδεια για την ανάβαση.
Την πρώτη μέρα η ομάδα διανυκτέρευσε στο χωριό Xinaliq, στο σπίτι της οικογένειας του Rahman, αφού δεν υπάρχουν ξενοδοχεία ή ενοικιαζόμενα δωμάτια. Το χωριό μοιάζει με πανάρχαιο οικισμό, χτισμένο με πέτρα και η ζωή ελάχιστα έχει αλλάξει στο πέρας των αιώνων της ιστορίας του. Την επόμενη ημέρα η ομάδα ξεκίνησε την πρόσβαση προς το βουνό και μετά από λίγες ώρες πορείες έφτιαξαν την κατασκήνωση στα 2460 μέτρα υψόμετρο, σε ένα πλάτωμα, κάτω από τους κατακόρυφους σαν μετέωρα, χρυσοκίτρινους βράχους της κορυφής. Την επόμενη ημέρα, πριν ακόμα ξημερώσει ο ομάδα των ορειβατών ξεκίνησε την ανάβαση στην κορυφή.
Λόγω των κατακόρυφων ορθοπλαγιών στην νότια πλευρά του βουνού, η ομάδα επέλεξε να παρακάμψει τα απότομα βράχια πηγαίνοντας αρχικά ανατολικά μέχρι την κύρια κορυφογραμμή του βουνού και μετά δυτικά μέχρι την κορυφή.
Το μεγάλο υψόμετρο, οι συνθήκες υγιεινής και διατροφής ήταν η πιθανήαιτία που η Μαρία δεν μπορούσε να συνεχίσει και αποφάσισε να σταματήσει την ανάβαση μαζί με το Θανάση στα 3280 μέτρα. Τα υπόλοιπα 4 μέλη της αποστολής συνέχισαν την ανάβαση και το μεσημέρι της Κυριακής 1/9/2013 μετά από συνολική πορεία 7 ώρες και 30 λεπτά και με καλές καιρικές συνθήκες, έφτασαν στην κορυφή Qizil Qaya σε υψόμετρο 3.726μ. Η θέα από την κορυφή ήταν καταπληκτική, αγναντεύοντας τις κορφές του ανατολικού Καυκάσου, μέχρι μέσα στο Dagestan της Ρωσίας. Το όνομα της κορυφής Qizil Qaya προέρχεται από το χρώμα του βράχου, στα ελληνικά το όνομα της μεταφράζεται ως Χρυσός Βράχος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου