Το τελευταίο διάστημα υπήρξαν διπλωματικές διακυμάνσεις με εκατέρωθεν εντάσεις στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ. Το ερώτημα είναι αν αυτές οι εντάσεις είχαν ή έχουν ως αποτέλεσμα την διακοπή της «στρατηγικής συνεργασίας» μεταξύ ενός μουσουλμανικού και του εβραϊκού κράτους, μια συνεργασία που είχε πολλάκις διαφημιστεί από το ισραηλινό λόμπι ως σύμβολο της πολιτικής και στρατηγικής επιρροής του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή.
Η Τουρκία ήταν το πρώτο μουσουλμανικό κράτος που αναγνώρισε διπλωματικά το Ισραήλ στις 28 Μαρτίου 1949, σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την ύπαρξη του κράτους αυτού στην Μέση Ανατολή ως απόρροια του βίαιου εποικισμού των παλαιστινιακών εδαφών από τους εβραίους που εισέβαλαν στην περιοχή. Μετά από τρία χρόνια ήρθε για την Τουρκία η αναγνώριση αυτής της ενέργειας από το αμερικανοσιωνιστικό κατεστημένο των ΗΠΑ, εντάσσοντας την Τουρκία στο ΝΑΤΟ και χαρακτηρίζοντάς την μάλιστα «προπύργιο» ενάντια στον κομμουνισμό, ενώ η Ελλάδα που έμπρακτα είχε αγωνιστεί και είχε νικήσει τους κομμουνιστές δεν χαρακτηρίστηκε προπύργιο αλλά εκλιπάρησε και την εισδοχή της στην συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Στην διάρκεια του πολέμου του Σουέζ το 1956 η Τουρκία συντάχθηκε με τους Αιγυπτίους και ανακάλεσε τον πρέσβη της από το Ισραήλ. Όμως στις 29 Αυγούστου 1958 ο τούρκος πρωθυπουργός Μεντερές και ο ισραηλινός Μπεν Γκουριόν υπέγραψαν μυστικό «περιφερειακό σύμφωνο», με παρότρυνση των ΗΠΑ, το οποίο εμπεριείχε την ανταλλαγή πληροφοριών των μυστικών τους υπηρεσιών και την αμυντική συνεργασία σε περίπτωση επίθεσης της Σοβιετικής Ένωσης. Πολύ ολίγοι στρατηγοί και πολιτικοί των δυο χωρών γνώριζαν την ύπαρξη αυτού του συμφώνου, στο οποίο λίγο αργότερα εντάχθηκαν το Ιράν, η Αιθιοπία, το Μαρόκο και το Ομάν. Ενώ η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών βρισκόταν εν εξελίξει οι επίσημες σχέσεις των δυο κρατών ψυχράνθηκαν την δεκαετία του 1960. Στον πόλεμο των «έξι ημερών» το 1967 η Τουρκία επέτρεψε σε σοβιετικά μεταγωγικά αεροσκάφη να διέλθουν από τον εναέριό της χώρο με βοήθεια για τα αραβικά κράτη, αλλά αρνήθηκε το ίδιο για τα αεροσκάφη των ΗΠΑ με βοήθεια για το Ισραήλ. Μετά το πραξικόπημα των τούρκων στρατηγών στις 12 Σεπτεμβρίου 1980 οι σχέσεις των δυο χωρών αναθερμάνθηκαν. Ο στρατηγός Κενάν Εβρέν απείχε δια της ψήφου του στην ολομέλεια του ΟΗΕ εναντίον του Ισραήλ για την παράνομη κατοχή των υψωμάτων του Γκολάν της Συρίας. Το Ισραήλ ανταπέδωσε αυτή την αποχή με την δολοφονία όλων των μελών της αρμενικής οργάνωσης ΑSALA που δρούσε στον Λίβανο εναντίον των συμφερόντων της Τουρκίας.
Την δεκαετία του 1990 το «περιφερειακό σύμφωνο» των δυο χωρών αναβαπτίστηκε. Μετά την συμφωνία του Όσλο μεταξύ της παλαιστινιακής οργάνωσης PLO και των Ισραηλινών η Τουρκία δεν είχε πλέον κανέναν ενδοιασμό έναντι των Αράβων για την συνεργασία της με το Ισραήλ. Κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στο Ισραήλ τον Νοέμβριο του 1993 ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χικμέτ Τσετίν τόνισε ότι η χώρα του ήθελε την υποστήριξη του Ισραήλ εναντίον των Κούρδων ανταρτών του PKK, υπεγράφη δε σύμφωνο συνεργασίας στους τομείς βιομηχανίας, ασφάλειας και αμυντικής τεχνολογίας. Η πρώτη επίσκεψη ισραηλινού πρωθυπουργού πραγματοποιήθηκε στην Τουρκία τον Ιανουάριο του 1994 κατά την διάρκεια της οποίας το Ισραήλ διαβεβαίωσε την πλήρη υποστήριξή του στον αγώνα των Τούρκων εναντίον των Κούρδων. Προς αυτό τον σκοπό στάλθηκαν ισραηλινοί «εμπειρογνώμονες» στην Τουρκία για να βοηθήσουν στο έργο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών εναντίον των κουρδικών οργανώσεων. Την ίδια εποχή η Τουρκία απέκτησε από το Ισραήλ προηγμένα συστήματα νυκτερινής όρασης για τα ελικόπτερα Cobra που βοήθησαν στον βομβαρδισμό θέσεων και εξολόθρευση Κούρδων ανταρτών.
Στις 23 Φεβρουαρίου 1996 ο τούρκος πρωθυπουργός Ερμπακάν υπέγραψε με το Ισραήλ συμφωνία εκτεταμένης στρατιωτικής συνεργασίας που εμπεριείχε κοινά στρατιωτικά γυμνάσια και επισκέψεις εκατέρωθεν στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Με αυτή την συμφωνία επιτρέπεται σε ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη να πραγματοποιούν ασκήσεις εντός του τουρκικού εναερίου χώρου και να κατασκοπεύουν την Συρία, το Ιράν και το Ιράκ. Δια της ίδιας συμφωνίας τούρκοι πιλότοι εκπαιδεύτηκαν στον ηλεκτρονικό πόλεμο από τους Ισραηλινούς. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια συμφωνία με στόχο το Ιράκ, το Ιράν, την Συρία και τους Κούρδους. Η συμφωνία προέβλεπε επίσης και την συνεργασία στον αμυντικό τομέα. Η ισραηλινή αμυντική βιομηχανία ανέλαβε τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών μαχητικών Phantom F-4E και F-5, με τις ισραηλινές τράπεζες να καλύπτουν προς αυτό τον σκοπό δάνειο 450 εκατομμυρίων ευρώ. Η αμυντική συνεργασία περιελάμβανε και την συμπαραγωγή πυραύλων εδάφους-αέρος, αντιπυραυλικών συστημάτων, τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών αρμάτων Μ- 60 Α1 και των ελικοπτέρων S -70 όπως και την μεταφορά τεχνογνωσίας για τα αεροχήματα UCAV Harpy (για τα Harpy έχουμε αναφερθεί στην ιστοσελίδα μας).
Μεταξύ των ετών 1996 και 2009 η Τουρκία προμηθεύτηκε από το Ισραήλ στρατιωτικούς εξοπλισμούς αξίας 2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μέρος αυτών των εξοπλισμών χρηματοδοτήθηκε από την Τουρκία με την προμήθεια νερού στο Ισραήλ. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Σαρόν και ο τούρκος υπουργός Ενέργειας Ζεκί Τσακάν υπέγραψαν το 2002 συμφωνία 20ετούς διάρκειας για την προμήθεια του Ισραήλ με νερό ποσότητας 50 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων με τιμή 1 δολάριο το κυβικό. Ιδιαίτερη είναι η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών που προκύπτει από την συμφωνία του 1996. Είναι γνωστή π.χ. σε όλους η συνεργασία της Μοσσάντ και της ΜΙΤ στην σύλληψη του Οτσαλάν στην Κένυα.
Όπως αντιλαμβανόμαστε από τα ανωτέρω υπάρχει τις τελευταίες δεκαετίες στενότατη συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ. Στην όξυνση των διπλωματικών σχέσεων τους τελευταίους μήνες, όξυνση που αντικατοπτρίσθηκε στην αγενή συμπεριφορά του Ερντογάν στον Πέρεζ κατά την διάρκεια συνεδρίου στο Νταβός της Ελβετίας και κατά την κατάληψη του τουρκικού πλοιαρίου Μαβί Μαρμαρά που έπλεε προς την Γάζα από τους Ισραηλινούς, οι ΗΠΑ τήρησαν ίσες αποστάσεις αφού και οι δυο χώρες είναι οι βασικότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή. Αυτό συνεπικουρείται από το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να έχει τεταμένες σχέσεις με την Τουρκία, την μοναδική μουσουλμανική χώρα της περιοχής που είναι στρατιωτικός του σύμμαχος. Όπως δήλωσε πριν από δυο περίπου χρόνια ο επικεφαλής της αντικατασκοπείας των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων (Directorate of Military Intelligence) Amos Yadlin η Τουρκία και το Ισραήλ έχουν κοινά στρατηγικά συμφέροντα στην Μέση Ανατολή. Επ’ αυτού προστίθενται και τα κοινά δομικά στοιχεία των δυο κρατών. Και τα δυο κράτη ενεργούν στην περιοχή ως δυνάμεις κατοχής με βάση την ρατσιστική τους αυτοκατανόηση, το μεν Ισραήλ ως «κράτος των εβραίων» η δε Τουρκία ως «κράτος των τουρκογενών λαών».
Είναι βέβαιο ότι οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ θα σταθεροποιηθούν και πάλι, όπως έγινε και στο παρελθόν, στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Η Τουρκία θα προσπαθήσει ως περιφερειακή δύναμη να διατηρήσει μια ισορροπία μεταξύ των μουσουλμανικών κρατών της περιοχής και του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα η Τουρκία εκπληρώνει και προωθεί τα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ως ένας δούρειος ίππος στην Μέση Ανατολή και στα μουσουλμανικά κράτη της περιοχής. Αυτό εξ άλλου το έχει δημόσια ομολογήσει ο Νταβούτογλου ο οποίος παρομοίασε την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας με την «Οστπολιτίκ», της αλλαγής δια της προσέγγισης, του ψυχρού πολέμου, που οδήγησε στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Η μνημονιακή κυβέρνηση των υποδούλων πολιτικάντηδων διαπράττει μέγα ιστορικό λάθος προσεγγίζοντας στρατιωτικά και διπλωματικά το Ισραήλ. Το Ισραήλ και η Τουρκία είναι οι χωροφύλακες των αμερικανοσιωνιστικών συμφερόντων στην Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή που η Ελλάδα έχει ζωτικά συμφέροντα και πρέπει να είναι σε θέση να τα υπερασπιστεί. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να ταυτιζόμαστε στρατιωτικά με τον επί δεκαετίες σύμμαχο της Τουρκίας, για να υπερασπιστούμε αυτά τα αυτονόητα συμφέροντα μας, ιδιαίτερα σε μια ιστορική στιγμή που η εύφλεκτη κρίση της Συρίας μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο με παγκόσμια κλιμάκωση.
Η Τουρκία ήταν το πρώτο μουσουλμανικό κράτος που αναγνώρισε διπλωματικά το Ισραήλ στις 28 Μαρτίου 1949, σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την ύπαρξη του κράτους αυτού στην Μέση Ανατολή ως απόρροια του βίαιου εποικισμού των παλαιστινιακών εδαφών από τους εβραίους που εισέβαλαν στην περιοχή. Μετά από τρία χρόνια ήρθε για την Τουρκία η αναγνώριση αυτής της ενέργειας από το αμερικανοσιωνιστικό κατεστημένο των ΗΠΑ, εντάσσοντας την Τουρκία στο ΝΑΤΟ και χαρακτηρίζοντάς την μάλιστα «προπύργιο» ενάντια στον κομμουνισμό, ενώ η Ελλάδα που έμπρακτα είχε αγωνιστεί και είχε νικήσει τους κομμουνιστές δεν χαρακτηρίστηκε προπύργιο αλλά εκλιπάρησε και την εισδοχή της στην συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Στην διάρκεια του πολέμου του Σουέζ το 1956 η Τουρκία συντάχθηκε με τους Αιγυπτίους και ανακάλεσε τον πρέσβη της από το Ισραήλ. Όμως στις 29 Αυγούστου 1958 ο τούρκος πρωθυπουργός Μεντερές και ο ισραηλινός Μπεν Γκουριόν υπέγραψαν μυστικό «περιφερειακό σύμφωνο», με παρότρυνση των ΗΠΑ, το οποίο εμπεριείχε την ανταλλαγή πληροφοριών των μυστικών τους υπηρεσιών και την αμυντική συνεργασία σε περίπτωση επίθεσης της Σοβιετικής Ένωσης. Πολύ ολίγοι στρατηγοί και πολιτικοί των δυο χωρών γνώριζαν την ύπαρξη αυτού του συμφώνου, στο οποίο λίγο αργότερα εντάχθηκαν το Ιράν, η Αιθιοπία, το Μαρόκο και το Ομάν. Ενώ η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών βρισκόταν εν εξελίξει οι επίσημες σχέσεις των δυο κρατών ψυχράνθηκαν την δεκαετία του 1960. Στον πόλεμο των «έξι ημερών» το 1967 η Τουρκία επέτρεψε σε σοβιετικά μεταγωγικά αεροσκάφη να διέλθουν από τον εναέριό της χώρο με βοήθεια για τα αραβικά κράτη, αλλά αρνήθηκε το ίδιο για τα αεροσκάφη των ΗΠΑ με βοήθεια για το Ισραήλ. Μετά το πραξικόπημα των τούρκων στρατηγών στις 12 Σεπτεμβρίου 1980 οι σχέσεις των δυο χωρών αναθερμάνθηκαν. Ο στρατηγός Κενάν Εβρέν απείχε δια της ψήφου του στην ολομέλεια του ΟΗΕ εναντίον του Ισραήλ για την παράνομη κατοχή των υψωμάτων του Γκολάν της Συρίας. Το Ισραήλ ανταπέδωσε αυτή την αποχή με την δολοφονία όλων των μελών της αρμενικής οργάνωσης ΑSALA που δρούσε στον Λίβανο εναντίον των συμφερόντων της Τουρκίας.
Την δεκαετία του 1990 το «περιφερειακό σύμφωνο» των δυο χωρών αναβαπτίστηκε. Μετά την συμφωνία του Όσλο μεταξύ της παλαιστινιακής οργάνωσης PLO και των Ισραηλινών η Τουρκία δεν είχε πλέον κανέναν ενδοιασμό έναντι των Αράβων για την συνεργασία της με το Ισραήλ. Κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στο Ισραήλ τον Νοέμβριο του 1993 ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χικμέτ Τσετίν τόνισε ότι η χώρα του ήθελε την υποστήριξη του Ισραήλ εναντίον των Κούρδων ανταρτών του PKK, υπεγράφη δε σύμφωνο συνεργασίας στους τομείς βιομηχανίας, ασφάλειας και αμυντικής τεχνολογίας. Η πρώτη επίσκεψη ισραηλινού πρωθυπουργού πραγματοποιήθηκε στην Τουρκία τον Ιανουάριο του 1994 κατά την διάρκεια της οποίας το Ισραήλ διαβεβαίωσε την πλήρη υποστήριξή του στον αγώνα των Τούρκων εναντίον των Κούρδων. Προς αυτό τον σκοπό στάλθηκαν ισραηλινοί «εμπειρογνώμονες» στην Τουρκία για να βοηθήσουν στο έργο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών εναντίον των κουρδικών οργανώσεων. Την ίδια εποχή η Τουρκία απέκτησε από το Ισραήλ προηγμένα συστήματα νυκτερινής όρασης για τα ελικόπτερα Cobra που βοήθησαν στον βομβαρδισμό θέσεων και εξολόθρευση Κούρδων ανταρτών.
Στις 23 Φεβρουαρίου 1996 ο τούρκος πρωθυπουργός Ερμπακάν υπέγραψε με το Ισραήλ συμφωνία εκτεταμένης στρατιωτικής συνεργασίας που εμπεριείχε κοινά στρατιωτικά γυμνάσια και επισκέψεις εκατέρωθεν στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Με αυτή την συμφωνία επιτρέπεται σε ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη να πραγματοποιούν ασκήσεις εντός του τουρκικού εναερίου χώρου και να κατασκοπεύουν την Συρία, το Ιράν και το Ιράκ. Δια της ίδιας συμφωνίας τούρκοι πιλότοι εκπαιδεύτηκαν στον ηλεκτρονικό πόλεμο από τους Ισραηλινούς. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια συμφωνία με στόχο το Ιράκ, το Ιράν, την Συρία και τους Κούρδους. Η συμφωνία προέβλεπε επίσης και την συνεργασία στον αμυντικό τομέα. Η ισραηλινή αμυντική βιομηχανία ανέλαβε τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών μαχητικών Phantom F-4E και F-5, με τις ισραηλινές τράπεζες να καλύπτουν προς αυτό τον σκοπό δάνειο 450 εκατομμυρίων ευρώ. Η αμυντική συνεργασία περιελάμβανε και την συμπαραγωγή πυραύλων εδάφους-αέρος, αντιπυραυλικών συστημάτων, τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών αρμάτων Μ- 60 Α1 και των ελικοπτέρων S -70 όπως και την μεταφορά τεχνογνωσίας για τα αεροχήματα UCAV Harpy (για τα Harpy έχουμε αναφερθεί στην ιστοσελίδα μας).
Μεταξύ των ετών 1996 και 2009 η Τουρκία προμηθεύτηκε από το Ισραήλ στρατιωτικούς εξοπλισμούς αξίας 2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μέρος αυτών των εξοπλισμών χρηματοδοτήθηκε από την Τουρκία με την προμήθεια νερού στο Ισραήλ. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Σαρόν και ο τούρκος υπουργός Ενέργειας Ζεκί Τσακάν υπέγραψαν το 2002 συμφωνία 20ετούς διάρκειας για την προμήθεια του Ισραήλ με νερό ποσότητας 50 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων με τιμή 1 δολάριο το κυβικό. Ιδιαίτερη είναι η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών που προκύπτει από την συμφωνία του 1996. Είναι γνωστή π.χ. σε όλους η συνεργασία της Μοσσάντ και της ΜΙΤ στην σύλληψη του Οτσαλάν στην Κένυα.
Όπως αντιλαμβανόμαστε από τα ανωτέρω υπάρχει τις τελευταίες δεκαετίες στενότατη συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ. Στην όξυνση των διπλωματικών σχέσεων τους τελευταίους μήνες, όξυνση που αντικατοπτρίσθηκε στην αγενή συμπεριφορά του Ερντογάν στον Πέρεζ κατά την διάρκεια συνεδρίου στο Νταβός της Ελβετίας και κατά την κατάληψη του τουρκικού πλοιαρίου Μαβί Μαρμαρά που έπλεε προς την Γάζα από τους Ισραηλινούς, οι ΗΠΑ τήρησαν ίσες αποστάσεις αφού και οι δυο χώρες είναι οι βασικότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή. Αυτό συνεπικουρείται από το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να έχει τεταμένες σχέσεις με την Τουρκία, την μοναδική μουσουλμανική χώρα της περιοχής που είναι στρατιωτικός του σύμμαχος. Όπως δήλωσε πριν από δυο περίπου χρόνια ο επικεφαλής της αντικατασκοπείας των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων (Directorate of Military Intelligence) Amos Yadlin η Τουρκία και το Ισραήλ έχουν κοινά στρατηγικά συμφέροντα στην Μέση Ανατολή. Επ’ αυτού προστίθενται και τα κοινά δομικά στοιχεία των δυο κρατών. Και τα δυο κράτη ενεργούν στην περιοχή ως δυνάμεις κατοχής με βάση την ρατσιστική τους αυτοκατανόηση, το μεν Ισραήλ ως «κράτος των εβραίων» η δε Τουρκία ως «κράτος των τουρκογενών λαών».
Είναι βέβαιο ότι οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ θα σταθεροποιηθούν και πάλι, όπως έγινε και στο παρελθόν, στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Η Τουρκία θα προσπαθήσει ως περιφερειακή δύναμη να διατηρήσει μια ισορροπία μεταξύ των μουσουλμανικών κρατών της περιοχής και του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα η Τουρκία εκπληρώνει και προωθεί τα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ως ένας δούρειος ίππος στην Μέση Ανατολή και στα μουσουλμανικά κράτη της περιοχής. Αυτό εξ άλλου το έχει δημόσια ομολογήσει ο Νταβούτογλου ο οποίος παρομοίασε την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας με την «Οστπολιτίκ», της αλλαγής δια της προσέγγισης, του ψυχρού πολέμου, που οδήγησε στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Η μνημονιακή κυβέρνηση των υποδούλων πολιτικάντηδων διαπράττει μέγα ιστορικό λάθος προσεγγίζοντας στρατιωτικά και διπλωματικά το Ισραήλ. Το Ισραήλ και η Τουρκία είναι οι χωροφύλακες των αμερικανοσιωνιστικών συμφερόντων στην Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή που η Ελλάδα έχει ζωτικά συμφέροντα και πρέπει να είναι σε θέση να τα υπερασπιστεί. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να ταυτιζόμαστε στρατιωτικά με τον επί δεκαετίες σύμμαχο της Τουρκίας, για να υπερασπιστούμε αυτά τα αυτονόητα συμφέροντα μας, ιδιαίτερα σε μια ιστορική στιγμή που η εύφλεκτη κρίση της Συρίας μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο με παγκόσμια κλιμάκωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου