Εισήγηση ΥΦΥΠΕΞ Κ. Τσιάρα στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για Θέματα Απόδημου Ελληνισμού (17.10.2012)

Κ. ΤΣΙΑΡΑΣ: Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Εγώ με τη σειρά μου θέλω να ευχηθώ η Επιτροπή να έχει καλές εργασίες και να έχουμε τα αποτελέσματα που όλοι προσδοκούμε σε ένα πολύ κρίσιμο τομέα, όπως είναι αυτός του Απόδημου Ελληνισμού. Είναι η πρώτη ουσιαστικά συνεδρίαση της Επιτροπής, για αυτό και θα ήθελα να σας μεταφέρω κάποιες αρχικές σκέψεις και κάποιες ενέργειες, που έχουν δρομολογηθεί και αφορούν κυρίως στην αναμόρφωση του πλαισίου σχέσης μεταξύ Απόδημου Ελληνισμού, του Οικουμενικού Ελληνισμού, όπως εγώ προσωπικά ή ενδεχομένως όλοι θα θέλαμε τον αποκαλούμε, με το εθνικό κέντρο, με την πατρίδα.

Υπάρχουν διάφορες διαπιστώσεις, οι οποίες ξεκινούν από το γεγονός ότι εδώ και πολλά χρόνια μια τεράστια διαχρονική δύναμη, όπως είναι ο Απόδημος Ελληνισμός, δεν έχει αξιοποιηθεί με την καλώς εννοούμενη έννοια από την Ελλάδα. Επειδή τα περιθώρια για την πατρίδα μας στη χρονική στιγμή που βρισκόμαστε και με τα δημοσιονομικά προβλήματα που υπάρχουν, προφανώς δεν είναι πολλά και είναι επιτακτική ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε αυτή τη σχέση, ώστε να δημιουργήσουμε άλλου είδους δυνατότητες.

Είχα τονίσει από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα τα συγκεκριμένα καθήκοντα, πως η Ομογένεια, ο Οικουμενικός Ελληνισμός, είναι μία διαχρονική δύναμη για την Ελλάδα και αυτή τη δύναμη την χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο από ποτέ. Θα μπορούσαμε, απλά, να ζητήσουμε την παρουσία ή την μαρτυρία, όλων των Ελλήνων - όλων όσων έχουν ελληνική καταγωγή και όπου αυτοί και αν βρίσκονται- απλά και μόνον για να αναμορφώσουμε αυτό το δυσμενές κλίμα που έχει διαμορφωθεί για τη χώρα μας. Για να πετύχουμε όμως σε αυτή την προσπάθεια, χρειαζόμαστε κάποια εργαλεία. Το εργαλείο που είχαμε μέχρι σήμερα, το κυρίαρχο, δηλαδή αυτό το οποίο έδινε υπόσταση σε ό,τι σχεδιάζαμε ή τουλάχιστον θεωρητικά λειτουργούσε σε αυτή την κατεύθυνση, ήταν το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού.

Εάν έπρεπε κανείς να διαπιστώσει κάποια πράγματα σε σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα, μόνον αισιόδοξος ή εάν θέλετε μόνον ευτυχής δεν θα μπορούσε να είναι. Αυτό, γιατί, σε μία πρώτη αποτίμηση εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι ένας θεσμός ο οποίος ξεκίνησε με πολύ μεγάλες προσδοκίες και που δημιούργησε εάν θέλετε την αίσθηση ότι μπορεί πραγματικά να παίξει ουσιαστικό ρόλο, όχι μόνο στη σχέση, μεταξύ, απόδημου - οικουμενικού ελληνισμού και Ελλάδος, αλλά κυρίως στην δυνατότητα διαμόρφωσης δεδομένων ή εξελίξεων, που αφορούν την Ελλάδα, σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Δυστυχώς, όμως, η πρώτη εκτίμηση είναι, πως δεν πέτυχε σε κανέναν από τους στόχους που είχαν τεθεί από την ιδρυτική του διακήρυξη.

Το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού και θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, δεν κατάφερε να εκπροσωπήσει το σύνολο του οικουμενικού - απόδημου ελληνισμού. Δεν κατάφερε να είναι ο επίσημος - ο θεσμικός συνομιλητής με την ελληνική πολιτεία και βεβαίως, το κρισιμότερο είναι ότι δεν μπόρεσε να έχει ούτε καν αυτό το συμβουλευτικό ρόλο, που υποτίθεται ότι είχε τεθεί ως ένας από τους όρους της ιδρυτικής του διακήρυξης.

Σε αυτό το σύνολο των διαπιστώσεων προέκυψαν επιπρόσθετα κάποιες ανάγκες, οι οποίες έπρεπε να αντιμετωπιστούν στον παρόντα χρόνο. Και η βασικότερη ανάγκη κατά την άποψη όλων όσων βρεθήκαμε σε ένα τραπέζι συζήτησης μαζί με το Προεδρείο του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού, ήταν η αναμόρφωσης του νόμου, που το διέπει και αφορά την λειτουργία του.

Ουσιαστικά είχαμε διάφορες επιλογές, πλην όμως εστιάσαμε σε τρεις συγκεκριμένες αρχές. Σε τρεις συγκεκριμένους άξονες που θεωρούμε ότι πρέπει να δώσουν εάν θέλετε και το έναυσμα αλλά πολύ περισσότερο την κατεύθυνση στην οποία θα στηριχθεί η επόμενη φάση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού. Οι άξονες αυτοί, είναι η αυτό-οργάνωση του θεσμού, η αυτοχρηματοδότηση και η κάθετη εκπροσώπησή του. Θα προσπαθήσω να σας αναλύσω, διότι το καθένα από αυτά, προκύπτει, αφενός μεν από τις διαπιστώσεις στις οποίες οδηγηθήκαμε μέχρι σήμερα και αφετέρου από την ανάγκη της σημερινής πραγματικότητας.

Η αυτό-οργάνωση, είναι εάν θέλετε μία αναγκαία συνθήκη, εάν θέλουμε να εξαλείψουμε κάθε διάθεση χειραγώγησής του. Εδώ θέλω κατηγορηματικά να σας ξεκαθαρίσω και την πρόθεση του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης και του Υπουργού Εξωτερικών, πως φαινόμενα τα οποία ενδεχομένως είχαμε δει σε ένα μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό στο παρελθόν απέναντι σε τρόπους ή διαδικασίες που αφορούσαν την λειτουργία του απόδημου ελληνισμού, δεν υπάρχει περίπτωση να επαναληφθούν από εμάς. Είναι ξεκαθαρισμένο. Το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού θα λειτουργήσει μόνο του και μέσα από μία διαδικασία, η οποία θα εμπνευστεί από τα ίδια του τα μέλη και από την ίδια του την οργάνωση.

Η αυτοχρηματοδότηση, είναι η δεύτερη αρχή. Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά όλοι σας, αξιότιμοι κύριοι συνάδελφοι, η ελληνική πολιτεία βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή. Δεν υπάρχουν πόροι για να υποστηριχθούν βασικές ανάγκες και βασικές δομές και αντιλαμβάνεστε ότι το να δίνουμε χρήματα με τον τρόπο που δόθηκαν στο παρελθόν, με τα προβλήματα ή με τα ερωτηματικά που έχουν δημιουργηθεί είναι προφανώς μια επιλογή που δεν μπορεί να υποστηριχθεί στον παρόντα χρόνο.

Επομένως, λοιπόν, όταν υπάρχει δυνατότητα από ομογενειακές οργανώσεις να υποστηρίξουν την παρουσία τους και το ρόλο τους μέσα από την αυτοχρηματοδότηση, ένα όργανο που θα είχε μια παγκόσμια διάσταση προφανώς έχει τον τρόπο και τη δυνατότητα να υποστηρίξει οικονομικά τη δική του λειτουργία και δραστηριότητα.

 Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, ότι όταν γίνονται εκδηλώσεις προκειμένου να μαζευτούν χρήματα για διάφορες δραστηριότητες – και ομιλώ φυσικά για χώρες του εξωτερικού και ειδικά για τις ΗΠΑ, όπου είναι γνωστή η διαδικασία του fund raising για διάφορες δραστηριότητες – αντιλαμβάνεστε ότι με έναν αντίστοιχο τρόπο θα μπορούσε να αναζητηθεί και η χρηματοδότηση του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού. Προφανώς υπάρχουν και άλλες επιλογές. Θα μπορούσε να είναι συνδρομή μελών, αναζήτηση δωρεών, καθώς και εκδηλώσεις προκειμένου να συλλέγουν χρήματα. Επομένως, η αυτοχρηματοδότηση, όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, είναι ο δεύτερος άξονας πάνω στον οποίο θα πρέπει να κινηθούμε και να αναζητήσουμε τη νέα δομή του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (Σ.Α.Ε.).

Ο τρίτος άξονας είναι η κάθετη εκπροσώπησή του ακόμη και στον «τελευταίο» - επιτρέψτε μου τον όρο - απόδημο Έλληνα. Τι συνέβαινε μέχρι τώρα; Το Σ.Α.Ε. στην πραγματικότητα λειτουργούσε μέσω των εκπροσώπων πρωτοβαθμίων και δευτεροβαθμίων οργανώσεων. Με τον τρόπο αυτό, όμως, δεν εκπροσωπείται ο απλός πολίτης ελληνικής καταγωγής, όπου και εάν βρίσκεται αυτός, όταν δεν είναι μέλος κάποιας ομογενειακής οργάνωσης. Όπως αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, με αυτόν τον τρόπο δεν υπήρχε η αίσθηση ότι το Σ.Α.Ε. είναι όργανο το οποίο ανήκει στον κάθε Έλληνα της Διασποράς. Απλά υπήρχε μια θολή εικόνα ότι «εδώ γίνεται κάτι, το οποίο εμείς δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε, άρα και να υποστηρίξουμε».

Με τη δυνατότητα να είναι μέλη στο Σ.Α.Ε. ο κάθε Έλληνας πολίτης στην πραγματικότητα δημιουργούμε μια προοπτική αίσθησης, ότι το Σ.Α.Ε. ανήκει σε όλους και εκπροσωπεί τους πάντες. Είναι ένα μείζον ζητούμενο στον παρόντα χρόνο.

Όλα αυτά, βεβαίως, αντιλαμβάνεστε ότι πολύ εύκολα θα μπορούσαν να δρομολογηθούν μέσα, κυρίως, από τη νέα τεχνολογία. Με πολύ απλά λόγια, δηλαδή, δεν είναι αναγκαίο σε μια διαδικασία είτε περιφερειακών εκλογών είτε τακτικής συνέλευσης να βρεθούν όλοι οι απόδημοι Έλληνες όλου του κόσμου σε ένα συγκεκριμένο μέρος για να ψηφήσουν. Αντίθετα, θα μπορούσαν να ασκήσουν το δικαίωμά τους σε συγκεκριμένο χρόνο, μέσα από τις δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία, και να ψηφίσουν για τους εκπροσώπους, που επιθυμούν να έχουν, ούτως ώστε όλη η διαδικασία να δρομολογηθεί μέσα από μια πολύ συγκεκριμένη πρακτική.

Τα προβλήματα τα οποία είχαν παρατηρηθεί μέχρι τώρα είναι τα εξής:

             Θολή εικόνα για το Σ.Α.Ε  σε σχέση με το ρόλο του. Σας μεταφέρω την εντύπωση που έχω προσωπικά αποκομίσει επικοινωνώντας με πάρα πολλούς απόδημους Έλληνες ειδικά σε μια πρόσφατη επίσκεψή μου στις ΗΠΑ, που βρέθηκα σε 5 διαφορετικές πόλεις και είχα συστηματικές επαφές με την ομογένεια εκεί.

Ερωτηματικά για τη διαχείριση των οικονομικών πόρων.

Μη πραγματική εκπροσώπηση του Αποδήμου Ελληνισμού.

Δεν θέλω να μπω σε αριθμούς. Κάποιοι, όμως, λένε ότι το Σ.Α.Ε. στον παρόντα χρόνο δεν εκπροσωπεί ούτε το 5% της ομογένειας. Δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Εμείς, ως ελληνική πολιτεία, θέλουμε ένα όργανο, που να παίζει έναν κυρίαρχο ρόλο απέναντι σε όλο τον ομογενειακό οικουμενικό ελληνισμό. Αυτό είναι το ζητούμενο και αυτό επιδιώκουμε μέσα από την επιχειρούμενη αναμόρφωση του νόμου να πετύχουμε και να καταφέρουμε.

Άρα, λοιπόν, υπάρχει επιτακτική ανάγκη να κάνουμε αυτές τις αλλαγές.

Θα σας μεταφέρω και κάποιες άλλες απόψεις, οι οποίες έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Θα σας πω χαρακτηριστικά ότι σε αυτές τις επαφές μου με ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ομογενειακού ελληνισμού στις 5 πόλεις των ΗΠΑ, είδα ότι υπήρχαν δραστήριοι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν το μυαλό τους και την καρδιά τους στην Ελλάδα, ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν και έδειχναν ζωηρό ενδιαφέρον απέναντι σε αυτό που συνέβαινε στο Εθνικό Κέντρο. Δεν είχαν, όμως, τον τρόπο ή τον δρόμο ή την διαδικασία ή τον οδό μέσα από την οποία θα έδιναν τον εαυτό τους ή τη δραστηριότητά τους για να υπάρξει συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Υπήρχαν άνθρωποι που προσπαθούσαν να οργανωθούν μέσα από τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δηλαδή, μέσα από το Internet και το Facebook και μέσα από σύγχρονες διαδικασίες είχαν δημιουργήσει πολύ ισχυρές, αλλά εντοπισμένες πληθυσμιακά, μικρές ομάδες, οι οποίες καθόριζαν πράγματα στις τοπικές κοινωνίες που ζούσαν. Τη δραστηριότητα, όμως, αυτή, την ενέργεια και τη δύναμη δεν μπορούσαν να τη μεταφέρουν σε ένα όργανο, που εμείς θέλουμε να παίζει ένα παγκόσμιο ρόλο και που δεν είναι άλλο από το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού.

Ας μην γελιόμαστε. Υπάρχουν, πλέον, άνθρωποι δεύτερης, τρίτης ακόμα και πέμπτης γενιάς Έλληνες μακριά από την Ελλάδα, οι οποίοι προφανώς δεν μπορούν να εμπνευστούν από τα δεδομένα της προηγούμενης εποχής και αναζητούν έναν νέο τρόπο σχέσης με την πατρίδα και μια νέα διαδικασία, η οποία θα επαναπροσδιορίσει ουσιαστικά την όποια σύνδεσή τους με την Ελλάδα.

Βεβαίως, όλα αυτά πρέπει να τα εκτιμήσει κανείς μέσα από τη διαφορετικότητα των περιφερειών, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι παντού ίδιοι. Υπάρχουν άνθρωποι στις παρευξείνιες χώρες που ζουν αιώνες εκεί. Υπάρχουν, βέβαια, και οι γνωστοί Έλληνες απόδημοι μετανάστες με εντελώς διαφορετικές αναζητήσεις, με εντελώς διαφορετικές ανάγκες και με εντελώς διαφορετικό ρόλο εκεί που βρίσκονται.

Η φιλοδοξία είναι το Σ.Α.Ε. μέσα από τη νέα του μορφή αφενός μεν να έχει αυτά τα τρία χαρακτηριστικά που σας είπα νωρίτερα αφετέρου δε να παίξει έναν πραγματικά εθνικό, ουσιαστικό ρόλο.

Άποψή μου είναι ότι πρέπει μέσα από το Σ.Α.Ε. να αναζητήσουμε τη δημιουργία των δικτύων των Ελλήνων. Δηλαδή, ένας βασικός ρόλος ενός αναμορφωμένου Συμβουλίου, το οποίο θα το αγκαλιάσει ο οικουμενικός ελληνισμός και θα θεωρήσει ότι είναι δικό του, ότι τον εκπροσωπεί και θα θέλει να συμμετέχει σε αυτό, θα μπορούσε να είναι η καταγραφή των κοινωνικών, επιστημονικών, επαγγελματικών ομάδων των Ελλήνων, όπου και αν βρίσκονται αυτοί. Υπάρχει ένα τεράστιο δίκτυο εξεχόντων επιστημόνων Ελλήνων σε όλο τον κόσμο. Θα μπορούσε να είναι το δίκτυο των γιατρών, των νομικών, των μηχανολόγων. Θα μπορούσε να είναι το δίκτυο των επαγγελματιών επιχειρηματιών, όπως βεβαίως και το δίκτυο των ανθρώπων που κατέχουν μια δημόσια θέση. Σας πληροφορώ, ότι τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Αυστραλία, ένας πραγματικά τεράστιος αριθμός ανθρώπων ελληνικής καταγωγής, βρίσκονται σε όλες τις διαβαθμίσεις της δημόσιας διοίκησης. Δεν μπορεί, λοιπόν, αυτό το στελεχιακό δυναμικό να το αφήνουμε αναξιοποίητο, με την καλή έννοια του όρου, ειδικά αυτή την κρίσιμη στιγμή για την πατρίδα.

Δεν σας κρύβω, ότι αν αυτό γίνει ένας από τους κύριους στόχους ενός νέου Σ.Α.Ε. και διασυνδεθούν αυτές οι ομάδες με αντίστοιχες αρχές της ελληνικής πολιτείας, με υπουργεία ενδεχομένως, θα μπορούσε πραγματικά να αναμορφώσει το κλίμα και να αλλάξει πολύ μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα που ζούμε εδώ. Υπάρχουν πολλά προβλήματα στην ελληνική ομογένεια, τα οποία έχουν καταγραφεί και τα οποία σε ένα μεγάλο βαθμό θα μπορούσαν, μέσα από το ρόλο του, που θα είναι παρεμβατικός, συμβουλευτικός, καθοδηγητικός, να αντιμετωπιστούν. Όμως, όπως είναι σήμερα τα πράγματα, δεν αντιμετωπίζονται και δεν επιλύονται, όπως θα ήθελαν οι περισσότεροι από εμάς.

Σ' αυτή την προσπάθεια της επικοινωνίας που είχα κατά την επίσκεψή μου στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων που θα ήθελαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να επενδύσουν. Υπάρχουν όμως τα γνωστά προβλήματα της γραφειοκρατίας, της αδυναμίας των γρήγορων διαδικασιών, δηλαδή το λεγόμενο fast track, το οποίο ποτέ δεν έγινε πραγματικότητα στην ελληνική πολιτεία, αλλά βεβαίως και τα μεγάλα ερωτηματικά σε σχέση με το ύψος της φορολόγησης και την κινητροδότηση, προκειμένου να έρθουν κάποιοι και να επενδύσουν επιχειρηματικά στην Ελλάδα. Είναι ένα ζήτημα, το οποίο έχω θέσει υπόψη των αρμοδίων Υπουργών και εκτιμώ ότι πρέπει να το δούμε, μαζί με όλες τις άλλες επιλογές, που είμαστε αναγκασμένοι.

Αν με ρωτήσετε ποιο είναι το πιο κρίσιμο θέμα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε συνολικά και που το συμβούλιο απόδημου ελληνισμού θα μπορούσε από τη δική του πλευρά να δώσει απάντηση και λύση – και αυτό στο οποίο οδηγήθηκα να συμπεράνω ευρισκόμενος στις Ηνωμένες Πολιτείες – και που είναι το βασικό θέμα που απασχολεί την ομογένεια είναι η παιδεία και η εκμάθηση ελληνικής γλώσσας. Δεν σας κρύβω, πως η πρόσφατη επίσκεψη μου στις Η.Π.Α. με έκανε να επαναπροσδιορίσω πολλές σκέψεις, που διαφορετικά είχα εντοπίσει και διαφορετικά είχα καταγράψει νωρίτερα.

Η άποψή μου είναι, ότι η γλώσσα μαζί με τη θρησκεία είναι τα δύο βασικά στοιχεία, που προσδιορίζουν την ελληνική ταυτότητα και αποτελούν τον συνδετικό κρίκο των ομογενών με την μητέρα πατρίδα. Μαζί με τη διδασκαλία της ιστορίας αποτελούν τους βασικούς διαμορφωτές της εθνικής συνείδησης. Χωρίς τη γνώση της ελληνικής γλώσσας, η ομογένεια όχι μόνο των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά απανταχού, θα χάσει την ελληνικότητα της και θα χαθεί οριστικά για την Ελλάδα. Γι' αυτό, νομίζω ότι πρέπει να αποτελέσει ύψιστο καθήκον μας και πρώτιστο μέλημά μας, η παροχή της δυνατότητας στους ομογενείς να μαθαίνουν στα παιδιά τους την ελληνική γλώσσα, αυτή την οποία οι ίδιοι γνώριζαν, οι πρώτοι που βρέθηκαν εκεί.

Άκουσα την αγωνία διακεκριμένων επιστημόνων, καθηγητών πανεπιστημίου και χαρακτηριστικά στο Λος Άντζελες, για τις περιορισμένες δυνατότητες που έχουν να διδάξουν στα παιδιά τους στην ελληνική γλώσσα και κάνουν οι ίδιοι προσπάθεια μέσα από τον χρόνο της καθημερινότητάς τους, να διδάξουν τα παιδιά τους. Βεβαίως, υπάρχει το πρόβλημα των περικοπών στο Υπουργείο Παιδείας και το ξέρουμε πάρα πολύ καλά. Λόγω της δημοσιονομικής κρίσης, περιορίστηκε αισθητά ο αριθμός των εκπαιδευτικών που αποσπώνται από την Ελλάδα στο εξωτερικό για την διδασκαλία των ελληνικών. Ξέρετε πολύ καλά ότι πλέον η γλώσσα διδάσκεται σε ορισμένες τάξεις ελληνικών, πολλές φορές από μη εκπαιδευτικούς, αλλά από άτομα που απλώς γνωρίζουν τα ελληνικά, πολλές φορές άγνωστο σε ποιο βαθμό και πολλές φορές δεν έχουν καν πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σκοπεύω να συζητήσω το συγκεκριμένο ζήτημα με τον αρμόδιο Υπουργό Παιδείας και επειδή, το αντίστοιχο πρόβλημα το αντιμετωπίζουν όλοι οι απόδημοι Έλληνες σε όλες τις χώρες, θα πρέπει να βρεθούν οπωσδήποτε τρόποι για την αντιμετώπιση του είτε από το κράτος είτε σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα.

Θα αναφέρω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα οποία μου έκαναν πολύ μεγάλη εντύπωση, όταν βρέθηκα στη Νέα Υόρκη. Υπήρξε όντως υψηλότατο επίπεδο στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση, το οποίο διαπίστωσα όταν βρέθηκα στο σχολείο του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια. Εκεί παράλληλα με το αμερικανικό πρόγραμμα μαθημάτων, οι μαθητές που είναι ελληνικής καταγωγής σε ποσοστό περίπου 95%, διδάσκονται δυο ώρες την ημέρα ελληνικά στο δημοτικό και μία ώρα την ημέρα στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Ήταν πραγματικά συγκινητικό να ακούει κανείς τετρακόσια παιδιά να τραγουδάνε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ελληνικά τραγούδια, εκκλησιαστικούς ύμνους, να υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη προσπάθεια εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας. Το συγκεκριμένο σχολείο, αν και είναι ιδιωτικό, ιδρύθηκε από την ελληνική κοινότητα και υποστηρίζεται με αυτό τον τρόπο. Πολλές φορές η προσωπική μας προσπάθεια μπορεί να καταφέρει πράγματα, τα οποία ενδεχομένως δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτεία. Ταυτόχρονα, θα σας πω ότι βρέθηκα και σε ένα δημοτικό σχολείο στο Μπρούκλιν, που ήταν δημόσιο αμερικανικό σχολείο, όπου όμως διδάσκεται η ελληνική γλώσσα ως υποχρεωτική ξένη γλώσσα για μία ώρα την ημέρα. Εκεί φοιτούν ελάχιστα παιδιά ελληνικής καταγωγής, ενώ τα περισσότερα παιδιά ήταν διαφόρων εθνοτικών ομάδων. Αυτά τα παιδιά, τα οποία μαθαίνουν ελληνικά, να είστε βέβαιοι ότι θα είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της Ελλάδας στο μέλλον, θα είναι οι μεγαλύτεροι φιλέλληνες, διότι συνδέονται με αυτό τον τρόπο με την Ελλάδα.

Άρα, έχει πολύ μεγάλη σημασία να δούμε ένα νέο αναμορφωμένο, πραγματικά αντιπροσωπευτικό, δημιουργικό και αποτελεσματικό ΣΑΕ. Θα μπορούσε ως απώτερο στόχο να βάλει υπό την αιγίδα του, μέσα από συστηματική προσπάθεια, τη διάδοση της ελληνικής παιδείας και τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας. Αν χαθεί η ελληνική γλώσσα για τους οικουμενικούς Έλληνες, προφανώς θα πάψει και η όποια σχέση με την Ελλάδα. Είναι ένα πολύ κρίσιμο θέμα, το οποίο πιστεύω ότι πρέπει να αναδείξουμε μέσα από τις εργασίες του ελληνικού κοινοβουλίου, αλλά να αποτελέσει και πρώτιστο μέλημα, κυρίαρχη προτεραιότητα της όποιας επιλογής της όποιας κυβέρνησης διαχρονικά για την ελληνική πολιτεία.

Θα ήθελα, κύριε Πρόεδρε, κλείνοντας αυτή την μικρή ενημέρωση για τις προσπάθειες που γίνονται για το Συμβούλιο του Αποδήμου Ελληνισμού να σας αναφέρω τα βήματα τα οποία έχουν δρομολογηθεί. Αφού, λοιπόν, έγινε η σύσκεψη με το Προεδρείο του Σ.Α.Ε. και καταλήξαμε στην επιλογή να αναδομήσουμε ένα «καινούριο» Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού μέσα από την αναμόρφωση του νόμου ουσιαστικά δρομολογήσαμε και τα συγκεκριμένα βήματα τα οποία πρέπει να γίνουν. Ήδη θα σας πω ότι έχει συσταθεί η Επιτροπή η οποία θα δώσει σε μικρό χρονικό διάστημα το νέο νόμο που θα τεθεί υπό διαβούλευση.

Ο νέος νόμος θα βασιστεί σ’ αυτές τις τρεις αρχές, σ’ αυτούς τους τρεις άξονες στου οποίους αναφέρθηκα νωρίτερα: αυτο-οργάνωση, αυτοχρηματοδότηση, κάθετη εκπροσώπηση του Απόδημου Οικουμενικού Ελληνισμού. Γι’ αυτό το λόγο ουσιαστικά συστήσαμε αυτή τη νομοπαρασκευαστική Επιτροπή η οποία αποτελείται από δύο μέλη του Προεδρείου του ΣΑΕ, το νομικό σύμβουλο του ΣΑΕ, δύο μέλη της Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού, έναν εμπειρογνώμονα του Υπουργείου Εξωτερικών, τον κ. Δημητρίου, και βεβαίως υπό την Προεδρεία ενός υψηλόβαθμου στελέχους του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

Όπως γνωρίζετε το Σ.Α.Ε. ως οργανισμός - φορέας προβλέπεται από το Ελληνικό Σύνταγμα. Αντιλαμβάνεσθε πως είναι απαραίτητο η όποια επιχειρούμενη νομοθετική αλλαγή να ντυθεί ή να προστατευθεί μέσα από τις απαραίτητες νομικές παρεμβάσεις, ούτως ώστε να μην υπάρξουν ζητήματα στο άμεσο μέλλον. Επειδή είπαμε ότι πρέπει να υπάρχει ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, γεγονός που υπαγορεύθηκε από την ίδια την πραγματικότητα, καθώς έπρεπε να είχαν γίνει οι περιφερειακές εκλογές και η τακτική συνέλευση για το νέο Προεδρείο του Σ.Α.Ε. ήδη από το 2010 και η θητεία του έχει παραταθεί με δύο τροπολογίες, το 2011 και το 2012. Άρα, έπρεπε να κινηθούμε κάπως γρήγορα προκειμένου να προλάβουμε το χρόνο.

Το χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί ουσιαστικά έχει τα εξής βήματα: η Επιτροπή θα μας δώσει το νέο σχέδιο νόμου το αργότερο μέχρι το τέλος Νοεμβρίου και θα δοθεί σε δημόσια διαβούλευση. Θα παρακαλούσα όλους εσάς τις κυρίες και τους κυρίους συναδέλφους, εφόσον το επιθυμείτε, να μας δώσετε τις προτάσεις σας, αφού δείτε το πρώτο ουσιαστικά προτεινόμενο νομοσχέδιο, για τις όποιες αλλαγές. Βεβαίως, η διαβούλευση αυτή θα λειτουργήσει και μέσω όλων των ομογενειακών οργανώσεων. Δηλαδή, θα δοθεί παντού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη όπου υπάρχει οικουμενικός ελληνισμός.

Εκτιμούμε ότι μέσα σε δύο μήνες θα μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε την διαβούλευση και να ξεκινήσουμε την νομοθετική διαδικασία. Από την στιγμή που θα έρθει στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, πάει στην Ολομέλεια και ψηφιστεί και έως ότου εκδοθεί το Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης υπολογίζεται το πολύ για περίπου άλλους δύο μήνες. Άρα, να έχουμε τελειώσει τον Μάρτιο και ελπίζουμε ότι μέχρι το τέλος Ιουνίου θα μπορούν να δρομολογηθούν οι διαδικασίες τόσο των περιφερειακών εκλογών όσο και της τακτικής συνέλευσης για να υπάρχει ένα νέο καινούργιο, αναμορφωμένο, διαφορετικό, δυναμικό, Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού.

Αυτά είναι τα βήματα, τα οποία έχουν δρομολογηθεί μέχρι σήμερα και επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά, θέλω τις προτάσεις σας, όλοι το επιθυμούμε αυτό. Πιστεύω ότι η διαδικασία και της νομοθετικής πρωτοβουλίας και των νομοθετικών αναθεωρήσεων είναι μια διαδικασία στην οποία το Ελληνικό Κοινοβούλιο μέσω των αρμοδίων Επιτροπών πρέπει να συμμετέχει ενεργά. Είμαστε εδώ πραγματικά για να ακούσουμε την όποια πρότασή σας και να την υιοθετήσουμε, εφόσον αυτό μπορεί να ενταχθεί στην αναζήτηση ενός νέου οργάνου, το οποίο θα έχει μια εντελώς διαφορετική προοπτική. Άρα, λοιπόν, τα βήματα τα οποία έχουν δρομολογηθεί είναι συγκεκριμένα. Θέλω να πιστεύω ότι το χρονοδιάγραμμα θα μπορέσει να τηρηθεί, εκτιμώντας και εγώ από την προηγούμενη κοινοβουλευτική μας θητεία ότι ο χρόνος ο οποίος δίνεται είναι ο απαραίτητος, αλλά και ο ικανός προκειμένου να τα δούμε να υλοποιούνται. Βεβαίως, επαναλαμβάνω έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτή την προσπάθεια κανείς να την διαδώσει, να την κάνει γνωστή σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Δεν σας το κρύβω ότι όπου έχω βρεθεί μέχρι σήμερα και ουσιαστικά συζητώντας με κοινότητες Ελλήνων Ομογενών η αναζήτηση απ’ αυτούς τους ίδιους είναι να έχουμε επιτέλους ένα διαφορετικό Σ.Α.Ε.. Γι’ αυτό το λόγο επιμένουμε σε αυτή την κατεύθυνση.

Κλείνω, φέροντας υπ’ όψιν της αρμόδιας Επιτροπής και ένα ακόμη θέμα, το οποίο απασχολεί κυρίαρχα τους Ομογενείς. Όπου και αν βρέθηκα όλοι επαναλάμβαναν το ίδιο αίτημα, την επιστολική ψήφο. Είναι ένα ζήτημα το οποίο γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, το ξέρετε όλοι, είναι γνωστό. Ξέρετε ότι επιχειρήθηκε στο πρόσφατο παρελθόν, μέσα από μια αναθεώρηση του Συντάγματος με προηγούμενη Κυβέρνηση της Ν.Δ. να θεσμοθετηθεί η επιστολική ψήφος, αλλά απέτυχε λόγω του ότι δεν συγκεντρώθηκε ο απαιτούμενος αριθμός μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Εκτιμώ ότι θα πρέπει να το μελετήσουμε το θέμα και πρέπει να είναι ένα από τα επόμενα ζητήματα που θα απασχολήσουν την Κοινοβουλευτική μας Επιτροπή. Είναι ένα πάγιο διαχρονικό αίτημα. Θα το ακούσετε και θα αντιμετωπίσετε παντού όπου και αν βρεθείτε ο καθένας από εσάς, κοντά σε όποια κοινότητα υπάρχουν Έλληνες Ομογενείς. Είναι, επαναλαμβάνω, πλέον με βάση τα σημερινά δεδομένα, μια διαφορετική εκδοχή ενός πάγιου διαχρονικού αιτήματος. Προσωπικά το έχω θέσει ήδη και στον Υπουργό των Εσωτερικών, ξέρετε ότι είναι ζήτημα της δικής του αρμοδιότητας, αλλά εκτιμώ ότι θα έπρεπε σε μια από τις επόμενες συνεδριάσεις, κύριε Πρόεδρε, να το θέσουμε ως θέμα διαβούλευσης στην Κοινοβουλευτική μας Επιτροπή. Οι σκέψεις που αφορούν το Σ.Α.Ε. είναι αυτές που σας περιέγραψα νωρίτερα. Θα ήθελα να ακούσω την άποψη των συναδέλφων όλων υμών και ενδεχομένως να έχουμε μια περαιτέρω δεύτερη – τρίτη συνεδρίαση απέναντι σε προτάσεις που θα ακουστούν ή  σε προτάσεις οι οποίες θα πρέπει να ενταχθούν μέσα σ’ αυτό το οποίο επιχειρούμε να κάνουμε, να αναμορφώσουμε το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.

Σας ευχαριστώ.