Γιάννης Γαλάτης: "Η Μύκονος είναι ο Μύκονος, ο γιος του Απόλλωνα" ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ "YELLOW JOURNAL" ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΡΙΓΩΤΗ!... 26.06.2015

Ο σχεδιαστής μόδας, Γιάννης Γαλάτης, είναι ένας δημιουργικός, χαρούμενος άνθρωπος. Γέννημα θρέμμα του νησιού των ανέμων, έσπασε το φράγμα της ανωνυμίας και έγινε γνωστός ανά τον πλανήτη, πολύ πριν τα μίντια αποκτήσουν το ρόλο του τελάλη του ευζωϊσμού. Γνώρισε τους «αυθεντικούς», όπως λέει και ο ίδιος, διάσημους και σημαντικούς, έφαγε και ήπιε μαζί τους, έδωσε ξακουστά πάρτι προς τιμήν τους. Ήταν η εποχή που η λέξη «καλοπέραση» έχτιζε το νόημά της. Στην πορεία το έχασε και ο Γιάννης Γαλάτης αναπολεί τη χαμένη αυτή αίγλη, μαζί με την «ποιότητα που χάθηκε μέσα στην ποσότητα». 

Ποια είναι η δική σας Μύκονος; Τι θα λέγατε αν σας ζητούσα να μου την περιγράψετε μέσα σε τρεις φράσεις; 
«Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις... Δεν είναι πια το νησάκι μου, το νησί των ζωγράφων. Είναι κοσμοπολίτικο κέντρο! Μέσα στην ποσότητα χάθηκε η ποιότητα».

Τι αναπολείτε από την εποχή των 60s και των 70s, την εποχή της καλής ζωής και των "υψηλών" αφίξεων στο νησί;
«Αναπολώ τις παλιές δόξες που φιλοξενούσα και διασκέδαζα όλους τους διάσημους (τους πραγματικά και αυθεντικούς διάσημους ) με ένα πάρτι προς τιμήν τους , αφού εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ούτε ξενοδοχεία κατάλληλα αλλά ούτε μπαρ και κλαμπ».

Για πoιο λόγο αγαπάτε τη Μύκονο σήμερα;
«Γιατί είναι η πατρίδα μου! Και οι δύο μου γονείς κρατάνε από Μύκονο. Το οικογενειακό μου δέντρο πάει μέχρι το 1680».

Θα μπορούσατε να κάνετε μία σύγκριση του τότε με το τώρα; Τι άλλαξε σταδιακά προς το καλύτερο και τι ενδεχομένως χάθηκε; 
«Δεν υπάρχει σύγκριση. Τώρα έρχονται για να προβληθούν, όχι για να αναπαυθούν και να εμπνευστούν. Χάθηκε η αγνότητα και η ομορφιά του νησιού. Τεράστια ξενοδοχεία, τεράστια εστιατόρια, τεράστια μπαρ...».

Με τι καταπιάνεστε αυτό τον καιρό; Με πιο από όλα τα ταλέντα σας;
«Ζω κοντά στην φύση και στα δικά μου όνειρα. Τη ζωγραφική, τη μουσική και την μόδα την ελληνική που με έκανε διάσημο σε όλο τον κόσμο».

Ποιο στίχο ή στροφή τραγουδιού θα αφιερώνατε στο νησί σας;
«Καλημέρα Ασπρονήσι».
Τι θα δείχνατε σε κάποιον νέο, που έρχεται για πρώτη φορά στο νησί σας; 
«Την μικρή Βενετιά, την Παραπορτιανή, την γαλάζια Παναγιά και τους εγκαταλελειμμένους μύλους που είναι σαν κάτασπρα πουλιά χωρίς φτερά».

Αν η Μύκονος ήταν γυναίκα πως θα έμοιαζε; 
«Η Μύκονος είναι ο Μύκονος, ο γιος του Απόλλωνα».

Ποια συμβουλή που σας έδωσαν οι γονείς σας θα δίνατε κι εσείς στα παιδιά σας; 
«Τα γονίδια, η παιδεία, κυριαρχούν σε κάθε άνθρωπο και η ηθική ισορροπία. Αυτά μου έδειξαν οι γονείς μου και αυτά δείχνω στα παιδιά μου».

Ποια συμβουλή θα δίνατε στους μελλοντικούς επισκέπτες της Μυκόνου;
«Το όνειρο που ξέρατε, ξεχάστε το. Ελάτε να γλεντήσετε, να πιείτε να χορέψετε και αν έχετε απωθημένα να τα ζήσετε. Η Μύκονος είναι ένα πέτρινο καράβι που ταξιδεύουν όλοι στο γιορτινό πανηγύρι του νησιού!».