Το ΜΟΝΟ αρμόδιο όργανο για να κρίνει αν μια έκταση ή ένα ακίνητο ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο ή δεν του ανήκει είναι το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων και Ανταλλάξιμης Περιουσίας, στο οποίο μετέχουν ανώτατοι δικαστικοί και Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Δεν συμμετέχουν πολιτικοί, ούτε Σύμβουλοί τους!
Το όργανο αυτό νομοθετήθηκε το 1938 και είναι ‘ανώτατο’, δεν υπάρχει άλλο ανώτερο από αυτό!
Σύμφωνα λοιπόν με τους νόμους της Ελλάδας και το Νόμο 1539/1938 «Περί Προστασίας Δημοσίων Κτημάτων», άρθρο 12, «εάν το Συμβούλιο γνωμοδοτήσει υπέρ της αποδόσεως του αιτουμένου ακινήτου ως ανήκοντος εις τον υποβάλλοντα την αίτησιν, εγκρίνει δε την απόδοσιν εν όλω ή εν μέρει ο υπουργός των Οικονομικών, ενεργείται δια πρωτοκόλλου παραδόσεως υπό του οικονομικού εφόρου ή άλλου δημοσίου υπαλλήλου, οριζομένου υπό του υπουργείου των Οικονομικών, εντός ενός μηνός από της εγκρίσεως, μεταβιβαζομένων αυτοδικαίως εις τον προς αν η απόδοσις και όλων των δικαιωμάτων και αγωγών εκ της μισθώσεως τυχόν ή άλλης σχέσεως του Δημοσίου προς τρίτους, άνευ άλλης μεταβιβαστικής πράξεως και άνευ ουδεμίας ευθύνης του Δημοσίου δι’ εκνίκησιν ή άλλην αιτίαν»!!
Αυτό και έγινε: Το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Γνωμοδότησε υπέρ της Μονής, οι δε αρμόδιοι Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ενέκριναν και Υπέγραψαν αυτή την Γνωμοδότηση Απόφαση!
Σύμφωνα δε με το άρθρο 13, την υπόθεση μπορεί να την πάει στα δικαστήρια ο ιδιώτης ή ο φορέας του οποίου την αίτηση απέρριψε το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων. «Πάσα άλλη αγωγή ή αίτησης ενώπιον παντός δικαστηρίου είναι αυτεπάγγελτη απαράδεκτος».
Δηλαδή δεν μπορεί να προσφύγει το Δημόσιο στη Δικαιοσύνη, σε βάρος Απόφασης που το ίδιο εξέδωσε! Μόνο ο ιδιώτης γιά αποφάσεις που ήταν σε βάρος του!!
Ούτε μπορεί να λειτουργήσει σωστά ένα Κράτος όταν οποιαδήποτε Απόφασή του, είναι ουσιαστικά μη-Απόφαση, αφού μπορεί με χαρακτηριστική ελαφρότητα να Ανακληθεί.
Αυτό λοιπόν το αρμόδιο ανώτατο όργανο, λαμβάνοντας υπ’ όψη το νόμο του 1951 (επί Κυβερνήσεως Σοφοκλή Βενιζέλου και Υπουργίας Οικονομικών Κωνσταντίνου Μητσοτάκη) που αποδέχεται ότι η Λίμνη ανήκε στη Μονή τουλάχιστον από το 1924, διευθετούσε όλα τα σχετικά με την εκμετάλλευση της Λίμνης ζητήματα και επικύρωνε κατηγορηματικά υπέρ της Μονής την ιδιοκτησία της (50 χρόνια πριν τον Ηγούμενο Εφραίμ), έκρινε ότι πράγματι, η Βιστωνίδα ΔΕΝ ανήκε στο Ελληνικό Δημόσιο!
Οι δε Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ κκ. Δρυς και Φωτιάδης επίσημα και ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ενέκριναν και επικύρωσαν τις Γνωμοδοτήσεις του Συμβουλίου. Με την υπογραφή τους, οι Γνωμοδοτήσεις αυτές έλαβαν αμετάκλητο χαρακτήρα.
Υπεγράφησαν δε και όλα τα σχετικά Πρωτόκολλα Παράδοσης και Παραλαβής. Μέχρι τις 25/06/2003 είχαν μεταγραφεί και η Λίμνη (25/06/03) και οι παραλίμνιες εκτάσεις (11/12/2002), στα αρμόδια Υποθηκοφυλακεία προς ενημέρωση οποιουδήποτε είχε λόγο να κάνει έλεγχο τίτλων.
Η Υπόθεση σε οποιοδήποτε σοβαρό Κράτος θα είχε κλείσει εδώ.
Όλες οι Αναπομπές, Ανακλήσεις, κλπ., ήταν ουσιαστικά κατά παράβαση του παραπάνω Νόμου. Έγιναν κατόπιν πολιτικών πιέσεων μέσα στο γενικότερο κλίμα σκανδαλοθηρίας.
{Το Ελληνικό Δημόσιο, για να προσφύγει στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών τον Ιούνιο 2010, βασίστηκε στην ανάκληση -άνευ αντικειμένου σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο 1539/58 – των προηγουμένων αποφάσεων των Υπουργών του ΠΑΣΟΚ, που υπέγραψε ο κ. Μπέζας τον Οκτώβριο του 2008 κάτω από τη πίεση των ΜΜΕ. Για το θέμα της κατοχύρωσης της ανυπαρξίας δικαιωμάτων του δημοσίου σε ακίνητο βλέπε και ΝΔ 3979/59, αρθρ.3, παρ.4 και ΝΔ 797/71, αρθρ.24, παρ.4}
ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΧΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΟΤΙ Η ΒΙΣΤΩΝΙΔΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΤΟ 1951 ΚΑΙ ΤΟ 2003!
Επειδή δε κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ‘δεν μπορεί μιά κοινόχρηστη έκταση να είναι ιδιωτική’, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με την Απόφασή του (του 2014) (και αυτό παράτυπα, δεδομένου ότι ίσχυαν οι αμετάκλητες Γνωμοδοτήσεις/Αποφάσεις του ανώτατου Γνωμοδοτικού Συμβουλίου της περιόδου 2001-2003), δέχθηκε ότι :
«… από την διάταξη του άρθρου 968 ΑΚ προκύπτει ότι τα κοινόχρηστα πράγματα είναι δεκτικά κυριότητας και ανήκουν κατά κανόνα στο Δημόσιο, αλλά μπορούν να ανήκουν σε δήμο ή σε κοινότητα ή ακόμη και σε ιδιώτη, όταν αυτό ορίζεται από το νόμο. Όταν η κυριότητα του κοινοχρήστου ανήκει σε ιδιώτη, η κοινή χρήση δεν συνεπάγεται καταρχήν απαγόρευση διάθεσης, δεν κωλύεται δηλαδή ο ιδιοκτήτης να μεταβιβάσει την κυριότητά του σε άλλον, εφόσον δεν περιορίζεται η κοινή χρήση».
Και ότι επομένως: «… η τυχόν ιδιότητα του ακινήτου Α ως κοινόχρηστου, …δεν εμποδίζει τη μεταβίβαση της κυριότητάς του, εφόσον το γεγονός αυτό δεν περιορίζει την κοινή χρήση».
Υπάρχει όμως και το ζήτημα αν οι όροι των ανταλλαγών μεταξύ της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και της Ιεράς Μονής για διάφορα ακίνητα ήταν βασισμένοι σε σωστές αποτιμήσεις, ή ήταν υπέρ της Μονής.
Σύμφωνα με το Νόμο, το μόνο αρμόδιο όργανο γισ να κρίνει τέτοιες αποτιμήσεις, είναι το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών. Αυτό ενόρκως τοποθετήθηκε ότι οι αποτιμήσεις, σύμφωνα με τα διεθνώς παραδεδεγμένα πρότυπα, ήταν σωστές.
Όμως, στη σελ. 27 του Πορίσματος των Μελών της Προανακριτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, υπάρχει Δήλωση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που συμμετείχαν στη Επιτροπή ότι “έχουν ΗΔΗ ανατεθεί” Πραγματογνωμοσύνες γιά τις αξίες των ακινήτων που αντηλλάγησαν σε “7 Οίκους του Εσωτερικού και 7 του Εξωτερικού” και οι οποίες δήθεν θα καταδείκνυαν ότι το Δημόσιο απώλεσε “δισεκατομμύρια”!
Mε αχαρακτήριστο τρόπο και χωρίς καμία αιδώ είπαν τέτοια απίστευτα ψέμματα στην Ολομέλεια της Βουλής και στα ΜΜΕ. Μέχρι σήμερα – Μάρτιος 2015, πέντε χρόνια τώρα- ΔΕΝ έχει ανατεθεί ούτε ΜΙΑ πραγματογνωμοσύνη και ούτε θα ανατεθεί. Και δεν έχει κινηθεί καμιά διαδικασία σε βάρος αυτών που ψευδόρκησαν!
Να επισημάνουμε επίσης, ότι στις πάνω από 100 χιλιάδες σελίδες μαρτυρικών καταθέσεων, ελέγχων, κλπ., δεν υπάρχει ούτε μία μαρτυρία, ή αναφορά, ή καταγγελία, ή έστω ψίθυρος γιά χρηματισμό, ή γιά διακίνηση μαύρου χρήματος, για οποιονδήποτε κρατικό λειτουργό ή πολιτικό πρόσωπο! Ούτε μία.
Αυτά τα λίγα. Με βάση τα παραπάνω, ακόμα και αν υπάρχουν εναλλακτικές προσεγγίσεις ή υπήρξαν και ‘αστοχίες’ είτε από το ΣΟΕ είτε από την ΚΕΔ, στις εκτιμήσεις κάποιων ακινήτων, είναι κρίμα έντιμοι λειτουργοί να σύρονται και διασύρονται με τεράστιο ψυχικό, ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος γιά τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου