Η επιστροφή Πούτιν αλλάζει τα δεδομένα

Δώδεκα χρόνια μετά, μια πρωτόγνωρη πολιτική ηγεμονία παραμένει σχεδόν ανέπαφη, με ανεπαίσθητες… γρατζουνιές. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο ηγέτης ο οποίος πήρε… από το χεράκι τη Ρωσία της ανυποληψίας, στην οποία την είχε βυθίσει ο Μπορίς Γέλτσιν, και την ξαναέκανε σχεδόν υπερδύναμη, επιστρέφει με πανηγυρικό τρόπο στο Κρεμλίνο, όπως δείχνουν τα πρώτα exit polls των σημερινών προεδρικών εκλογών.
Ο Πούτιν συγκεντρώνει ποσοστά από 58% έως 61%, και παρά τις αναμενόμενες κατηγορίες για εκλογικές παρατυπίες, και την… απογοήτευση των δυτικών ΜΜΕ, που προσδοκούσαν ότι την Αραβική Άνοιξη θα διαδεχόταν ο Ρωσικός Χειμώνας, και θα οδηγούσε στην εκπαραθύρωση του άλλοτε πράκτορα της KGB από την εξουσία, επιβεβαίωσε ότι στο πρόσωπό του, οι Ρώσοι βρήκαν τον ηγέτη που είχαν πολλές δεκαετίες να συναντήσουν.
Φυσικά και η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι το… πιο δημοκρατικό κράτος του κόσμου. Στο τέλος της μέρας όμως, ένας λαός με ιστορική περηφάνια, που υπέστη για δεκαετίες τα δεινά του Κομμουνισμού, και βγήκε ηττημένος από έναν Ψυχρό Πόλεμο, ενώ ουσιαστικά ήταν εκείνος που κέρδισε στα πεδία των μαχών τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διασώζοντας την ανθρωπότητα από τον εφιάλτη του ναζισμού, αναγνωρίζει ότι «ο τρόπος» του Βλαντιμίρ Πούτιν, είναι ο πλέον κατάλληλος για να κυβερνηθεί μια αχανής, σύνθετη και γεμάτη ιδιαιτερότητες χώρα.
Η συμμετοχή στις εκλογές αναμένεται να έχει ξεπεράσει το 58%, κάτι που δείχνει το μεγάλο ενδιαφέρον των Ρώσων για την αναμέτρηση. Και επιβεβαιώνει ότι η δράση προκαλεί αντίδραση, καθώς οι διαδηλώσεις κατά του Πούτιν στα τέλη του 2011, και η απροκάλυπτη απόπειρα της Δύσης να επέμβει στα εσωτερικά της Ρωσίας, κατά τρόπο που θύμιζε… προτεκτοράτο, οδήγησαν στην κάλπη μια σιωπηρή πλειοψηφία, η οποία στήριξε τον φυσικό ηγέτη της Ρωσίας.
Μετά από 12 χρόνια στην εξουσία, ο Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να υποστηρίξει ότι η μεσαία τάξη, εκείνη που ωφελήθηκε περισσότερο από τη ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας επί ημερών του, και η ρωσική επαρχία, εκεί όπου γίνεται περισσότερο αισθητή η λειτουργία ή η… απουσία του κεντρικού κράτους, ήταν οι σύμμαχοι που δεν μπόρεσε να λυγίσει η δυτική προπαγάνδα.
Μετά την επιστροφή του Βλαντιμίρ Πούτιν στο Κρεμλίνο χωρίς… ενδιάμεσους, όπως λειτουργούσε ουσιαστικά η πολιτική καθημερινότητα στη Ρωσία τα τελευταία τέσσερα χρόνια, λόγω της παρουσίας του Ντμίτρι Μεντβέντεφ στο Κρεμλίνο, μπορούμε να περιμένουμε βάσιμα σε μια δομική αλλαγή στην αυτοδιαχείριση των παγκόσμιων πολιτικών ισορροπιών.
Η προσδοκία του Πούτιν να επιβάλλει τη δική του Ρωσία ως συνδιαμορφωτή των εξελίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο, σε μια εποχή κατά την οποία η Μόσχα έχει άφθονο πλεόνασμα οικονομικής αυτάρκειας για να δανείσει… ακόμη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλάζει τα δεδομένα.
Και χώρες όπως η Ελλάδα, που εξελίχτηκαν σε φτωχό συγγενή της διαχείρισης της κρίσης, μπορούν να προσδοκούν ότι ο κλυδωνισμός στην ισορροπία των διεθνών συσχετισμών, θα δημιουργήσει παράθυρα ευκαιρίας για βελτίωση της αντιμετώπισής τους από τους ισχυρούς του πλανήτη.
Από τη στιγμή άλλωστε που η Ρωσία τακτοποίησε τη δική της πολιτειακή εκκρεμότητα, μπορεί να συνομιλεί από θέση ισχύος με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Δηλαδή, τις δυο χώρες που έχουν προεδρικές εκλογές μέχρι τον χειμώνα του τρέχοντος έτους, και εκείνη που θα εκλέξει νέο Κοινοβούλιο μέσα στο 2013.