Ο ένας μετά τον άλλο οι παγκόσμιοι οικονομικοί οργανισμοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την διευρυνόμενη ανισότητα και για την συρρίκνωση της μεσαίας τάξης όχι μόνο στον τρίτο κόσμο αλλά και στις ανεπτυγμένες οικονομίες της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ.
Μάλιστα, οι πιο τολμηροί προβλέπουν ότι η ανισότητα και ο περιορισμός της μεσαίας τάξης θα αποτελέσει τα χρόνια που έρχονται εστίες κοινωνικών αναταραχών όχι μόνο στις αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες αλλά και στο πτωχό κομμάτι του πλανήτη.
Η Παγκόσμια Τράπεζα , το ΔΝΤ , ο ΟΟΣΑ αρχίζουν σιγά –σιγά να αναθεωρούν τις απόψεις τους για τον ρόλο τον ιδιωτικοποιήσεων , των δημοσιονομικών περιστολών αλλά και της συρρίκνωσης του κόστους εργασίας καθώς διαπιστώνουν ότι τα προβλήματα που προκαλούν οι συγκεκριμένες πολιτικές επιταχύνουν τις κοινωνικές εντάσεις. Ήδη, η Παγκόσμια Τράπεζα αρχίζει να αποστασιοποιείται από το δόγμα των ιδιωτικοποιήσεων και της μείωσης των φόρων, το οποίο θεωρούσε προϋπόθεση για την ανάπτυξη και την ευημερία. Στο παρελθόν η Τράπεζα αλλά και το ΔΝΤ έθεταν ως όρο τις ιδιωτικοποιήσεις κρατικών υπηρεσιών, όχι μόνο στα πεδία της δημόσιας υγείας και της εκπαίδευσης, αλλά ακόμη και σε αυτό της ύδρευσης. Απαιτούνται κρατικά προγράμματα, τα οποία θα προβλέπουν τη μεταφορά πόρων προς τα κοινωνικά ασθενή στρώματα, υποστηρίζει η Παγκόσμια Τράπεζα, αναφέροντας ως παράδειγμα το πρόγραμμα Bolsa Familia που εφαρμόζεται στην Βραζιλία και το οποίο προβλέπει οικονομική στήριξη προς τις οικογένειες που αποδεδειγμένα στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και τα περνούν από ιατρικές εξετάσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Μάλιστα, οι πιο τολμηροί προβλέπουν ότι η ανισότητα και ο περιορισμός της μεσαίας τάξης θα αποτελέσει τα χρόνια που έρχονται εστίες κοινωνικών αναταραχών όχι μόνο στις αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες αλλά και στο πτωχό κομμάτι του πλανήτη.
Η Παγκόσμια Τράπεζα , το ΔΝΤ , ο ΟΟΣΑ αρχίζουν σιγά –σιγά να αναθεωρούν τις απόψεις τους για τον ρόλο τον ιδιωτικοποιήσεων , των δημοσιονομικών περιστολών αλλά και της συρρίκνωσης του κόστους εργασίας καθώς διαπιστώνουν ότι τα προβλήματα που προκαλούν οι συγκεκριμένες πολιτικές επιταχύνουν τις κοινωνικές εντάσεις. Ήδη, η Παγκόσμια Τράπεζα αρχίζει να αποστασιοποιείται από το δόγμα των ιδιωτικοποιήσεων και της μείωσης των φόρων, το οποίο θεωρούσε προϋπόθεση για την ανάπτυξη και την ευημερία. Στο παρελθόν η Τράπεζα αλλά και το ΔΝΤ έθεταν ως όρο τις ιδιωτικοποιήσεις κρατικών υπηρεσιών, όχι μόνο στα πεδία της δημόσιας υγείας και της εκπαίδευσης, αλλά ακόμη και σε αυτό της ύδρευσης. Απαιτούνται κρατικά προγράμματα, τα οποία θα προβλέπουν τη μεταφορά πόρων προς τα κοινωνικά ασθενή στρώματα, υποστηρίζει η Παγκόσμια Τράπεζα, αναφέροντας ως παράδειγμα το πρόγραμμα Bolsa Familia που εφαρμόζεται στην Βραζιλία και το οποίο προβλέπει οικονομική στήριξη προς τις οικογένειες που αποδεδειγμένα στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και τα περνούν από ιατρικές εξετάσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Συγκρίσεις
O Τζόναθαν Όστρι, του ΔΝΤ, εξέδωσε μια μελέτη υπό τον τίτλο "Redistribution, Inequality and Growth", η οποία συγκρίνει για πρώτη φορά ιστορικά δεδομένα από διάφορες χώρες. Στην μελέτη αυτή αναφερόμενος στις οικονομικές ανισότητες τονίζεται : «Η υπέρμετρη ανισότητα βλάπτει την ανάπτυξη, επειδή, για παράδειγμα, εμποδίζει την πρόσβαση στο σύστημα υγείας και την εκπαίδευση. Αυτό υπονομεύει την πολιτική και οικονομική σταθερότητα και κατ΄ επέκταση την επενδυτική διάθεση των επιχειρήσεων. Επιπροσθέτως θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική συναίνεση που είναι απαραίτητη σε περιπτώσεις ενός μεγάλου σοκ»
Προειδοποιήσεις όμως για την εισοδηματική ανισότητα σε διεθνές επίπεδο απηύθυνε και η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ , σε παλαιότερη συνεδρίαση Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας. Η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ είχε δηλώσει : «Οι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί ηγέτες θα πρέπει να θυμούνται ότι σε πάρα πολλές χώρες είναι ελάχιστοι εκείνοι που απολαμβάνουν τα οφέλη της ανάπτυξης. Δεν είναι αυτή η συνταγή σταθερότητας και βιωσιμότητας». Αλλά και η ισχυροί του πλανήτη , προβληματίζονται για την συρρίκνωση της μεσαίας τάξης και την διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτωνΤο WEF έχει , επισημάνει , πως η εισοδηματική ανισότητα και η επακόλουθη κοινωνική αναταραχή αποτελούν τα ζητήματα που κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν μεγάλη επίδραση στην παγκόσμια οικονομία κατά την επόμενη δεκαετία. Προειδοποιεί μάλιστα ότι ο φόβος μίας κλιμάκωσης των αντιδράσεων είναι πλέον υπαρκτή και μπορεί να κλιμακωθεί σε κοινωνικό ξεσηκωμό. "Η δυσαρέσκεια μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση του κοινωνικού ιστού, ειδικά αν οι νέοι νιώθουν πως δεν έχουν μέλλον. Αυτό είναι κάτι που επηρεάζει τους πάντες", τονίζεται.
Ανισότητες
Σε ορισμένες πλούσιες χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, ο Καναδάς ή η Αυστρία, η αύξηση των ανισοτήτων τα τελευταία 30 χρόνια οδήγησε στη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης, σημειώνεται σε παλαιότερη έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Στην έκθεση του με τίτλο "Για μια ανάπτυξη χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς", υπενθυμίζει ότι από την αρχή της δεκαετίας του '80 τα οφέλη της ανάπτυξης επιμερίστηκαν άνισα, μεταξύ των πιο υψηλών εισοδημάτων. Έτσι, το 2010 στις χώρες του ΟΟΣΑ το μέσο εισόδημα του 10% των πιο πλούσιων ήταν κατά 9,5 φορές υψηλότερο από εκείνο του 10% των φτωχότερων κατοίκων.
Πριν από 25 χρόνια το εισόδημα τους ήταν 7 φορές υψηλότερο. Αυτή η αύξηση των ανισοτήτων προκάλεσε τη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, ο Καναδάς και η Γαλλία καθώς το εισόδημά τους μειώθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Ως μεσαία τάξη νοείται το τμήμα του πληθυσμού μεταξύ του 20% των πλουσιότερων και του 20% των φτωχότερων κατοίκων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ανθρωπιστικής οργάνωσης Oxfam περισσότεροι από 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται από την «ακραία φτώχεια». Στην κατηγορία αυτή ανήκουν όλοι όσοι έχουν στη διάθεσή τους καθημερινά λιγότερα από 1,25 δολάρια. Στον σχετικό κατάλογο της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρονται 10 αφρικανικές και ασιατικές χώρες στις οποίες ζει το 80% των πάμπτωχων του πλανήτη.
O Τζόναθαν Όστρι, του ΔΝΤ, εξέδωσε μια μελέτη υπό τον τίτλο "Redistribution, Inequality and Growth", η οποία συγκρίνει για πρώτη φορά ιστορικά δεδομένα από διάφορες χώρες. Στην μελέτη αυτή αναφερόμενος στις οικονομικές ανισότητες τονίζεται : «Η υπέρμετρη ανισότητα βλάπτει την ανάπτυξη, επειδή, για παράδειγμα, εμποδίζει την πρόσβαση στο σύστημα υγείας και την εκπαίδευση. Αυτό υπονομεύει την πολιτική και οικονομική σταθερότητα και κατ΄ επέκταση την επενδυτική διάθεση των επιχειρήσεων. Επιπροσθέτως θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική συναίνεση που είναι απαραίτητη σε περιπτώσεις ενός μεγάλου σοκ»
Προειδοποιήσεις όμως για την εισοδηματική ανισότητα σε διεθνές επίπεδο απηύθυνε και η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ , σε παλαιότερη συνεδρίαση Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας. Η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ είχε δηλώσει : «Οι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί ηγέτες θα πρέπει να θυμούνται ότι σε πάρα πολλές χώρες είναι ελάχιστοι εκείνοι που απολαμβάνουν τα οφέλη της ανάπτυξης. Δεν είναι αυτή η συνταγή σταθερότητας και βιωσιμότητας». Αλλά και η ισχυροί του πλανήτη , προβληματίζονται για την συρρίκνωση της μεσαίας τάξης και την διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτωνΤο WEF έχει , επισημάνει , πως η εισοδηματική ανισότητα και η επακόλουθη κοινωνική αναταραχή αποτελούν τα ζητήματα που κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν μεγάλη επίδραση στην παγκόσμια οικονομία κατά την επόμενη δεκαετία. Προειδοποιεί μάλιστα ότι ο φόβος μίας κλιμάκωσης των αντιδράσεων είναι πλέον υπαρκτή και μπορεί να κλιμακωθεί σε κοινωνικό ξεσηκωμό. "Η δυσαρέσκεια μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση του κοινωνικού ιστού, ειδικά αν οι νέοι νιώθουν πως δεν έχουν μέλλον. Αυτό είναι κάτι που επηρεάζει τους πάντες", τονίζεται.
Ανισότητες
Σε ορισμένες πλούσιες χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, ο Καναδάς ή η Αυστρία, η αύξηση των ανισοτήτων τα τελευταία 30 χρόνια οδήγησε στη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης, σημειώνεται σε παλαιότερη έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Στην έκθεση του με τίτλο "Για μια ανάπτυξη χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς", υπενθυμίζει ότι από την αρχή της δεκαετίας του '80 τα οφέλη της ανάπτυξης επιμερίστηκαν άνισα, μεταξύ των πιο υψηλών εισοδημάτων. Έτσι, το 2010 στις χώρες του ΟΟΣΑ το μέσο εισόδημα του 10% των πιο πλούσιων ήταν κατά 9,5 φορές υψηλότερο από εκείνο του 10% των φτωχότερων κατοίκων.
Πριν από 25 χρόνια το εισόδημα τους ήταν 7 φορές υψηλότερο. Αυτή η αύξηση των ανισοτήτων προκάλεσε τη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, ο Καναδάς και η Γαλλία καθώς το εισόδημά τους μειώθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Ως μεσαία τάξη νοείται το τμήμα του πληθυσμού μεταξύ του 20% των πλουσιότερων και του 20% των φτωχότερων κατοίκων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ανθρωπιστικής οργάνωσης Oxfam περισσότεροι από 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται από την «ακραία φτώχεια». Στην κατηγορία αυτή ανήκουν όλοι όσοι έχουν στη διάθεσή τους καθημερινά λιγότερα από 1,25 δολάρια. Στον σχετικό κατάλογο της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρονται 10 αφρικανικές και ασιατικές χώρες στις οποίες ζει το 80% των πάμπτωχων του πλανήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου