•Τον Μάϊο του 2013, το στράτευμα αλλά κι όλη η κοινή γνώμη είχαν συγκλονιστεί από την αυτοκτονία υπολοχαγού στην Χαλκίδα. Είχε αφήσει σημείωμα στο οποίο περιέγραφε τα οικονομικά του αδιέξοδα.
•Ακολούθησε η αυτοκτονία αστυφύλακα μέσα στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αυτοπυροβολήθηκε.
•Υπαξιωματικός του ΠΝ αυτοπυροβολήθηκε μέσα στο πλοίο που υπηρετούσε.
•Περίπου ένα μήνα μετά αυτοκτόνησε και πολιτικός υπάλληλος του ΠΝ.
•Γυναίκα σμηναγός της ΠΑ πέφτει στο κενό.
•Ακολούθησαν απόπειρες αυτοκτονίας στο 424 στρατιωτικό νοσοκομείο.
•ΕΠΟΠ αυτοκτόνησε στον Μανταμάδο της Μυτιλήνης.
•Δύο απόπειρες αυτοκτονίας αξιωματικών πάλι στην Μυτιλήνη.
•Πριν μερικές μέρες είχαμε τον θάνατο αεροπόρου που αποδίδεται σε αυτοκτονία.
Ασχολήθηκε κανείς; Ασχολείται κάποιος; Εκτός από το να …αλλάζουμε στολές και να “εφευρίσκουμε” , “παράσημα” και “διακριτικά” λες και οι ΕΔ είναι …οίκος μόδας, έχει ανησυχήσει οποιοσδήποτε για το φαινόμενο; Έχει γίνει έστω μία σύσκεψη σε οποιοδήποτε Γενικό Επιτελείο; Οι Αρχηγοί έχουν προβληματιστεί; Ο σημερινός ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος έχει ενδιαφερθεί ; Έχουν αναρωτηθεί γιατί ξαφνικά στρατιωτικοί, δηλαδή άνθρωποι συγκροτημένοι,πειθαρχημένοι, μαθημένοι σε δυσκολίες και αναποδιές, οικογενειάρχεςοι περισσότεροι, αυτοκτονούν; Συγκινείται κανείς ή θεωρεί ότι τα ποσοστά αυτοκτονιών είναι μέσα στα …προβλεπόμενα ποσοσοστά και άρα ας προβληματιστούμε…για τις στολές!
Μόνο μια μελέτη ιατρών ιατρών της Ψυχιατρικής Κλινικής του 414 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Πεντέλης εχει γίνει κι αξίζουν συγχαρητήρια σ΄ αυτούς που ασχολήθηκαν. Για τα αποτελέσματά της ενδιαφέρθηκε να ενημερωθεί πολιτική και στρατιωτική ηγεσία;
Μια πρόταση λοιπόν προς την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Στην επόμενη επαφή που θα έχουν με την τρόϊκα -γιατί θα έχουν- ας έχουν μαζί τους και τα στοιχεία των αυτοκτονιών στελεχών των ΕΔ. Ας τα στειλουν στην κυρία Βελκουλέσκου του ΔΝΤ που ζητά “μειώσεις δαπανών από το προσωπικό των ΕΔ” και σ΄ όποιον άλλο απαιτεί νέες περικοπές. Αν θα συγκινηθούν; Είναι βέβαιο πως όχι αλλά αυτό θα πρέπει να αφήσει παγερά αδιάφορους όσους σήμερα διαχειρίζονται την τύχη των ΕΔ και του προσωπικού τους. Το θέμα δεν είναι τι θέλει η Βελκουλέσκου και οι … “θεσμοί” ,αλλά τι επιτέλους θέλουμε εμείς να κάνουμε με τις ΕΔ; Τις θέλουμε ζωντανές ή έχουμε συναινέσει στην διάλυσή τους; Και μόνο η συζήτηση των απαιτήσεων των δανειστών θα δείξει ότι συμβαίνει το δεύτερο. Η “διαπραγμάτευση” με τους δανειστές δεν πρέπει να έχει στην ατζέντα της καθόλου ΕΔ. Τόσο απλά.
Αυτό θα είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει στην μνήμη όσων στελεχών των ΕΔ χάθηκαν τόσο άδικα, “πνιγμένοι” από την απελπισία που προκλήθηκε όχι μόνο από τα προβλήματα του καθενός,αλλά και από την κοινή πεποίθηση ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου