Παράσταση φοιτητών ερασιτεχνών που όντως ήσαν επαγγελματίες ηθοποιοι!

Σήμερα στις 5.6.2012 διεξήχθει μια θεατρική παράσταση στο θέατρο Μαγγίνα στα Μελίσσια της Αττικής.  Στις 20.30 ξεκίνησε και πράγματι δώσανε οι φοιτητές της Καποδιστριακής Αθηναϊκής Σχολής, δηλαδή του Πανεπιστημίου, ρεσιτάλ!   Η παράσταση είχε κοινωνικό μήνημα και ήταν μούσικαλ οπερέτα.  Αξίζουν συγχαρητήρια που επέλεξαν ένα τέτοιο δύσκολο έργο και όλοι οι συντελεστές της Θεατρικής Ερασιτεχνικής σχολής ΠΟΦΤΑ (Πολιτιστικός Όμιλος Φοιτητών, Πανεπιστημίου Αθηνών) την έβγαλε εις πέρας.  Είναι καλύτερα το να ασχολείτε η νεολαία με τα φοιτητικά κινήματα που κοιμίζουν την νεολαία μας και την βάζουν σε καλούπια.  Η παράσταση διηγείται έναν εγκληματία με την συμμορία του.  Ένας εκμεταλλευτής ανθρώπων με την πανούργα γυναίκα του, ένας διαφθαρμένος αργχηγός της αστυνομίας στο Λονδίνο του 1928 στο Σόχοκαι οι αθώες κορούλες τους.  Μια "βασίλισσα του δρόμου", πόρνες και μια προδομένη ερωμένη χωρίς λόγο να ζεί.  Ζητιάνοι που ασκούν κριτική στην κοινωνία, άνθρωποι που είναι είναι και νιώθουν παραγκωνισμένοι, "ονειρεύονται οι ζητιάνοι";  Μήπως δεν ονειρεύονται;  Και τότε πώς μπορούν και ζούν;  Οι παρουσιαστές του Μπρεχτικού θεάτρου μας εισάγουν σε ένα παιχνίδι ισχύο.  Από τα κατώτατα στρώματα έως την "καλή κοινωνία του Κλαριτζ", ήρωες μπλεγμένοι σε μια ζάλη για την ανάδειξη του δυνατότερου.  Η αράχνη, υφαίενι και ξετυλίγει τον ιστό της, σε ένα έργο με γέλιο, τραγούδι, αλλά και συγκίνηση για το "τι κάνει ο άνθρωπος για να επιζήσει"....  Μαι ομάδα σαράντα εννέα ατόμων, παρουσιάζουν την δική τους ¨Οπερα της Πεντάρας".  Το έργο είναι βασισμένο στο ομώνυμο του Μπερτολντ Μπρεχτ, σε μουσική Κούρτ Βάϊλ (1928) και στο "Ρομάντζο της Πεντάρας" (1935), ένα δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα με αναφορά στους ήρωες του πρώτου που επεξηγεί καλύτερα τα γεγονότα.  Επίσης, χρησιμοποιήθηκε το κείμενο "Στον καιρό των ζητιάνων" του Νίκου Τσούλια.  ΟΙ συνοδοιπόροι στην "στρατευμένη τέχνη" Μπρέχτ και Βάϊλ με τα έργα που έγραψαν είχαν στόχνο να ξεμπροστιάσουν την δόμηση της αστικής κοινωνίας και να στοχοποιήσυουν τους "καρχαρίες" που την κυβερνούν.  Με το συγκεκριμένο έργο είχαν σκοπό να ασκήσουν κριτική στο αστικό θέατρο και τον μονάχα ψυχαγωγικό του χαρακτήρα καθώς και σε αυτόν καθ' αυτό το  φορέα του, την όπερα.  Βέβαια δεν κατάφεραν απόλυτα, καθώς το κοινό της εποχής, είναι και ο λόγος που λίγα χρόνια μετά ο Μπρέχτ έγραψε το "Ρομάντζο", δηλαδή προς αποκατάσταση των ιδεών του.  Όπως και να έχει σήμερα, παρουσιάζεται μαι πολιτική σάτυρα με πολύ ξεκάθαρο στόχο.  Οι συγγραφείς της, πιό σύγχρονοι από ποτέ, αποακαλύπτουν το προσωπείο της "Καλής Κοινωνίας" και μας προκαλούν να παλέψουμε για όσα μας ανήκουν.  Σύμφωνα με τον Μέρτολντ Μπρέχτ "Στην ζωή δεν παίρνεις ποτέ αυτό που αξίζεις, αλλά πάντοτε αυτό που διεκδικείς" Αξίζουν συγχαρητήρια στον Δήμαρχο Στεργίου Δημήτρη Καψάλη των Μελισσίων και Πεντέλης που ανέβασε στην περιοχή εκεί αυτή την παράσταση.  Η Ομάδα ΠΟΦΤΑ έχει κάνει σε δελτίο τύπου της διαμαρτυρία που αναφέρει ότι κατά την διάρκεια της χρονιάς παρατήρησε μια εξακολουθητική κατάσταση ασυννενοησίας και υποτίμισης κεκτημέων δικαιωμάτων μας ώς μέλη του μειώθηκε η φύλαξη στο χώρο, που στεχαζόμαστε, ύστερα ασάφειες ώς πρός την οικονομική στήρικη των παραστάσεών τους, που οδήγησε σε μεώιση τελεικά του προϋπολογισμού σε ποσοστό πάνω από 50%, με αποκορύφωμα υπόνοιες ακόμα και για την μή διατήρηση της λειτουργίας και χρήσης του ρόζ κτηρίου Κωστής Παλαμάς στο υπόγειο του οποίου δραστηριοποιούνται οι τομείς του ομίλου καθώς και αυτοί.  Εν τέλη η πρώτη δόση του συνολικού ποσού το οποίο εγκρίξηκε, μια βδομάδα πρόν την παράσταση δεν τους έχει δοθεί με αποτέλεσμα να καλύψουνε μόνοι τους τα έξοδα της παράστασης.  Παράλληλα, ενώ υπήρξε η ρπόβλεψη η παράστασή τους να παρουσιαστεί στο Παλιό Πανεπιστήμιο στην Πλάκα, όπως συμφβαίνει επί σειρά ετών, τελευταία στιγμή τους ανακοινώθηκε ότι τελικά δεν θα τους διατεθεί.  ¨ολα τα παραπάνων τους βάζουνς σε συνεχώς δυσκολίες τις οποίες καλούνται να ξεπεράσουν.  Θεωρούν ότι η στάση αυτή τους υποτιμά ώς ομάδα αλλά και κατά επέκταση αυτό το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε.  Ζητάμε την ασφάλεια πώς αυτό το οποίο με αγάπη αυτοί χτίζουν δεν θα πάψει να υπάρχει αλλά ούτε και θα υποτιμάται.  Ωστόσο ούτε τα μειωμένα χρήματα, ούτε η φύλαξη του χώρου ούτε τα όσα ζητήματα θα σταθούν στην δημιουργικότητά τους και στην συνέχιση της ύπαρξης του θεατρικού τομέα και κατά επέκταση της λέσχης.  Μάλλον δεν θέλουν τον πολιτισμό στα πανεπιστήμια και στην νεολαία!  Τέλος η ομάδα ιδρύθηκε για πρώτη φορά το 1997 και από τότε έχει ανεβάσει πολύ σοβαρά έργα μέχρι και το 2011 με την παράσταση "ΟΧΙ ΠΑΙΖΟΥΜΕ" του Μορτέλουν Ντόρα και τώρα σήμερα με την "Όπερα της Πεντάρας"