Κρίτική Θεάτρου από τον Δημοσιογράφο Τσιριγώτη Γιάννη: "Σεσουάρ για Δολοφόνους"

Το έργο ήταν στο πόδι γραμμένο.  Πώς ένας πελάτης που ήταν μπογιατζής πρώτα έγινε αστυνομικός και δεύτερον το πώς δέχεται ο συγγραφέας να πάρει μέρος το κοινό στην κρίση το ποιός είναι ο δολοφόνος!  Αλλιώς τα ήθη και οι διάλογοι ήσαν σύγχρονοι με την εποχή μας και αυτό το βλέπω πολύ καλό.  Το σκηνικό και η αίθουσα του θεάτρου φτωχιά για 24 Ευρώ που είδα χθές το βράδυ το έργο!...   Η ιστορία τυλήγεται μέσα σε ένα κομμωτήριο που μετά δεολοφονείται μια διάσημη πλούσια πιανήστρια γριά και μετά ψάχνουμε τον δολοφόνο...   ¨Οχι και πολύ ενδιαφέρον αλλά τουλάχιστον οι διάλογοι ήχαν χιούμορ.  Επειδή είναι 13 χρόνια δεν σημαίνει τίποτε ότι είναι καλή η παράσταση.   Θα έλεγα ότι οι πρώτοι ηθοποιοί ήσαν καλύτεροι από τους σημερινούς;  Αυτό είναι το ερώτημα!  Εγώ πάντως ερωτεύτηκα την κομμώτρια!  Να είμαι ειλικρινής!...  Βάζω τρεία αστεράκια από τα πέντε και λέω να την δείτε μόνο να περάσετε όμορφα ένα Σάββατο βράδυ...  Αλλιώς καλλιτεχνικά είναι ντάουν και δεν έχει ουσία ώς θεατρόφιλος να την δείτε....  Εάν ψάχνετε βέβαια κάτι πολύ ποιοτικό!   Στην κρίση βρισκόμαστε και τα θέατρα βρίσκονται στην κρίση!...  Οπότε πρέπει να προσέχουμε το κάτι που προβάλεται και διαφημίζεται τόσο πολύ στα ΜΜΕ εάν είναι καλό και ποιοτικό!...